17.4 Μπάσκετ στο ΟΑΚΑ, μαγεία από ΠΑΟ που συντρίβει τη Ρεάλ ετοιμαζόμενος για το final 4 στο Βελιγράδι. Καιρό είχαμε να συντρίψουμε κάποιον.

 

18.4.18 Τετάρτη. Ειδήσεις ημέρας. Εκλάπη βρογχοσκόπιον από νοσοκομείο. Είχαν κλαπεί κι άλλα από νοσοκομεία της Περιφέρειας και βρέθηκαν στην Κολομβία. Συνελήφθη το «Λίπος» στη Θεσσαλονίκη, αρχιμαφιόζος Νο 1 κατά τον Πρόεδρο Ομπάμα. Ρολόγια έκλεβε ο άνθρωπος αλλά περνούσε και κάποιες μέρες εκτός από το κελί και σε ξενοδοχεία, όπως ο Αστέρας της Βουλιαγμένης.

Στο Βόρειο Πόλο γίνεται μαραθώνιος δρόμος και τον κέρδισε Έλληνας, ο Αργύρης Παπαθανασόπουλος, που μοιάζει με χιονάνθρωπο. Ο Αργύρης έχει τρέξει στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου στην Παταγονία, στο Μπουτάν, στη Σαχάρα και στην Κοιλάδα του Θανάτου. Όχι όμως και στη λεωφόρο Φυλής, στις Ίχνες και στις Εννέα Οδούς.

 

Τρέξε συντροφάκι ο παλιός είναι πίσω σου. Πώς να τρέξω αφού εγώ είμαι ο παλιός. Σε λίγο συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη φοιτητική εξέγερση του Μάη του 68 στη Γαλλία. Η εξέγερση των νέων και της χαράς. Είναι και οι λυσσασμένοι εδώ. Τα γεγονότα του Μάη ξεκίνησαν από το Πανεπιστήμιο της Ναντέρ και την απαγόρευση συγκατοίκησης φοιτητών τε και φοιτητριών στην πανεπιστημιούπολη. Βασικό αίτημα των φοιτητών ήταν το δικαίωμα να επισκέπτονται τους κοιτώνες των συμφοιτητριών τους. Αλλά πίσω από αυτό, εγέρθηκαν περισσότερο πολιτικά αιτήματα, αιτήματα μιας κοινωνίας που είχε αηδιάσει με τους βρώμικους πολέμους της Αλγερίας και του Βιετνάμ και δεν μπορούσε να ανεχθεί επί πολύ τη μεγαλομανία και τα καμώματα του στρατηγού Ντε Γκωλ, που γύριζε τον κόσμο ως πλανητάρχης, κάνοντας εξωτερική πολιτική αφ’ υψηλού, ενώ τα κοινωνικά προβλήματα είχαν βγει στους δρόμους της Γαλλίας. Ένας άνεμος σηκώνεται από τη μια μεριά του πλανήτη στην άλλη και σκουπίζει τα πάντα. Ντε Γκωλ. Αυτό το σύνθημα του στρατηγού είχαν αναπαραγάγει στους τοίχους των Πανεπιστημίων οι φοιτητές για να δείξουν ότι Αυτοί είναι ο άνεμος, η επανάσταση που παρασύρει τους μικροαστούς. Οι μικροαστοί θα είναι μαζί μας αν εμείς μείνουμε δυνατοί. Πάλι στους τοίχους της Σορβόννης σε ακολουθία της Μαοϊκής εφημερίδας των τοίχων του Πεκίνου. Τώρα «πόσο δυνατοί μείνανε» οι επαναστάτες νεολαίοι της Γαλλίας ας μη το συζητάμε, κοιλίτσα κάνανε κι αυτοί. Δεν είχανε σοβαρά βάλει στο μυαλό τους τη σουηδική γυμναστική.

Θα παρακολουθήσουμε τα γεγονότα που σφράγισαν με συμβολισμούς μισό αιώνα. Θα δούμε πώς θα καλύψουν την επέτειο σήμερα τα κοινωνικά δίκτυα.

 

Με ρωτούν ποιες είναι η Χέσε και η Μάσα. Φίλες, πλουσιοκόριτσα, αδελφές από τη μαρτυρική νήσο Κύναιδο, οπαδοί της Σαπφούς και της ερωτικής Τάντρα. Η Χέσε είναι πασίγνωστη ζωγράφος και κεραμίστρια, η αδελφή ψυχή, γυμνάστρια και ιδιοκτήτρια μαρίνας και σκαφών αναψυχής. Τα κυρίως εισοδήματα προέρχονται από μετοχές πετρελαίου στις ΗΠΑ. Επίσης υπό την κατοχή τους άπειρα στρέμματα μαστίχας στη Χίο. Μάσα και αγριοσταφίδα και μαστίχη και ιαθήσεται.

 

Τετάρτη αγόρασα σήμερα στη Λαϊκή για τρίτη φορά γεράνια από τη Χοντρή Μουγκή. Την πρώτη φορά της είπα «ευχαριστώ» και δεν είπε τίποτα. Τη δεύτερη της είπα «εξαιρετικά, ιδού το δίφραγκο» και δεν είπε τίποτα. Σήμερα είπα «τέλεια», όταν μου ’βαζε το γλαστράκι στη σακούλα, «ορίστε δύο λίρες» και δεν μου ’πε τίποτα. Απλώς μου γύρισε την πλάτη. Είμαι κι εγώ σνομπ.

