Λέω πως είμαι φύσει αισιόδοξη
μια αντίδραση στην εποχή
μπουγάδα βάζω στις σκιές
πνίγω το φόβο
δεν θέλω τη βροχή
που πέφτει
Μια μέρα όμως
χωρίς αιτία φανερή
αγόρασα απ’ το internet δύο σειρές
φωτάκια
στο παράθυρο τα ’βαλα
-είπα προσωρινά-
να φωτίζουν φωνήεντα
να ζεσταίνουν τη θέα
Τα κοιτώ κάπου κάπου
Δε μ’ αρέσουν τα ψεύτικα
τα fake κι άλλα τέτοια
Τούτα τα στόλισα
Η ζωή, βλέπεις,
χρειάζεται και ψευδαισθήσεις
για να ’ναι φωτεινή.