30.11 Πέμπτη. Έκλεισα εισιτήριο για Σύδνεϋ στις 14 του Γενάρη με την αεροπορική Εταιρεία των Εμιράτων που έχουν άφθονα πετρέλαια. Τιμή αλέ ρετούρ 1.250 ευρώ. Το Πρακτορείο πρόσφερε κι ένα τετραήμερο ταξίδι οδικώς-αεροπορικώς για Πράγα, σε πολύ χαμηλή τιμή, στις 18 Δεκεμβρίου. Το έκλεισα. Να πάρω την ηλεκτρική κουβέρτα μαζί μου, χοντρές πιτζάμες, γάντια και κασκόλ. Μετά να ετοιμάσω το μαγιό και τα βατραχοπέδιλα για Σύδνεϋ. Βιταμίνες και αίμα στο παγούρι.

Σαν σήμερα πριν 23 χρόνια αυτοκτόνησε ο Γκυ Ντεμπόρ αηδιασμένος από την κοινωνία του θεάματος. Διαβάζω στο ιντερνέτ το βιβλίο «Το γαμώτο ενός Παναθηναϊκού» του Χριστόφορου Κάσδαγλη. Απόλαυση. Μπορεί να είσαι Παναθηναϊκός και αριστερός μαζί.

Δεκέμβρης 2017

1.12. Παρασκευή Μπήκαμε στον τελευταίο μήνα του χρόνου. Πάει και το 17 το φάγαμε. Ο μήνας μπήκε με πολύ αέρα, σηκώνει τις γλάστρες και τις πάει παραπέρα. Με ανεμοξούρα. Ανοχύρωτος. Με σκόνη από τη Σαχλάρα, με άνοδο στην τιμή πετρελαίου κι έχει παραιτηθεί από όλα τα αξιώματα ο κ. Μαρινάκης μέχρι να καθαρίσει το όνομά του. Προσοχή, εντερική χλωρίδα και παχυσαρκία. Έρχονται και λασποκαταιγίδες. Πούντες; Δεν έχει τέλος η καταστροφολογία της νεοελληνικής παρλάτας και η Μαντροφοβία. Μάταια σπέρνετε γεωργοί. Το κακό χτυπάει πάντα σε ανύποπτο χρόνο και δεν παίρνεις μυρουδιά. Ακαριαία. Δεν γλυτώνεις ούτε με αντιπλημμυρικά, ούτε με ταξίδια σε παραδείσιους προορισμούς Πράγες και Παρίσια. Ορίστε, ο ήλιος λάμπει πάλι πάνω από τα φρεσκοπλυμένα χωράφια και τους κατεστραμμένους καταυλισμούς. Φωταγωγήσανε και τους δρόμους, έρχονται οι γιορτές ως φωτοχυσία. Ούτε κάρτες πια στέλνουμε, ούτε τηλεφωνήματα κάνουμε. Το πολύ πολύ χρόνια πολλά με κανα μήνυμα στο κινητό, ούτε κι αυτό. Έχουμε ξεχάσει τον Άλλο. Να σκύψεις μια φορά με καλή θέληση και αγάπη στο διπλανό. Σκύβουν οι ιερείς, οι επαγγελματίες ανθρωπιστές, οι ψυχολόγοι, οι βοθρατζήδες. Υπηρεσίες του δήμου της Αθήνας καταγράφουν τους άστεγους για να τους δώσουν επίδομα. Προς το παρόν δίνουν τσάι σε 178 ανέστιους. Έχω να πάω στο γειτονικό ξενοδοχείο Πλάζα που φιλοξενούνται ή στοιβάζονται μετανάστες πολύ καιρό να παίξω ’κανα σκάκι, να δώσω ’κανα ρούχο. Δεν προλαβαίνω, δεν προλαβαίνουμε. Διαβάζω Tim Burton Τα καλύτερα Χριστούγεννα του Κάπτεν Λίγδα και Το αγόρι με τα καρφιά στα μάτια του ιδίου. Διαβάζω Donna Haraway A Cyborg Manifesto όπου η λέξη σάιμποργκ χρησιμοποιείται μεν για τον άνθρωπο του κυβερνοχώρου, αλλά εκφράζει και το μεταμοντέρνο υποκείμενο, εμένα κι εσένα την κατακερματισμένη οντότητα, τον ουτοπικό χαρακτήρα, την απληστία, και τη διαστροφή, ναι τη διαστροφή που τρέφεται όχι μόνο από την ανθρώπινη φύση αλλά και από τη μαζική κατάχρηση τεχνολογίας. We have been all injured profoundly. Τα σύνορα μεταξύ επιστημονικής φαντασίας και κοινωνικής πραγματικότητας είναι μία οπτική ψευδαίσθηση, λέει η συγγραφέας. Η Haraway θεωρεί ότι από τα τέλη του 20ού αιώνα είμαστε όλοι σάιμποργκ, χίμαιρες και υβρίδια. Μετα-μετανεωτερικοί θα έλεγαν οι διάφοροι Τριμηρούληδες και Νούτσοι.

