16.7. Δευτέρα. Μπάνιο δέκατο έκτο. Πέρασαν οι μέρες θα φύγουν οι επισκέπτες του Ιουλίου για την Αυστραλία στις 19 Ιουλίου. Κάνουμε πολλές βουτιές στη Βάρκιζα. Το βράδυ πάμε στο Ίδρυμα Νιάρχου όπου η πιτσιρικαρία μας διακρίνεται στο καλλιτεχνικό πατινάζ αλλά φεύγουν οι βίδες από τις ρόδες κι αρχίζει η γκρίνια. Τα πιτσιρίκια ξεθεωμένα κι εμείς πτώματα είδαμε σε μια στιγμή τον Νετανιάχου να διπλαρώνει την Έρικα με παγωτά, αλλά η Αρετή τον απέκρουσε ταχέως: φύγε Αντίχριστε, πας να βάλεις χέρι στα πετρέλαιά μας και στα παιδιά μας. 

 

 17.7. Βάρκιζα. Μπάνιο δεκαεφτά. Και δεύτερος εορτασμός γενεθλίων της Έρικας! Όχι παίζουμε. Με τα παιδάκια που απουσιάζανε στα πρώτα γενέθλια και το ζεύγος Αγγελίδη! Κι άλλη τούρτα, κι άλλα δώρα στη μικρή, ξετρελάθηκε. Μεθαύριο μεσημέρι φεύγουν. Δεν έμειναν πολύ. Πρέπει η Μαρία να είναι στη δουλειά της. Σας άρεσε η Ελλάδα; Yes Yes.

Μια γιαγιά μπροστά στο Προποτζίδικο κοιτάζει τους αριθμούς.

–Πιάσαμε τίποτα; ρωτάω.
–Μόνο δύο.
–Δεν πειράζει την άλλη φορά.
–Ποτέ δεν πρόκειται να πιάσω τίποτα.
–Μα παίζεις για την ελπίδα. Άμα χάσεις και την ελπίδα δεν αξίζει να παίζεις.
–Δεν υπάρχει ελπίδα γιε μου.

 

18.7 Βάρκιζα. Αύριο φεύγουν οι «Αυστραλέζες» και τα «αυστραλεζάκια». Αποχαιρετισμός στους local κολυμβητές στην παραλία. Πόσα μπάνια κάνατε; Εγώ δεκαοκτώ. Δεν είναι πολλά. Όχι. Πέρυσι έκανα εκατό. Σόρυ πρόπερσι, γιατί πέρυσι βασανίστηκα από έρπη. Φέτος από Μουντιάλ και κρύωμα. Θα σας λείψουν. Βεβαίως θα μας λείψουν τα παιδιά. Περισσότερο η κόρη μου. Είναι πολύ γλυκιά όπως βλέπετε, πολύ γοητευτική. Είναι. Θα πάω στο αεροδρόμιο από τη Δεριγνύ.

Διεθνής Ημέρα Νέλσων Μαντέλα. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Ξέρω ότι ξενυχτήσαμε τηλεοπτικά στο Σύδνεϋ εκείνη την ημέρα που θα τον απελευθερώνανε. Καθυστερούσαν πολύ τις διαδικασίες. Μόλις είχα τελειώσει τη δουλειά καρφώθηκα από το απόγευμα μέχρι το πρωί και παρακολουθούσα τη ζωντανή μετάδοση, –οι καλές στιγμές της τηλεόρασης. Ένας άνθρωπος ελευθερωνόταν, ένα κράτος ελεύθερων ανθρώπων γεννιότανε. 27 χρόνια φυλακή και απομόνωση ο Νέλσων με αριθμό 46664.

Ως αντίλογος και μαζί συμπλήρωμα στο ηρωικό φαινόμενο Μαντέλα ο νομπελίστας Κουτσί γράφει το αντι-ηρωικό μυθιστόρημα Ατίμωση. Το τέλος του απαρτχάιντ εδώ μαζί με το άδοξο τέλος του γκομενιαρίσματος ενός λευκού καθηγητή, ο οποίος χάνει τη δουλειά του στο Πανεπιστήμιο, που του βιάζουν οι μαύροι Νοτιοαφρικανοί τη λεσβία κόρη κι αυτός καταλήγει βοηθός σε ιατρείο κακοποιημένων σκύλων σε ένα συγκλονιστικό φινάλε. Ένα αριστουργηματικό και πολύ ανθρώπινο κείμενο που το εκχυδαΐζω έτσι όπως το συνοψίζω.

 

19.7.18 Πέμπτη. Τηλεφώνημα πρωί πρωί από την Αρετή. –Μην έλθεις στο αεροδρόμιο. Δεν θα φύγουμε. Δεν κοιμηθήκαμε όλο το βράδυ. Η μικρή έκλαιγε σπαρακτικά, πόναγε στο αυτί της. Η αναχώρηση μετατίθεται για τις 5 Αυγούστου. Τα εισιτήρια τα κανόνισε ο υιός Τόνυ από την Αυστραλία. Ένα χιλιάρικο έξτρα το άτομο!

