Mια προσωπική εξομολογητική γραφή που περίμενε για χρόνια να αναμετρηθεί δημόσια με τα σημερινά, ανασύροντας μνήμες, συναισθήματα και απουσίες από μια πορεία που ξέφτισε όπως οι άθλοι του Ηρακλή, που ισορρόπησε σε τεντωμένες ιδέες και πήρε ξανά τον Μαραθώνιο δρόμο αντοχής ξαναφτιάχνοντας εξαρχής τ’ άγραφα πανό, τα νέα συνθήματα, τη συνέχεια της ιστορίας.

Τα λυπημένα ποιήματα του Απόστολου Παλιεράκη μέσα από τους μελαγχολικούς αλλά ταυτοχρόνως αισιόδοξους στίχους, τους δραστήριους αλλά και αναποφάσιστους, δέχονται τα τετελεσμένα, αναρωτιούνται για τις αχτίδες φωτός, αναζητούν τις αιτίες, αποδέχονται το εφήμερο αλλά ελπίζουν σε καινούργια έπη «βαθιά μες στον αιώνα»

Κοινωνικά ευαίσθητη, συνομιλούσα με τη σύγχρονη ιστορία μας και τις τραυματικές εμπειρίες της γενιάς του, η ποίησή του παλιές χαρές ανιστορώντας «στο φως μιας χαραμάδας» λειτουργεί «σαν ξεχασμένη σπίθα/ μιας φωτιάς σβησμένης/ σα μια τρυπούλα/ σε κουτί coca cola/ ή σαν ελληνική επιγραφή/ σε νησί του Αιγαίου»

Με όποια φωνή κι αν σας μιλήσω/ δε θα ’χω τίποτε να πω/ που σήμερα ν’ ακούγεται./ Καταθέτω το λόγο μου στις πληροφορίες και περιστρέφομαι.

«Μ»

Ο Aπόστολος Παλιεράκης γεννήθηκε το 1943 στους Aγίους Aναργύρους Aττικής, πατρίδα του η Kρήτη. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως Πολιτικός Μηχανικός, αρχικά ελεύθερος επαγγελματίας και αργότερα σιδηροδρομικός.

Μανδραγόρας, 2010
48 σελ.
ISBN 978-960-9476-04-1