Στην Γκαλερί Καππάτος που τραγουδάει στις 10 το βράδυ η Σαββίνα Γιανάτου. Δεν τραγουδάει, κάνει περφόρμανς, φωνητική επιτέλεση. Λαρυγγισμούς, στριγγλιές, φωνήματα, ένας έλεγχος των φωνητικών χορδών και του κοινωνικού τρόμου. Ένα σαξόφωνο απίθανο από το Θανάση Ρέλο σε ένα χώρο υποβλητικό που εκθέτει άπειρα έργα η νεαρή καλλιτέχνις Ναταλία Μαντά: Αριθμημένα πήλινα αντίγραφα αυτιών, μηχανισμοί κίνησης, αιωρούμενα φώτα, μαγνήτες, άδεια ενυδρεία με πέτρες μέσα αντί για ψάρια, ένας κροκόδειλος, ο Vitruvios, στον αέρα, τον διαπερνάει σαν κοκορέτσι μία δεσμίδα φωτός ή μάλλον ακροβατεί στο φως, και σελίδες επαναλαμβανόμενων αριθμών, σε χειροποίητα βιβλία της ιστορίας του κέρδους, είναι μερικά από τα θέματα και τις κατασκευές ενός απρόβλεπτου «σάιμποργκ» που συνθέτουν το περιεχόμενο αυτής της παρουσίασης και σε οδηγούν σε ένα ονειρικό ψιλοτρομακτικό κόσμο, όπου «το ζητούμενο της εγκατάστασης είναι η μεταφορά του θεατή σε μία προσομοίωση υπναγωγικής κατάστασης» . Σ’ αυτό το χώρο ανεβάζει στροφές η Γιανάτου και συγκρούεται με τη γαλλίδα που είδαμε και ακούσαμε στη Στέγη. Η ανθρωπογεωγραφία της Γκαλερί αυτή την ώρα; Απίθανες τύπισσες, απίθανοι τύποι με γενάκι στο ένα μάγουλο, δεν ξέρω αν σκέφτονται σαν κι εμένα, σίγουρα βιώνουν το ίδιο θεαματικό και ηχητικό ψυχόδραμα κι είναι πολύ cool μέσα στην κρίση.
«Ο πιο σίγουρος τρόπος να καταστρέψεις μια ηδονή είναι να προσπαθήσεις να την εξηγήσεις…» λέει ο C.S. Lewis, Ιρλανδός συγγραφέας και δοκιμιογράφος.

2.12.17 Σάββατο. Ήλιος και κρύο. Στην ΕΣΠΙΤ για συνέλευση των δημοσιογράφων, βλέπεις τουλάχιστον δυο τρεις συναδέλφους. Κάποιος σου δίνει ένα βιβλίο, άλλοι καπνίζουν ηλεκτρονικό τσιγάρο. Μετά στον Σιώτη για το Ωροσκόπιο νεκρών . Απαισιόδοξος και ο πιο ντεκοντρακτέ ποιητής μας: «Εδώ είναι το τέλος της γραμμής. Νεκροί ήλθε η ώρα».

Πετάγομαι στον Βερόπουλο της Φυλής να πάρω φίλτρα καφέ και αβοκάντο κι όταν βγαίνω, μια αμαξάρα προσπαθεί να παρκάρει στην αμαρτωλή οδό. Ο τύπος καλοθρεμμένος μεσήλιξ, με γενειάδα λαμπρή και πουράκι. Να γαμήσεις ή να εισπράξεις ήλθες Πουράκι;

Τσιγάρα, τσιγάρα, μειράκιον τι έχει στηθεί στη γωνία κάτω από το σπίτι μου με το τζόκεϊ ανάποδα και μια αλυσίδα χοντρή και πουλάει αέρα. Τα παράνομα τσιγάρα τα κρύβει κι αυτός κάτω από τη σχάρα της ΕΥΔΑΠ. Φαίνεται ότι υπάρχει περισσότερος χώρος εκεί απ’ ό,τι στη σχάρα του ΟΤΕ.

