14.1.18 Στον αέρα προς Ντουμπάι μία καθώς πρέπει κυρία κάνει σώου τρυφερότητας. Έχει ένα γιγάντιο σύντροφο που δεν ανταποκρίνεται, μάλλον είναι άρρωστος κι αυτή ζητάει συνέχεια κάτι από το πλήρωμα, ζητάει κάτι διαφορετικό, την εξυπηρετούν πάντα υπομονετικά οι αεροσυνοδοί της φέρνουν διπλή κουβέρτα και ντομάτα χυμό, με λίγο νταμπάσκο παρακαλώ αν είναι δυνατόν. Σπρώχνει συνέχεια το κάθισμα της και μας κολλάει στον τοίχο γιατί είμαστε στην τελευταία σειρά.

Γι’ αυτό δεν χώνεψα ποτέ τις απαιτητικές γυναίκες γι αυτό αγαπούσα και αγαπώ την Ευρυδίκη. Γιατί είναι ο πιο βολικός άνθρωπος του κόσμου και γινόμαστε σάντουιτς. Κυρία μου αφού δεν κατεβαίνει άλλο το ρημάδι το κάθισμα τι επιμένετε; της λέω. Διεκδικώ τα δικαιώματα μου, λέει. Και ζαμαν φού, ωραία μου κυρία, για τα ανθρώπινα δικαιώματα των άλλων επιβατών. Η γαϊδούρα τα δικαιώματά της. Κι εμείς ο εξώστης; λέω. Ωραία κύριε, να σας βάλουμε στην μπίζνες κλας, επεμβαίνει μία σερβιτόρα, υπάρχει μία θέση. Δεν θέλω «μπίζνες κλας», μα υπάρχει μία θέση σας λέμε, όχι αγαπητό πλήρωμα του σκάφους δεν θέλω πρώτη θέση ούτε να τη δω, όμως καταφέρατε να υπάρχουν διαφορές ακόμη και στην οικονομική θέση, αυτό με ενοχλεί. Εν τοις πράγμασι.

 

Μεσάνυχτα και κάτι στο Ντουμπάι. Γρήγορα ήθλαμε. Διάβαζα Πίντσον Υπεραιχμή αλλά με κούραζε. Γιατί με κουράζει αυτός ο συγγραφέας; Κάτι έχει αλλάξει στο Ντουμπάι. Μάλλον έφτιαξαν κι άλλο διάδρομο ή συμπληρωματικό αεροδρόμιο, μάλλον μας πήγαν σε διπλανή πόλη. Ανεβήκαμε κυλιόμενες σκάλες, κατεβήκαμε με κυλιόμενες σκάλες, κουβάλαγα μόνο βιβλία, άλλοι παίρνανε ασανσέρ και τελικά μπήκαμε σε ένα τρενάκι το οποίο θύμιζε το παιδικό τραίνο-φάντασμα και βγήκαμε σε άλλο αεροδρόμιο που είναι το κανονικό! Παρόλο που έχω περάσει δεκάδες φορές από εδώ φαίνεται ότι δεν το ήξερα. Γιγάντια κατασκευή, χάλυβας, τσιμέντο, και καταρράκτες τρέχουν, και ασανσέρ ανεβοκατεβαίνουν, και η γνωστή εμποροπανήγυρις χρυσαφικών και ασημένιας λιμουζίνας επίδειξη και λοταρία. Χλιδή με κελεμπία. Μπιχλιμπίδια και προσευχή.

Αφού υποστούμε τον έλεγχο για χιλιοστή φορά με τα χειρουργικά γάντια των ελεγκτών καρφωνόμαστε στην αίθουσα αναμονής με τα i-pad, τα laptop και τα βιβλία μας.

Περιμένοντας το επόμενο αεροπλάνο για Σύδνεϋ βλέπω το Γρηγόρη Μοναστηριώτη, όπως πάντα ευδιάθετο και φιλοσοφλημένο. Άστα, έπαθα και μία πλάκα. Όλοι κάτι έχουμε πάθει, τι έπαθες; Ένα καρκίνο στο δεξί πνευμόνι. Τι λες ρε Γρηγόρη; Ναι προχτές έκανα την τελευταία χημειοθεραπεία αλλά είμαι σε καλό δρόμο, μάλλον καθάρισα. Θυμηθήκαμε τους συνδικαλιστικούς αγώνες και τον φίλο του τον Πάπας που αυτοκτόνησε με κρουστικό δράπανο που πετάει καρφιά στο τσιμέντο. Με τον Μοναστηριώτη θυμηθήκαμε κι άλλες τραγικές ιστορίες, τους Έλληνες αυτόχειρες της Αυστραλίας, τον Αγγελίδη που αυτοκτόνησε στο κελί του, το δεκαπεντάχρονο Τσάκο που τον σκότωσε η αστυνομία στο Μπλάκταουν, επειδή είχε κλέψει παιδικά παιχνίδια και μετά φώναξαν επιβάτες κι ο Μοναστηριώτης ανέβηκε στο πρώτο πάτωμα του αερόσκαφους-τέρατος σε μπίζνες κλας γιατί η κόρη του που είναι δικηγόρος τον προσέχει εξόχως.