Κατεβαίνω στη θάλασσα. Κολυμπάω μόνος μου στις έξι το απόγευμα. Μπάνιο δέκατο ένατο. Το νερό χλιαρό, κρυώνω όταν βγαίνω. Πάω και βλέπω την Έρικα, εντάξει δεν είναι του θανατά ξεχαρβαλώνει την ηλεκτρική σκούπα για να την φτιάξει ξανά. Προς τη δόξα και τις σκόνες τραβά.

 

20.7 Παρασκευή. Κάποιους συνανθρώπους μας το πρωί τους ξυπνάνε τα πουλάκια, το κύμα, ένα χάδι. Εδώ στη Δεριγνύ ο συναγερμός της τσαλακωμένης μαζεράτι-Σιτροέν του κοντοστούμπη Μαροκινού με το μαλλί Τεντέν. Αλλά νάταν μόνο αυτός. Τουλάχιστον 10 συναγερμοί παγίδες σε απόσταση εκατό μέτρων σε μαγαζιά και διαμερίσματα περιμένουν να σε ξεκουφάνουν ανά πάσα στιγμή. Χώρια τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Χώρια τα στριγκλίσματα από σειρήνες περιπολικών, Πρώτων Βοηθειών και Πυροσβεστικών. Tα απότομα φρεναρίσματα, τα μαρσαρίσματα, τα ηχεία στη διαπασών, τα κομπρεσέρ που περνάνε υγραέριο, που περνάνε οπτικές ίνες, που περνάνε τον κακό τους τον καιρό.

Ραδιόφωνο. Ακούγεται μια μπαλάντα για το σταυρό και τον Ιησού Χριστό, από κανάλι εκκλησιαστικό, αλλάζω σταθμό: «Δεν μαζεύομαι, δεν μαζεύομαι απ’ την ώρα που ’χεις φύγει δεν μαζεύομαι». Ένα βλαχολαϊκό με κλαψιάρικη φωνή αθίγγανου που μαζεύει σαβούρα συνοδεία βασανισμένου κλαρίνου. Φεύγω κι αποδώ. Ειδήσεις: Γυναίκα με μαύρα χαρακώνει μωρά. Μωρό μου πρόσεχε τις μαυροφορεμένες. Βρέθηκε απαγχονισμένος έξω από το χωριό του στην Κρήτη.

Δεν κατεβαίνω Βάρκιζα σήμερα παρ’ όλο που το θερμόμετρο έχει τάσεις για σαραντάρι. Έχω να κάνω δουλειές να πάω στο λογιστή για τη φορολογική δήλωση, μετά τράπεζα, να γράψω, να διαβάσω, να συγκεντρωθώ, να δω στίβο στο Μόντε Κάρλο. Ίσως συναντηθούμε και με τον Κουλούρη είπε ότι θα πάρει τηλέφωνο μετά την ένεση που θα κάνει στα μάτια.

Το ασανσέρ δεν δουλεύει, βιάζομαι και γι αυτό δεν παίρνω τη διαχειρίστρια να διαμαρτυρηθώ να του αλλάξουνε το κομπιούτερ ρε παιδί μου, ούτε κατεβαίνω στο υπόγειο να κάνω τα μαγικά. Αργότερα, τώρα βιάζομαι γιατί ο λογιστής θα φύγει. Βγαίνω έξω και βλέπω τους λογαριασμούς μας στην ΕΥΔΑΠ απλωμένους στο πεζοδρόμιο. Δεν ξέρω πώς έμπαινε μέσα τις άλλες φορές ο ταχυδρόμος. Τους μαζεύω.

