ΑΚΑΛΥΠΤΟΣ δίχως ΟΥΡΑΝΟ
της Βιβής
…….. τι κούραση με την ράχη ακουμπισμένη και το ξύλο κάτι σαν
σημαία μιας μάχης εξοντωτικής και να είναι το κόκκινο στα
ημίγυμνα ποδάρια που το βαραίνει το χλωμό μαύρο αποπάνω ή
το πρόσωπο κι ας μην ξεχωρίζει ……..τι κούραση
ταναρριχητικό νανεβαίνει χωρίς ελπίδα κι αγνοώντας τα κλειστά
φύλλα από παραθύρια και εξώθυρες και το μικρό στρωσίδι
χλευάζοντας τί κούραση άνθρωπος να μην φαίνεται και
τζάμι να γυαλίζει ένα μικρό πουλί ή έστω η συννεφιά του φετινού
μαΐου……………………………………………………………………………
….
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΟΨΕΙΣ
μέσα στις τσιμεντένιες ακανόνιστες αυλές και ψηλά στους μικρούς
εξώστες μια πόρτα μισά-ανοιχτή εξώφυλλα σφαλιστά κι ούτε
ένας ένοικος ή ένα παρήγορο βλέμμα και μόνον εκεί στην μέση θες
του δευτέρου απλωμένα μωβ κόκκινα κίτρινο κι εκεί
μόνον στην ταράτσα επάνω μια μαύρη κεραία και δυο αντένες
στρογγυλές να περιμένουν τα σήματα με την μαύρη καμινάδα
συντροφιά και έναν ουρανό σαν από βαθιά θάλασσα μόλις
βγαλμένο
* οι πίνακες είναι της Βιβής Τουρόγιαννη