 

15.1.18 Το αεροσκάφος είναι τελευταίο απόκτημα της Airbus A380-800. Είναι ένα αεροπλάνο-τέρας που μεταφέρει 490-615 επιβάτες και στο μυαλό μου έρχεται ένα κείμενο του Φρέντυ Γερμανού όταν ταξίδεψε με Τζάμπο 417 και μιλούσε για ποδοσφαιρικό γήπεδο. (Παρατηρητικός δημοσιογράφος, αλλά ρηχός και εξυπνούλης ως χρονογράφος και συγγραφέας πριγκιπισσών ήταν). Μέσα στο σκοτάδι του Airbus υπάρχουν εκατοντάδες οθόνες που προβάλλουν διαφορετικές ταινίες. Προσπαθώ να βρω κάτι ευπρεπώς αμερικάνικο και δεν βρίσκω τίποτα, στο τέλος καταλήγω στο τσέχικο Ice Mother (Babazledu) του Bohdan Sláma που αποδεικνύεται διαμαντάκι. Μια γιαγιά και ο εγγονός της συναναστρέφονται ένα χειμερινό κολυμβητή προχωρημένης ηλικίας και το ειδύλλιο που εξελίσσεται στα παγωμένα νερά των 3 βαθμών Κελσίου σου ζεσταίνει την καρδιά, ενώ πετάμε σε ύψος 11.000 μέτρων. Πλησιάζοντας προς την Αυστραλία αρχίζουν κάτι τραντάγματα καθώς το ιπτάμενο τέρας συναντάει κενό αέρος. Πού στο διάβολο πάω πάλι, τι γυρεύω μ’ αυτά τα πέρα δώθε, με στρατιές λιβανέζων και χούφταλα παλαιών μεταναστών.

Βγήκα με τα βατραχοπέδιλα και μεγάλες προσδοκίες στο Σύδνεϋ για πολλοστή φορά κι ο καιρός είναι χάλια. Ο αέρας σε παίρνει και σε σηκώνει. Καλά ας αναλάβουμε δυνάμεις και θα στρώσει. Όλη η οικογένεια είναι στη θέση της και σε φόρμα. Τους βρίσκω όλους πιο ωραίους. Τα παιδιά έχουν διακοπές, στην πρώτη Φεβρουαρίου πάνε σχολείο. Δηλαδή η Έρικα θα πάει στον παιδικό σταθμό.

 

16.1.18 Τρίτη. Πάμε να αλλάξω χρήματα και η Έρικα λέει στη γιαγιά της δείξε στον παππού πόσο καλή γιαγιά είσαι: αγόρασέ μας Pepa Pig. Όχι μόνο την Πέπα τη γουρούνα, αλλά και βίντεο τον Pokemon και βίντεο το Νίντζα ζητούν και παίρνουν κι άλλα. Και χυμό μήλου και στα ηλεκτρικά αυτοκινητάκια και παγωτό. Άμα τη επιστροφή παίζουμε σκάκι με τον Εμ Τζέι. Θέλει να κερδίσει ενώ δεν έχει ακόμη χωνέψει τις κινήσεις. Απογοητεύεται και πάει στο Pokemon

Γιατί κρυώνω τόσο πολύ. Πρώτη μεγάλη συζήτηση-«συνεδρία» με τη Μαρία. Η πιο γοητευτική συνομιλήτρια όλων των εποχών.

 

17.1.18 Τετάρτη. Ο Εμ Τζέι κατέβηκε στις 06:30 την ώρα που διάβαζα την Υπεραιχμή. Και πήγε στην τηλεόραση να δει βίντεο. Μη το βάλεις δυνατά του λέω γιατί κοιμούνται οι άλλοι. Είναι στο ζίρο μου λέει. Αλλά κατεβαίνει η γιαγιά του οργισμένη και του λέει γρήγορα στο κρεβάτι, χτες βρικολάκιασες και τώρα μου σηκώθηκες από τα χαράματα, όταν είναι για σχολείο δεν ξυπνάς. Αμάν αυτά τα βίντεο γκέιμς.

