Δεν ανεβαίνω πια στο πατρικό μου
Κατήργησα έναν-έναν προς τα κάτω τους ορόφους
Ως που πια στέκομαι στην είσοδο σαν σε εκτελεστικό απόσπασμα.
Γιατί αγαπηθήκαμε τόσο λάθος μέσα σε αυτό το σπίτι
Και αγαπηθήκαμε τόσο πολύ…
Όλοι χάθηκαν πια χαμένοι από καιρό
Σε λέξεις μάταιες
Σε χειρονομίες αυτόχειρες
Και έφυγα με μια ελπίδα
Κάνει καλό ο χρόνος
Κάνει καλό η απόσταση
Σκεπάζουν σαν χιόνι…
Και πια, μιλάμε στα τηλέφωνα
Σαν να μη συνέβη τίποτα
Γιατί όλα έχουν συγχωρεθεί
Όμως, τα αγκάθια δε σκεπάζονται με το χιόνι.
