Μνήμη
Κλαδιά από γερμένες μπανανιές
σαν ξωτικά μου δείχνουνε το δρόμο,
λωτοί μες σε λιμνάζοντα θολά νερά
τις σκέψεις μου ευωδιάζουνε,
κοράκια όταν αρχίσουν οι βροχές
σ’ αρτόδενδρα κουρνιάζουνε,
κι εγώ των εκλιπόντων νιώθω τις ψυχές
να μου χτυπούν τον ώμο.
Μες στην καρδιά του ταξιδιού
αδιάκοπο φτερούγισμα
η σύντομη ζωή σου,
οι μνήμες τριγυρίζουνε
σαν βγαίνει η πανσέληνος
απ’ το βαθύ σκοτάδι,
το πέρασμά σου
απ’ του Ναράι την Αυλή
ρωγμή βαθιά το βράδυ,
μα σαν ανθίζει τ’ όνειρο
η θύμησή σου γίνεται
μέθη κι υπερηφάνεια.
Κάτω απ’ τ’ αστέρια
Εγώ θνητός
μπρος το κατώφλι του θανάτου
ονειρευόμουν πάντα
μακρινές ζωές
δεν με τρομάζαν οιμωγές
γιατί αγάπησα με πάθος
να μετρώ τ’ αστέρια
λουλούδια γίναν
τα δικά μου χέρια
εν’ αεράκι
προσκλητήριο στο χτες.
Εγώ, ανίατος προσκυνητής
της θείας ομορφιάς σου
μ’ ένα κρυμμένο αίσθημα
ευαίσθητης ντροπής
και μία φλόγα
απ’ του Τζορντάνο Μπρούνο
την πυρά
ως ζηλωτής
απόψε θα υποκλιθώ
μπρος στη σεπτή σκιά σου.
***
Ο Κωνσταντίνος Γεράκης (Κεφαλονιά, 1647-Λοπμπούρι/Ταϊλάνδη, 5 Ιουνίου 1688), γνωστός επίσης ως Κωσταντής Γεράκης (Costantin Gerachi) ή Κονστάνς Φάλκον (Constance Phaulkon). Ελληνικής καταγωγής, υπήρξε μια αμφισβητούμενη προσωπικότητα. Αρχικά υπάλληλος της αγγλικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών, στη συνέχεια υπεύθυνος εμπορίου και επίσημος διερμηνέας της βασιλικής Αυλής, κατάφερε να διοριστεί πρωθυπουργός επί βασιλείας του Ναράι του Σιάμ (Βασίλειο της Αγιουτάγια, με πρωτεύουσα την Αγιουτάγια) την περίοδο 1683-1688. Τον Μάιο του 1682 παντρεύτηκε την Μαρία Γκυομάρ ντε Πίνια (Maria Guyomar de Pinha), μιγάδα γιαπωνεζο-πορτογαλικής καταγωγής. Από το γάμο τους απέκτησαν δύο γιούς, τον João (Γιάννη) και τον Jorge (Γιώργο). Η αρρώστια του βασιλιά του Σιάμ Ναράι έδωσε την ευκαιρία στον ηγέτη της αντιβασιλικής παράταξης Φεράτσα να οδηγήσει στον θάνατο τον Γεράκη και το Διάδοχο του θρόνου με την κατηγορία της προδοσίας. Μετά τον θάνατο του Ναράιγ ο Φεράτσα αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς τις 11 Ιουλίου του 1688.
Γιώργος Μεταξάς, Κωνσταντίνος Γεράκης, Ένας Έλληνας στην Αυλή του Βασιλιά Ναράϊγ, Ποίηση, έργο εξωφύλλου: Φαίδων Πατρικαλάκις, εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα Φεβρουάριος 2025, σελ. 48