3.12.17 Κυριακή παζάρι και μετά καταπονημένος μέσα. Μια ομάδα αράβων εφήβων τραγουδούσε δυνατά στο Βοτανικό και στριφογύριζε κάτι κοκάλινες μπάλες στον αέρα που μπορούσαν να σε στείλουν αδιαβάστο κι ας κουβαλάς βιβλία. Τα χρειάστηκα για μια στιγμή καθώς μετακινούμην, πεζή πάντα, προς ένα παραπάζαρο κι ερχόντουσαν κατά πάνω μου, αλλά το διακινδύνευσα και πήγα κι εγώ κατευθείαν απάνω τους κραυγάζοντας: πνίχτε λούγγρες τα κουνέλια! Πώς μούρθε; στο στρατό το είχα ακούσει κι ακόμη δεν ξέρω τι σημαίνει. Γέλασαν κι έκαναν στην άκρη οι τσαμπουκάδες, ψέλνοντας πάντα το αράπικο ευαγγέλιο. Έτσι θα μπορέσω να ολοκληρώσω αρτιμελής το δοκιμιακό μου έργο και να τυπώσω τον Αουτσάιντερ πολιτισμό , λες και είναι κάτι σοβαρό. Την άλλη βδομάδα καλώς εχόντων πάει στο τυπογραφείο. Έτοιμος κι ο Κάλας, ο Ερμαφρόδιτος στον Κήπο των Γραμμάτων . Τελευταίες διορθώσεις. Κωλοβιβλία της φιγούρας. Εμένανε με ενδιαφέρει το κυρίως λογοτεχνικό μέρος «Η Αμνησία» μου και το εν λόγω «Ημερολόγιο» εν μέρει.

Παίζουν τόπι οι πιτσιρικάδες στην οδό Ελπίδας «ρίξε μαλάκα την μπάλα, ρίξε ρε» και μετά πλακώνουν τα αλβανικά.
–Τι ομάδα είστε; ρωτάω.
–Πανάθα.
–Μπράβο παλικάρια, όχι κουρέλες πειραιώτικες.
Κι αυτό είναι το παρήγορο. Μας σώζουν τα παιδιά των μεταναστών που αντιλαμβάνονται την αξία της φανέλας μιας ομάδας που εκπροσωπεί την πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δυστυχώς οι γόνοι των Αθηναίων γίνανε γενίτσαροι και προσχωρήσανε στη διαπλεκόμενη ερυθρόλευκη κουρελοαυτοκρατορία που σαρώνει τα πάντα.

4.12 Επικίνδυνα παιχνίδια στην Ιερουσαλήμ . Ο Τραμπ προτίθεται να την αναγνωρίσει πρωτεύουσα του Ισραήλ συμπεριλαμβανομένου και του κατεχόμενου ανατολικού τμήματος. Χάος στην Ονδούρα λόγω καλπονοθείας στις προεδρικές. Σφαγή στην Yεμένη. Ένταση στην Κορέα ασκήσεις αμερικανών και Νοτίων. Θέλουν πυρηνικό πολέμο οι ΗΠΑ, λέει η Βόρειος Κορέα. Ο κόσμος στο συνηθισμένο αναβρασμό και οι δολοφόνοι στο έργο τους.

Μαύρες κόκκινες σελίδες στην ΑΣΟΕ συνάντηση εκδόσεων ανατρεπτικού περιεχομένου, Τρίτη 19 Δεκέμβρη. Γαμώτο μου θα είμαι στο Βελιγράδι! Πρόγραμμα 6:00 Οι γυναίκες στο επαναστατικό κίνημα παρουσίαση της ατζέντας 2017 του Ταμείου Αλληλεγγύης. 6:30 Φυλακή-Γραφή-Αντίσταση συζητούν οι Τάσος Θεοφίλου και Κώστας Γουρνάς 7:30 «Είμαστε τρελοί κι ευτυχισμένοι » παρουσίαση φωτογραφικού λευκώματος για τα κινηματικά 80’s. 8:30 1917-2017, εκατό χρόνια τι; Αναρχικοί, Μπολσεβίκοι και άλλοι. Συζήτηση. Κινηματικά εκδοτικά εγχειρήματα. Φτου να πάρει, δεν πρέπει να τα χάνω αυτά.