 

Όταν ξυπνάει η Έρικα παίρνω τα πιτσιρίκια και πάμε το γειτονικό Village που είναι όλα νεόχτιστα με σουπερμάρκετ και παιδούπολη με φελλό στις κούνιες. Ο ΕμΤζέι διακρίνεται στα ακροβατικά γυρίζει γύρω από τον εαυτό του σαν δερβίσης. Υπάρχει υπαίθρια σκακιέρα χωρίς τα κομμάτια. Οπότε βασιλιάδες εγώ και ο Εμτζέι, πιόνι η Έρικα που βγαίνει τελικά βασίλισσα σε ένα προκάτ φινάλε.

 

Μία ομάδα που σπαράσσεται δεν είναι ομάδα. Μια ομάδα αριστερών που σπαράσσεται δεν είναι αριστερή. Ο Κουλούρης έκανε στροφή. Έκανε στροφή στη στροφή για να γυρίσει στον εαυτόν του. Αφού πρώτα κατήγγειλε στο Κόμμα τις ατασθαλίες του εκπεσόντος (δια συντροφικού πραξικοπήματος) Βούδα, γύρισε μετανιωμένος στο Βούδα. Γιατί, πρώτον είδε ότι το Κόμμα δεν καίγεται να αναγνωρίσει τη νέα κατάσταση και δεύτερον είδε ότι η «αχάριστη» Πόπη, ως επικεφαλής των αντιβουδιστών αρνείται να κάνει τους παλιούς νέα μέλη. Έτσι ο καλός μου Κ. έμεινε μετέωρος και τα πήρε στο κρανίο. «Άκου τι μου είπε η κυρία Πόπη: Οι παλιοί κάνανε ζημιά, δεν χρειάζονται, τώρα χρειάζεται άνοιγμα. Άνοιγμα χωρίς εμάς;» Τρελαίνεται ο Κουλούρης: «Θα γίνει πόλεμος. Μου το παίζει παρθένα η κυρία, αυτή κι άντρας της ήταν στο ταμείο. Θα γίνει πόλεμος. Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μας. Θα συναντηθούμε στο κλαμπ των παλιών πολεμιστών στο Έρλγουντ. Αλλά δεν μπορώ να έλθω να σε πάρω με το αυτοκίνητό μου γιατί μου πήρανε την άδεια, καθώς δεν βλέπω πια. Αλλά να ξέρεις ο Βούδας θα κερδίσει τη δίκη του ονόματος»

Νυν απολύεις τον δούλο σου κύριε με τους συνταξιούχους της Αριστεράς που δεν βλέπουν πια..

 

–Ο Εμ Τζέι κάνει στροφές στις κούνιες γύρω από τον εαυτό του μέχρι να ζαλιστεί και να πέσει σαν κοτόπουλο, δεν είναι παιχνίδι αυτό μικρέ.

–Σταμάτα παιδί μου εσύ είσαι good boy

–Good boy να φάνε κι οι κότες

 

18.1.18 Είδα Μιχελακάκη. Ανακαινίζει σπίτι. Ανακαινίζει Άτλαντα. Βγήκε το βιβλίο του. Τυπώθηκε στην Κίνα. Ωραίο βγήκε, σαν εγκυκλοπαίδεια των Ελλήνων καλλιτεχνών της Αυστραλίας με μία σκληρή προσέγγιση για την κουλτούρα που φέρουν από τη γενέθλια χώρα οι μετανάστες. Ακόμη σκληρότερη η κριτική για τις οργανώσεις. Συμφωνώ για τις οργανώσεις. Τρώγονται για τον έλεγχο σφραγίδων αλλά κυρίως περιουσίων. Στο τέλος τα τρώνε οι δικηγόροι. Η ιδεολογία ήταν το πρόσχημα. Ο εγωισμός, η μεγαλομανία και το προσωπικό συμφέρον το πραγματικό κίνητρο.

Θα γίνει παρουσίαση και των δικών μου βιβλίων στον Άτλαντα. Ο Γιώργος τηλεφωνάει στον Alfred Vincent να παρουσιάσει τον Κάλας. Τηλεφωνάει στον Καραλή για τον αουτσάιντερ πολιτισμό. Οι Ορθόδοξοι κομμουνιστές δεν θα έλθουν συνταχτήκανε με τους Γκοτσαίους. Θέλουν να κοντρολάρουν τα πάντα χωρίς να βοηθάνε σε τίποτα, λέει ο Γιώργος. Ναι αλλά και η Πόπη δεν έγραψε τον Κουλούρη. Μα του πρόσφερε να διαχειριστεί το καφενείο κάτι που το είχε δεχτεί, λέει ο Γιώργος. Χωρίς να τον γράψει μέλος! Ε και λοιπόν; Έλα στο Σύνδεσμο βοήθησε κι εσύ και γίνε και Πρόεδρος μετά.

