Σαν κινέζικη γραφή
κατεβαίνουν οι μήνες, οι μέρες
προσγειώνονται στην άκρη του χαρτιού,
στιγμιότυπα πληροφορίας
για έναν χρόνο.
Ραντεβού καρδιάς,
εμβόλια τόνωσης,
στο ημερολόγιο ο πατέρας
εκφράζει τα σέβη του στην παράταση,
δέχεται άνευ όρων τους ορούς και τις ορολογίες,
τους γιατρούς με τα επίθετά τους αποστηθισμένα,
διαγράφει τα κρίσιμα που πέρασαν
-έτσι θα φαίνονται πιο σημαντικά.
Ανορθόγραφος και ξυπόλητος ενδύεται την ιδέα του γράμματος.
Μια απώλεια μόνη λείπει
έλλειψη παντοτινή,
βιταμίνη εξαντλημένη.
Μια μέρα μόνο του διαφεύγει
εκείνη,
που την έχασε
νέα ακόμα και παρακουσμένη
από του κόσμου τις ώρες και τις μέρες,
την πιο κρυφή,
την ύστερη της κόρης του.
Έτσι αμερόληπτα
τα ημερολόγια τοίχου
χτίζονται,
υποθέτει.