10.12.19 Πάλι κρυώνω. Έπρεπε να πάω στην παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Καρβούνη, είναι επιστήθιος φίλος της Νένης, έβρεχε, παρ’ όλα αυτά υπήρχε κόσμος στον Αρμό και μάλιστα καλός, δηλαδή καλοντυμένος και ήσυχος, αλλά μέχρι εκεί. Έκλεισα τις υποχρεώσεις μου. Καταλαβαίνω καλά πια ότι αυτές οι παρουσιάσεις είναι κατά κανόνα εξουθενωτικές και δεν είναι ωραίο να βασανίζεις τους φίλους σου, οπότε τέρμα με τις «παρουσιάσεις», δεν πρόκειται να ξαναβρεθώ ούτε σε δικό μου βιβλίο! Oυδεπόποτε. Σ’ αυτά τα πάνελ δοκιμάζεται η ανθρώπινη υπομονή μέσα στην απεραντολογία, θάβονται βιβλία που θα μπορούσαν να αναδειχτούν και γελοιοποιούνται δια της ατέρμονης κολακείας οι συγγραφείς. Εδώ η παρουσιάστρια, μία κωλοπετσωμένη κυρία, παρουσιάζει επί ένα πεντάλεπτο το βιογραφικό ενός καθηγητή που θα …παρουσιάσει τον συγγραφέα κι έτσι συνέχεια πάει η βραδιά με «βαριά», έως ασήκωτα βιογραφικά Ο Καθηγητής ήταν κυριολεκτικά εξοντωτικός. Ήταν στον κόσμο του. Μιλούσε χωρίς χειρόγραφο και δεν σταματούσε με τίποτα αν δεν ανέφερε τσιτάτα από όλους τους ζώντες και νεκρούς συγγραφείς του κόσμου, που δεν είχαν βέβαια καμία σχέση με το βιβλίο. Κι ακολούθησε ο Λοβέρδος, ο γνωστός. Αυτός μάλιστα! Άνετος. Μίλησε για το βιβλίο, για το συνεργάτη του κι έκανε και μια συναισθηματική ομιλία για την κατάσταση στα ελληνοτουρκικά ερχόμενος από το εθνικό Συμβούλιο Αμύνης όπου για πρώτη φορά στην εικοσαετή καριέρα του διαπιστώθηκε διακομματική ομοψυχία. Δηλαδή μέχρι τώρα, τα αχόρταγα τρωκτικά της πολιτικής, που έβλεπαν το τυρί κι όχι τη φάκα, είδαν ξάφνου τον Ερντογάν σαν απειλή, τον ξένο σαν απειλή, τη μάνα τους την ίδια σαν απειλή, όπως είδαν επίσης πριν λίγα χρόνια το Δουνουτού και τους τροϊκανούς με μεγαλύτερα δόντια ετούτοι, πιρούνια, κουτάλες και μαχαίρια, σαν βρικόλακες μπροστά τους. ΑΧ ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ και οι γείτονες οι απειλητικοί! Και ευτυχώς που Λοβέρδος και κάποιοι άλλοι, βρέθηκαν την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη θέση και με… θυσίες, εφάρμοσαν το σκληρό πρόγραμμα στήριξης που επέβαλε η τρόικα «έχοντας κι ολόκληρη την κοινωνία απέναντι τους» κι ενώ δεν υπήρχε «σάλιο». Ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκλήρωσε αργότερα την «προσπάθεια», να τα λέμε όλα, κι όλοι ομοψυχούν τώρα για την καψοπατρίδα που τη Λιάνη σαν. Μίλησε κι ένα παιδόπουλο γραμματέας της Νεολαίας της ΝΔ Ιωαννίνων που ήλθε επί τούτου, για να εκφράσει την αποψούλα του ως άτομο που αρνείται να εγκαταλείψει τον τόπο του, όπως τόσοι άλλοι νεολαίοι, 500.000 τον αριθμό, τούτος έμεινε να πολεμήσει γενναία και βλέπει μακριά.
Το βράδυ παρακολουθώ τηλεόραση τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, ενώ ρίχνει καρεκλοπόδαρα και στο μπαλκόνι άπλωσα τα ρούχα να στεγνώσουν. Μετά μία εκπομπή με συμμετοχή ακροατών-θεατών κι ο Βορίδης να αναπτύσσει το αγαπημένο του θέμα: νόμος και τάξη (και πέλεκυς).
Δεν μπορώ να ζήσω κύριε Βορίδη μου με 500 ευρώ, λέει μία ακροάτρια απ’ αυτές που ξενυχτούν στις «ζωντανές εκπομπές», για να πουν κάποια στιγμή τον πόνο τους: τρεις μέρες τρώω μακαρόνια. Α το ίδιο κι εγώ κυρία μου! Μάλιστα αύριο είναι η τέταρτη μέρα μακαρονάδας μόνο που η Μπέμπα φρόντισε προτού πάει και στηθεί για κανα δεκαήμερο στην προχριστουγεννιάτικη Έκθεση μέσα στο κρύο, στη βροχή και στο αγιάζι να μου κάνει σουτζουκάκια, οπότε είμαι καλυμμένος.
Δημήτρης Τζουμάκας