5.12.17 Ένα σκυλί Δαλματίας στη γωνία Ηπείρου και Αριστοτέλους . Μπα είναι ψεύτικο και το έχουν βγάλει έξω στο πεζοδρόμιο. Πλησιάζω κι όμως είναι αληθινό. Πανέμορφο σαν ψεύτικο με την ουρά καμπυλωτή, ακίνητη προς τα πάνω. Δεμένο σε στύλο, μυώδες και στιλάτο. Η αφεντικίνα ψωνίζει στο μαγαζί. Κοντοστέκομαι και θαυμάζω. Έχουμε ωραία σκυλιά στη γειτονιά. Τα καλύτερα τα έχουν οι ξένοι. Πολωνοί κυρίως. Τρελαίνομαι για τα Δαλματίας, άσπρα με τις μαύρες κουκίδες τους, αλλά τις προάλλες είδα μία άλλη ράτσα εξίσου ωραία, ένα σκυλί σαν κι αυτό που έχει ο συγγραφέας Τζέιμς Ελρόι τετράγωνο, άσπρο, με μία κηλίδα στο μέτωπο. Τώρα θαυμάζω αυτό το υπέροχο καθαρόαιμο, ενώ μπροστά μου περνάει μια γυναικάρα μαύρη που λες αμάν γιατί να μην είμαι αράπης. Ανθρώπινα πλάσματα και τετράποδα ζώα σπουδαίες ράτσες μπροστά μου. Βγαίνει η κάτοχος.
–Ωραίο σκυλί , λέω.
–Ευχαριστώ.
–Δεν είναι ευαίσθητο στη διατροφή;
–Αφήστε, τι να σας λέω, προχτές τράβηξα μία τρομάρα, καθώς του αλλάξαμε τη διατροφή και κατούρησε αίμα.
–Τι λέτε!
-Εντάξει, τώρα είναι καλά.
–Το έχω ακούσει ότι έχουν προβλήματα στο ουροποιητικό τους. Τι σας είπε ο γιατρός;
–Είναι εντάξει σας λέω.
–Του μαγειρεύετε εσείς;
–Όχι ξηρά τροφή του βάζω.
–Πού το αγοράσατε; γιατί ενδιαφέρομαι ειλικρινά.
–Το αγόρασε ο γιος μου μέσω Ιντερνέτ. Γιατί ήταν πανάκριβα στο pet shop.
–Και δυσεύρετα. Αν επιτρέπεται πόσο στοίχισε; (Δεν είμαι αδιάκριτος αλλά βλέπω ότι έχω αρχίσει να γίνομαι).
–Δεν ξέρω, δεν μου είπε, αλλά κάτω από 600 ευρώ δεν θα βρείτε.

6.12 Άγιος Νικόλας και Αλέξης Γρηγορόπουλος . «Η εξέγερση του Δεκέμβρη άφησε πίσω της γκρεμίσματα. Η Αθήνα μέσα σε λίγες ώρες έγινε όμορφη για να την περπατήσεις. Μπορεί σήμερα να φαντάζει παράδοξο, αλλά εκείνο τον μακρινό Δεκέμβρη και Γενάρη αισθανόσουν πραγματικά ασφαλής μέσα στην πόλη. Η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη συγκρότησε, απροσδόκητα, μια νέα ποιότητα κοινωνικότητας και σχέσεων. Ένα υλικό αντι-παράδειγμα ενός νέου κόσμου, ενάντια στην ιδιώτευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, που μπορεί και πρέπει να ανατείλει. Η εξέγερση του Δεκέμβρη άφησε πίσω της γκρεμίσματα. Εκείνες τις μέρες οι διαχωρισμοί, τα ψέματα και οι στρατοί του κεφαλαίου δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης είχε δώσει εντολή στους αστυνομικούς να μην κυκλοφορούν με τη στολή τους εκτός υπηρεσίας. Η κοινωνική νομιμοποίηση του καθεστώτος δέχτηκε βαριά πλήγματα. Η λαϊκή αντί-βία έγινε πολύτιμο βίωμα χιλιάδων εξεγερμένων, το κρατικό μονοπώλιο στη βία έσπασε».
Στη σημερινή εποχή της αμηχανίας και της παραίτησης ο συμβολικός, θεαματικός και μαζί τραγικός (με το θάνατο του Αλέξη) Δεκέμβρης του 2008 είναι πλέον μία ακόμη επέτειος. Ο πραγματικός Δεκέμβρης είναι μπροστά μας.

“Πέρα από την αλληλεγγύη καλό είναι να αλληλοαγγιζόμαστε που και που ». (Σε τοίχο της Καλλιδρομίου)

Τρία κινηματογραφικά έργα στην Αλκτυονίδα. Μαρξ και Έγκελς . Καλά ντοκουμανταρισμένο. Η ιστορία του κομμουνιστικού μανιφέστο. Ο ρόλος των γυναικών. Οι κυρίες Μαρξ και Έγκελς ως σύντροφοι και επαναστάτριες. Τα υπόλοιπα φιλμ δεν τα θυμάμαι, κοιμήθηκα στο σινεμά.

«Δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή απ’ το φόβο να μην πληγώσουμε κάποιον που μας αγαπά». Rainer Maria Rilke .

Με εναέριa πλάνα από drone βλέπουμε ένα σαλέ στο Καρπενήσι σε διαφημιστικό πρόγραμμα της τηλεόρασης και αισθανόμαστε Άλπεις, αιώνια παγωμένα βουνά.

Δημήτρης Τζουμάκας