Πορεία προς το λογιστή, στο πεζοδρόμιο μοιράζουν προσπέκτους δύο νεαρά κορίτσια. Είναι συμπαθητικά και επίμονα: διοργανώνουμε εκδήλωση για τα τρία χρόνια προσφοράς των εργαστηρίων μου λένε, παίρνω ασυναίσθητα ένα προσπέκτους χωρίς να το κοιτάξω. Πάω να φύγω περιμένετε να πάρετε, περιμένω να πάρω περίεργος, η κοπέλα απευθύνεται στη συνάδελφό της που έχει σταματήσει μία άλλη διαβάτισσα, της παίρνει το καλαθάκι τραβήξτε ένα λαχνό, τραβώ σαν ηλίθιος, συγχαρητήρια Μαιτρ κερδίσατε… Φυσικά τα χαρτάκια όλα γράφουν το ίδιο πράγμα μία δωρεάν προσφορά για περιποίηση προσώπου και μαλλιών, πάω να φύγω είναι κρίμα να χάσετε το κέρδος, μου λέει η κοπέλα που προσπαθεί να κάνει οτιδήποτε για να με δελεάσει, με ακουμπάει, μου μιλάει, ελάτε να κάνετε μία αίτηση, απλώς την ακολουθώ σαν υπνωτισμένος, αν και βιάζομαι μπαίνουμε σε ένα ασανσέρ του τάφου, είμαι και κλειστοφοβική μου λέει, εγώ να δεις, πότε δεν μπαίνω μόνη, ούτε εγώ, τότε να κάνουμε παρέα, λέει. Βγαίνουμε σε ένα όροφο με τεράστια πινακίδα dr Figura Ιατρική αισθητική, όπου μία εντελώς ξινή αισθητικός σαν μούμια καμένη, σαν μουσταλευριά παραγινωμένη από τις υπηρεσίες solarium μου προσφέρει σε οικονομική τιμή μεταμόσχευση μαλλιών, εύκολα, γρήγορα και ανώδυνα, μα έχω μαλλιά μανδάμ, και μία θεραπεία αναδόμησης δωρεάν. Δεν τους κάθομαι άλλο, ευχαριστώ, φεύγω.

Η Λίτσα με φωνάζει, έλα μέσα έφερα κάνναβη. Με περνάει για χασικλή. Σε σκεφτόμουν για τα αρθριτικά σου, είναι ότι πρέπει. Υποθέτω ότι η φαρμακευτική κάνναβις σε χαλαρώνει, όχι δεν είναι αυτό, ρώτα και το ρευματολόγο σου. Η κανναβιγερόλη, είναι ο πατήρ λέει, των κανναβινοειδών. Μπορεί να βοηθήσει σε χρόνιους πόνους, ασθενείς μετά από χημειοθεραπεία κλπ. Τι λοιπά; Μπορεί να βοηθήσει την περίπτωσή σου στην αρθρίτιδα, στην άνοια, στην κατάθλιψη στις ημικρανίες. Δοκίμασέ το. Η υπογλώσσια χορήγηση του ελαίου είναι ο καλύτερος τρόπος λήψης για όσους έχουν δυσκαταποσία ή σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου. Εντάξει θα περάσω αύριο να το πάρω. Α κι εμένα κυρία Λίτσα ο άντρας μου πονάει, λέει μία ύπαρξη χωρίς μαλλιά, αλλά πονάει φοβερά στα δάχτυλα, δεν μ’ αφήνει να κοιμηθώ και πρήζεται.

Σκέφτομαι ότι κάποιες αμαρτίες έχει ο άντρας της και μας τις κρύβει, έπιανε βρώμικα χρήματα, βυζιά και βρωμερά αιδοία, αυνανιζόταν άνευ όρων άνευ ορίων.

Μπαίνοντας στην πολυκατοικία βλέπω μια κοπέλα, καινούρια ένοικος να κατεβαίνει τρέχοντας από τις σκάλες. Δεν δουλεύει πάλι το ασανσέρ; ρωτάω. Δουλεύει τώρα, αλλά πρέπει να πατάτε ένα όροφο παραπάνω. Αν πηγαίνετε δηλαδή στον τρίτο πρέπει να πατήσετε τέσσερα, αν πηγαίνετε στο τέταρτο πρέπει να πατήσετε πέντε κλπ.

Το απόγευμα παίρνει τηλέφωνο ο Κουλούρης και λέει ότι δεν μπορεί. Ίσως αύριο. Ο έγχρωμος αμερικανός Lyles κερδίζει το διακοσάρι με καλύτερο χρόνο από τον Κεντέρη και κάνει μία κωλοτούμπα στο αέρα κάτι που δεν μπορούσε ποτέ να κάνει ο ανελαστικός Κεντέρης. Ο Ρώσος Λυσένκο κερδίζει το ύψος με το εκπληκτικό 2.40 κι η τυχερή ΧΙ κερδίζει τη Στεφανίδη στο επι κοντώ. Ο Μαροκινός Ελ Μπακαλί νικάει στα 3000 στηπλ αλλά κι αυτός και οι άλλοι δρομείς βουτάνε μέσα στη λίμνη, στο δύσκολο αυτό εμπόδιο που μόνο ο Παπαβασιλείου περνούσε με στυλ.

SummERTime 2018 στο Ζάππειο. Η Ζωή Τηγανούρια με ένα τεράστιο ακορντεόν στην ενότητα Παράδοση και τζαζ. Παίζει μία ώρα όρθια πώς το κουβαλάει αυτό το πράγμα;

Θα με διαγράψει ο Κολυβάς από τη λίστα των σκακιστών. Ούτε σήμερα πήγα στον Πανελλήνιο να αγωνιστώ. Το ξέχασα τελείως.

 

Δημήτρης Τζουμάκας