Πρέπει τα χέρια μου να μάθουν να διπλώνουν τις πετσέτες
και να ντύνουν προσεκτικά
τον μικρό, ευαίσθητο λαιμό σου.
Τα μάτια μου να είναι πάντα ανοιχτά πρέπει
και να κοιτώ τι θα μου πεις,
πώς σκλάβα σου θα γίνω σε κάθε προσδοκία.
Πρέπει
να φτιάχνω κάθε μέρα τις ιδανικές συνθήκες,
ρούχα να απλώνω,
να πλένω την αυλή
και να φορώ δαντελωτή κορδέλα.
Να πλάθω με τη φαντασία πρέπει παραμύθια,
δράκους να κυνηγώ στα όνειρά σας.
Να συλλαβίζω με αργό ρυθμό το τέλος
από τα τραγούδια
και να κεντώ
τη θλίψη
με της άνοιξης τα χρώματα.
Πρέπει
να είμαι κάθε μέρα εδώ
με αφή και ακοή,
οσμή, γεύση και όραση,
να θρυμματίζω το κακό
και να γεμίζω κόκκινες τις σελίδες.
Πρέπει.
Κι αν αποτύχω;
(Θηλιά τα πρέπει
στην καρδιά.)
***
Η Άντζελα Γεωργοτά γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1977. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, στο τμήμα της Ελληνικής Φιλολογίας. Εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως φιλόλογος από το 2003. Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Στην πιθανότητα στηρίζεται η αγάπη» εκδόθηκε τον Μάρτιο του 2016 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Το ανεπίδοτο της συντριβής» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κουκκίδα (Οκτώβριος 2017). Παράλληλα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πανός το πόνημά της «Γώγου και Σέξτον, Η απόσταση που τις ενώνει». Tον Απρίλιο του 2021 κυκλοφόρησε η νέα της ποιητική συλλογή “της μοναξιάς θαλλόφυτα” από τη σειρά Καρυοθραύστις/ Ρώμη, αρ.2.
Παρακάτω μπορείτε ν’ ακούσετε την απαγγελία της ποιήτριας.