 

Στο ελληνικό πρόγραμμα του κρατικού πολυπολιτιστικού ραδιοφωνικού σταθμού SABS μιλάνε ωσάν να απευθύνονται σε καθυστερημένους: Στη Βα-σι-λειά-δα λει-τουρ-γεί πρό-γραμ-μα για τη μνή-μη των η-λι-κι-ω-μέ-νων.

 

Συνέχεια ειδήσεων: Η πρωθυπουργός της Νέας Νότιας Ουαλίας κυρία Μπερεζεκλιάν δήλωσε ότι είναι περήφανη για την αρμένικη καταγωγή της.

Η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Άρντεν (37 ετών), η οποία εξελέγη πριν λίγους μήνες, ανακοίνωσε σήμερα ότι είναι έγκυος στο πρώτο της παιδί. Η πρώτη εν ενεργεία πρωθυπουργός που κυοφορεί.

 

Το βράδυ προσπαθώ να γράψω στον υπολογιστή και δεν ανταποκρίνεται το γράμμα πί. Μετά δεν χτυπάνε οι αριθμοί Ωχ πάλι πρόβλημα.

 

 

19.1.18 Παρασκευή. Από κομπιουτερά σε κομπιουτερά. Καταλήγουμε σε έναν κινέζο αφού οι λιβανέζοι δήλωσαν ότι πρέπει να αλλάξω το key board που κάνει 350 δολ. O κινέζος αρχίζει πάραυτα το ψάξιμο. Αν δεν έχει πάθει κάτι to hard disk θα μου το φτιάξει σχετικά οικονομικά, θα με πάρει τηλέφωνο να μου πει.

 

Μπάνιο Νο 1 στο Μπράιτον με Αρετή και παιδιά. Aέρας και ζέστη 38 βαθμών. Μαγικό Σύδνεϋ. Ανθισμένα δέντρα Φράτζι πάνι του Γέναρη και crepe myrtles παντού. Η Αρετή ξεφορτώνει πετσέτες ομπρέλες κουβαδάκια, μπάλες. Συνεχής κόντρα. Δεν καταπίνει με τίποτα το γαμπρό, είναι άσχετος, λυπάμαι τα παιδιά, λέει. Να μη λυπάσαι όλα τα παιδιά έχουν την τύχη τους. Τρώμε μπαραμάντι στη θάλασσα με γυρισμένες πλάτες Ο Τσιόλκας έχει γράψει βιβλίο με αυτό τον τίτλο. Κορίτσια έρχονται με το μαγιό τους ζουμερά, λαχταριστά, τρώνε καβούρια και πίνουν κόκα με καλαμάκι.

 

O κινέζος κομπιουτεράς πήρε τηλέφωνο δεν έχει πάθει κάτι to hard disk μπορεί να μου δώσει ένα πληκτρολόγιο 15 ευρώ (μεχρί στιγμής έχει κάνει δουλειά 80 ευρώ).

 

 

20.1.18 Σάββατο. Τα παιδιά βγάζουν μέσα από τα κουτιά τα αυτοκινητάκια τους. Γεμίζει το τραπέζι. Παίζουμε όλοι. Ο μαύρος φέρνει κουβαδάκια με νερό γιατί είναι κάποια αυτοκινητάκια που αλλάζουν χρώμα όταν τα βουτάς στο νερό. Γεμίζει το τραπέζι νερά, θα τα μαζέψει η Αρετή. Χωρίζουμε τα αυτοκινητάκια κατά τη χώρα προέλευσής τους, Μαλαισία τα περισσότερα, ακολουθούν Ταϋλάνδη και Κίνα. Είναι κάπου 200. Η Έρικα βάζει κι έναν κροκόδειλο στο νερό.

 

Μπάνιο Νο 2 στο Μπράιτον με τη θυγατέρα και τα παιδιά. Μιλάς με την κόρη σου βάζει τα κλάματα, τα βάζεις κι εσύ, μόλις γυρίζουμε σπίτι, χαιρετάς την Αρετή σου γυρίζει τον κώλο, της ξαναμιλάς λέει ένα ψυχρό γεια, δίνεις τα πατατάκια στον Αντώνη που έφερες από τη θάλασσα μαζί με ψάρι σπαρταριστό «τώρα το θυμηθήκατε;» σου λέει, φάγαμε πίτσα. Ο μαύρος μόνο σκάει ένα χαμόγελο μελοδραματικό.

