Ενδείξεις
Κλείναμε συνέχεια με το παράθυρο μιαν άκρη της κουρτίνας
το φερμουάρ μάγκωνε όταν κούμπωνες το αντιανεμικό
ένα μανίκι περίσσευε πάντα
έξω απ’το φύλλο της ντουλάπας.
Τώρα ταξινομώ φωτογραφίες προμελετημένων στιγμών μας
πρωτομαγιά του ‘94, Χριστούγεννα του 2000
με πείσμα αγνοώ εκείνα τα σημάδια
πως στο τυχαίο
πιανόταν το εφήμερο.
Ανεπαίσθητο
Το πρωί ο καφές είχε την ίδια γεύση
η δουλειά απαράλλαχτο ρυθμό
το απόγευμα έφερε πάλι τη ραστώνη του
και το βράδυ τ’ όνειρο:
περνούσα μέσα από ένα χαρούμενο πλήθος
απ’αυτά που διέσχιζες αργά
σαν νά ’ταν κήποι
με βήμα αέρινο πατούσα
τις πράσινες άκρες των γέλιων
να μυρίσω λίγη φρεσκοκομμένη δροσιά.
Κάπου η σιωπή
-ανεπαίσθητα- με άγγιξε
γιατί
σε ανύποπτη στιγμή
ρίγησε τόσο απαλά η ξεγνοιασιά μου
που δεν ένιωσε καν
το φύσημα
της τελευταίας πνοής σου.
***
Η Δήμητρα Δαρδαγάνη γεννήθηκε το 1986 στη Καβάλα και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται ως ψυχολόγος στη γαλλική εκπαίδευση και, παράλληλα, πραγματοποιεί τη διδακτορική της διατριβή στην αρχαία φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Σύντομα θα κυκλοφορήσει η πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Μελάνι.