 

19.4.18 Πέμπτη. Την σκοτώνεις ή δεν τη σκοτώνεις σαν το Θεοφίλου. Δεν ξαναπαίρνω ούτε φυλλαράκι απ’ αυτήν. Ανάθεμα την άνοιξη. Θέλω λουλούδια στο μπαλκόνι, γεράνια πάνω στα γεράνια και οπωροφόρα δέντρα γεμάτα καρπούς να τα περικυκλώνουν μέλισσες και σφήκες. Κάθε πρωί σφυρίζω στις ορχιδέες μου και στο σαρκοβόρο μου φυτό, που ανταποκρίνεται ανοίγοντας τα δοντάκια του.

 

– Έλα ρε που είσαι; Μιλάει στο τηλέφωνο τις επί του πεζοδρομίου. Έλα ρε πού να είναι; Θα μάθει σε λίγο. Πώς μπορεί να μην ξέρει πού είναι οι φίλοι του; Τι φίλοι είναι;

 

–Έλα ρε που είσαι και σε ψάχνει ο γιος σου, λέει άλλος γκρινιαρόγατος, μεσήλιξ με παλιομοδίτικο σακάκι και φρενάρει μπροστά μου χωρίς να βγάλει φλας. Εγώ ξέρω πολύ καλά που είναι οι φίλοι μου κι ο γιος μου: Είναι στις δουλειές τους πολύ μπήζυ, είναι μπροστά στα κομπιούτερ τους και παράγουν έργο, είναι μπροστά στις συντάξεις τους και ονειρεύονται ή ονειρεύονται τις συντάξεις τους και ποιητικοποιούν τη σκληρή πραγματικότητα, όπως εγώ.

 

Βέβαια η ποίηση είναι μεγάλο πράγμα, δεν είναι να παίζεις μαζί της, δεν είναι για γράψιμο.

 

Δεν χτυπάει το ρημάδι το τηλέφωνο στο σπίτι. Πριν μερικά χρόνια δεν άντεχα το ασταμάτητο ντρι ντριν τώρα δεν αντέχω τη σιωπή. Μόνο η Μπουμπού τηλεφωνάει. Κι αυτή τις πιο ακατάλληλες ώρες όταν πλένω τα πιάτα, όταν κυνηγάω καμιά μύγα και συλλαμβάνω κάποια αιωρούμενη σκέψη. Μήτε τα συνδρομητικά κανάλια και η ασύδοτη κινητή τηλεφωνία με ενοχλούν πια. Τους έβρισα και ησύχασαν. Ούτε η Χέσε και η Μάσα. Αυτές ξέρουν λένε που θα με βρουν. Στο Φαρμακείο, στη Λαϊκή, έξω από το Χρηματιστήριο, να βλέπω σκάκι τους Αλβανούς στον Άγιο ή στο αναρχικό βιβλιοπωλείο. (Όχι στην κοιλάδα του Θανάτου πάντως) Στη λεωφόρο Φυλής, στις Ίχνες και στις Εννέα Οδούς.

 

Αντικείμενα ευλάβειας. Είναι το μαγαζί που αντιστέκεται στη Δεριγνύ με κολυμπήθρες και μανουάλια. Υπάρχει ακόμη το βουλγάρικο μινι μάρκετ που το μανατζάρουν χρόνια η Μαρία από την Κω με τον Ηπειρώτη άντρα της και υπάρχει επίσης μαγαζί με μουσικά όργανα έγχορδα και ακορντεόν, λίγο πιο ψηλά -ο ιδιοκτήτης διανυκτερεύει και επισκευάζει. Τέλος ο πεζοδρομιακός πακιστανός ψαράς, σφηνωμένος εκεί, για χρόνια στη θέση του, άσπρισαν τα μαλλιά του.

 

Έχασε ο Παναθηναϊκός έχασε και το πλεονέκτημα με τη Ρεάλ

 

Όλα είναι μία ιδέα. Το τριφύλλι, η Επανάσταση, η Ευρυδίκη, τα βιβλία, η φιλία, η οικογένεια. Κάποτε απομακρύνονται και σου κουνάνε το χέρι σαν αποχαιρετισμός. Και σε πιάνουν τα κλάματα. Γιατί ένοχος είσαι μόνο εσύ.

 

«Όταν τίποτα δεν θα μου έχει απομείνει. Δεν θα ζητάω τίποτα πια». Αντόνιο Πόρτσια

«Πάει καιρός που δεν ζητάω τίποτα από τον ουρανό. Κι όμως τα χέρια μου μένουν υψωμένα». Πόρτσια.

 

Νομίζω ότι γίνεται σεισμός μέσα στη νύχτα. Κοιτάζω τη λάμπα δεν κουνιέται, εγώ κουνιέμαι. Πέρασε μία νταλίκα πολύ φορτωμένη και μας ταρακούνησε.

Μερικές φορές τα όνειρα γαμιούνται, εκεί που νομίζεις ότι βλέπεις κάτι καλό εμφανίζεται κάποιος εξωγήινος, κάποιος δικαστικός κλητήρας, ένα ερπετό, ένας λογχοφόρος, ένας Ερντογάν.

 

Δημήτρης Τζουμάκας