 

21.1.18 Κυριακή. Τα γνωστά: δεν μου πάει Αυστραλία, δεν μου πάει η Ελλάδα, δεν μου πάει τίποτα. Πόνος στο αυτί, μάλλον μόλυνση μετά από μακροβούτι καθώς ανταγωνιζόμουν τον Έμ τζέι. Ε δεν είμαι και έξι χρονών.

 

Κι όμως μπάνιο Νο 3 στο Rumsgate. Με Μαρία-Ναυσικά και παιδιά. Εδώ χτυπά η καρδιά των Surf kites και λαμβάνει χώρα το forum των υδάτινων σπορ. Το ωκεάνιο ροντέο των ανθρωποαετών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και τα πιτσιρίκια, μεταξύ των οποίων ο Εμ Τζέι, η Έρικα κι εγώ, το παρακολουθούμε με ανοιχτό στόμα καθώς ο άνεμος φυσά δυνατά.

 

Μου τηλεφωνεί ο Κουλούρης στις 19:40 από το νοσοκομείο όπου η η νύφη του γέννησε δίδυμα. Θέλει να με δει. Μαζευόμαστε στο παλαιών Πολεμιστών, λέει. Το ξέρω, μου τόπες… Αχ ρε Κουλούρη δεν θα λύσουνε το θέμα του Άτλαντα υπάρχουν προβλήματα σοβαρά: η Αρετή έπεσε και χτύπησε τη λεκάνη της, το αυτί μου είναι χάλια και η Μαρία πρέπει να κάνει την ένεσή της Β12 που είναι για πάσα νόσο και μαλακία.

Ο Αντώνης έφτιαξε μία πίτσα μούρλια με πεπερόνι, καλό τυρί και ρίγανη, αλλά πού είναι τα κρασιά σου βρε Αντουάν, συρρικνώθηκε το μπαρ σου βλέπω. Στο τρίτο ψυγείο έχει κάτι καλό για σένα μου λέει. Έχει ένα λευκό pinot gregio 2013 περιοχής Καμπέρας, εξαιρετικό. Η Μαρία Ναυσικά βρίζει άσχημα το μαύρο με το σπαστικό της ύφος όταν την πιάνει, γιατί αφήνει τα πράγματα μέσα στη μέση, τα τζετζερέδια, τον καφέ, τα παιχνίδια των παιδιών δεν θα τα μαζέψει η δούλα. Ο γίγας μαύρος δεν μιλάει κατεβάζει το κεφάλι, παίρνει ένα παγωτό και φεύγει.

 

Από την Ινδονησία έρχεται σύννεφο σκόνης από το ηφαίστειο the Sangeang Api κι έκλεισε το αεροδρόμιο του Ντάργουιν στη Β. Αυστραλία. Δεν σκοπεύουμε να πετάξουμε εκεί.

 

22.1.18 Γιατροί και φασαρίες με κέντρο το παιδί. Πανέξυπνα τα πιτσιρίκια, όπως όλα τα μικρά σήμερα, αλλά καλομαθημένα. Σταγόνες για το ους και εξετάσεις αίματος αύριο για σίδερο και Β12. Στη θάλασσα για τέταρτο μπάνιο αλλά δεν μπήκα στο νερό γιατί φοβήθηκα τα αυτιά μου. Μου είπε ο γιατρός να κολυμπάω με το κεφάλι έξω αλλά εγώ έχω μάθει αλλιώς. Τηλεφώνημα από Γ. Μιχελακάκη. Άσχημα νέα ο Βρασίδας θα βρίσκεται στη Μελβούρνη, παρουσιάζει Καστοριάδη ή Καρούζο δεν καλοκατάλαβα, οπότε αδυνατεί να είναι παρών στην παρουσίαση των βιβλίων μου. Επί πλέον ανοίγει το φεστιβάλ Σύδνεϋ και θα πάνε όλοι εκεί. Γι’ αυτό προτείνει να αλλάξουμε ημερομηνία. Βεβαίως, να αλλάξουμε να το κάνουμε 23 Φεβρουαρίου. Τηλέφωνο από Κουλούρη. Θα περάσουμε να σε πάρουμε αύριο το πρωί στις εννιά να μιλήσουμε. Να περάσετε. Κανείς ιδρώς, καμία δίψα, δεν εξαντλούν τον μυστικόν Ευφράτη… Εμπειρίκος.

 

Δημήτρης Τζουμάκας