Μεταξεταστέος
Επτά τα θαύματα του Κόσμου
Επτά τα θανάσιμα αμαρτήματα
Επτά οι φάσεις της Σελήνης
Επτά οι νότες της Μουσικής
Επτά οι μέρες της Εβδομάδας
Επτά οι Νάνοι του Παραμυθιού
Επτά ακόμα και οι ψυχές της Γάτας
Εγώ γιατί άραγε έχω μείνει μεταξεταστέος στο Έξη
Όχι στις Εξάρες
Στο Έξη με το ένα ζάρι της Τύχης να κυλάει
αργά και βασανιστικά
πάνω στο τραπέζι του Χρόνου
Στα 6 χρόνια γνωρίζω τις αλάνες του Κολωνού
Στα 24 χρόνια την ξηρασία του στρατού στη Λάρισα
Στα 30 χρόνια την εθνική μοναξιά στην Κομοτηνή
Στα 36 χρόνια την παγανιά του κεραυνοβόλου Έρωτα
Στα 60 χρόνια τη Βία του τυφλού μίσους
Στα 72 χρόνια συνειδητοποίησα γιατί το 6
ήταν για μένα ιερός αριθμός,όπως είναι το 7
Ποτέ όμως δεν το ομολόγησα
σε κανέναν,
ούτε καν στον εαυτό μου
Τα κάδρα
Όλη μου η ζωή
σε Επτά κάδρα καρφωμένα σε ετοιμόρροπο τοίχο
Στο πρώτο κάδρο
το πιστοποιητικό γέννησης και οικογενειακής κατάστασης
με πολλές διορθώσεις λόγω αιφνίδιας αλλαγής αισθημάτων και απωλειών
Στο δεύτερο
ένα παλιοκαιρισμένο πτυχίο Ανωτάτης Σχολής
αποκτηθέν με βάσανα και με βαθμό «καλώς»
Στο τρίτο
το απολυτήριο του Στρατού
τριάντα μήνες ως φαντάρος αγγαρείας
Στο τέταρο κάδρο
κάποιο βραβείο ποίησης
από διαγωνισμό λογοτεχνικού περιοδικού
με στίχους που δεν έλεγαν αλήθεια
Στο πέμπτο
η εύφημος μνεία από την Πολιτεία
για τις υπηρεσίες που παρείχα στο Δημόσιο βίο
ανιδιοτελώς και αφελώς
Στο έκτο
το πιστοποιητικό θανάτου μου
εκδοθέν προχρονολογημένα
λόγω εγκατάλειψης απόλους,
φίλους κι εχθρούς
Το έβδομο κάδρο είναι άδειο
καθώς αναμένεται οσονούπω να μπουν κείμενα και φωτογραφίες
από εκείνους τους άγνωστους
που νομίσανε πως με γνώρισαν
Τα Επτά Όπως…
Όπως με μυρώνανε οι Μοίρες;
Όπως έριξε τα ζάρια η Τύχη;
Όπως το προγραμμάτισε το DNA μου;
Όπως τ’αποφάσισαν οι άλλοι;
Όπως το επέτρεψαν οι αντικειμενικές συνθήκες;
Όπως τα πήρε ο άνεμος;
Ή μήπως
Όπως τελικά
Εγώ ο ίδιος επέλεξα να ζήσω;
Αδιαίρετα
Λυπάμαι πολύ, έλεγε ένας φίλος
όταν έρχονταν κακά μαντάτα
Χαίρομαι πολύ,απαντούσε
όταν τα νέα ήσαν ευχάριστα
Ο κόσμος,τα φαινόμενα,τα αισθήματα
όλα διαιρούνται δια του Δύο
Ούτε προσθέσεις, ούτε αφαιρέσεις
ανάμεσα στο Άσπρο και το Μαύρο
το Συν και το Πλην
το Καλό και το Κακό
Κι όμως ζούμε καθημερινά κινούμενοι
στα ενδιάμεσα
του μίσους και της αγάπης,
των ενοχών και των θριάμβων,
του αναγκαίου και του επιθυμητού,
στις άπειρες παραλλαγές των ψυχισμών
του Μηδενός και του Απείρου
Ίσως γι’ αυτό ο αριθμός 7 θεωρείται μαγικός και ιερός
Επειδή δεν διαιρείται δια του Δύο.