Ο θρύλος θέλει τους απαγχονισμένους
να εκσπερματώνουν πριν από τον θάνατο τους.
Από το σπέρμα τους φυτρώνει φυτό με
θεραπευτικές κι αφροδισιακές ιδιότητες –
ο Μανδραγόρας.
Οι βολβοί του μοιάζουν με ανθρωπάκια.
Κι όταν πας να τον ξεριζώσεις –
ακούγεται φρικτή κραυγή…
Tου… κλώτσησαν το σκαμνί
Τούμπαρε ο ουρανός
Στο δοκάρι το σκοινί
Πότε πίσω, πότε μπρός
Το δοκάρι της αγχόνης
τον ορίζοντα ισιώνει.
Απ’ την μια μεριά το πέραν
Απ’ την άλλη υπερπέραν
«Πού αγόρι μου σε φέραν’!»;
Και τα μάτια γουρλωμένα,
μάτια τρομοκρατημένα,
φρικιασμένα, σαστισμένα
δεν αντέξανε τα φρένα.
Της ζωής σου την ταινία
βλέπεις πια με αγωνία
τόσο γρήγορα τελειώνει
τι σου κάνει; – Σε σκοτώνει
Και σε πνίγει το κολάρο –
μια ανάσα που να πάρω
δεν αντέχω, θα το βγάλω
ν’ ανασάνω θέλω κι άλλο!
Στάσου, σπάει το γιορντάνι
πέσαν χάντρες στον Ιορδάνη,
σκόρπισαν μαργαριτάρια
τρέχουν σπερματοζωάρια
τελευταίος ασπασμός,
τελευταίος οργασμός
τελευταίος σαρκασμός
της σιωπής σου ο σκασμός.
Του μυαλού η τρικυμία
δεν θα βρει την ηρεμία
στης στενής το κοιμητήριο –
μια ζωή σωφρονιστήριο
για παιδιά καταραμένα
παρανόμως γεννημένα,
κάπου σ’ ένα ουρητήριο
δεν τελειώνει η ξευτίλα
Μα… ξεπρόβαλαν τα φύλλα
Πρασινίζουν φυλλαράκια
Και οι ρίζες-τερατάκια
σαν ανάρχο-πλασματάκια
τις μασάς και μαστουρώνεις
κι ορμάς για να δαγκώνεις
σιγοψέλνεις μια μάντρα:
κώδικας τιμής του άντρα:
«Μάντρα, μάντρα Μανδραγόρα»,
δεν αλλάζει αυτή η χώρα
η οργή θα φέρει μπόρα!
όπου να ’ναι θα ξεσπάσει
τότε πια θα δείτε φάση
κάνε κράτι, κάνε στάση–
στο κεφάλι σου καφάσι
μας ξεκοίλιασαν, egasi!
Μάντρα, μάντρα Μανδραγόρα…
ζόρικη, ηλεκτροφόρα
η γνωστή η ανηφόρα
που τραβάει η ζωή
κι όμως δεν πεθαίνει ζει!
Μάντρα, μάντρα Μανδραγόρα…
Χρήστος Χαρτοματσίδης
[1] Egasi = από το Eba si (Еба си) = γαμώτο, στα βουλγάρικα