ποίηση
1.
χωρίς άγκυρα
ριγμένη
καράβια
σ’ ανύπαρχτο νερό
οι έλικες
να μη γυρίζουν
στο κενό
το όνειρο
σαν το μπετόν
οι άνεμοι
πετρωμένοι
μια στροφή
από ζεϊμπέκικο
πορνεία της στιγμής
καλέσματα
από ραντάρ
αόρατα ναυάγια
στη θέα όλων
στα τυφλά μάτια
στα πληγωμένα γόνατα
ξανάρχεσαι
στην πόλη-πέρασμα
στο λιμνασμένο
παλιο λιμάνι
εδώ
αναβράζει
βρωμάει
επιβολή
εξουσία
ανεργία
στα χέρια
στα σώματα
στο λογισμό
στον έρωτα
που έγινε μύθος
και σαν μύθο
τον προσκινούσαν
τώρα τα κουρέλια του
πουλούν
υπερεκτιμημένα
και ως θέαμα
τον ματώνουν
τον βρίζουν
δοκιμάζουν
το αίμα του
και αηδιασμένοι
το φτύνουν
2.
καζάνια
θανατηφόρα
γυναίκες
τ’ αγκαλιάζαν
τα σφίγγαν
ώσπου
να εξαφανίσουν
τα υγρά
του θανάτου
και μωρά
θεοί του έρωτα
ανα
πηδούσαν
από
τα κύματα
και
η τιτάνια
αγκαλιά
χωρούσε
τους παλμούς
τους ρυθμούς
τ’ άσματα
τους χορούς
σήμερα πέσαν
σύννεφα
δηλητηριώδη
ο βυθός σάπιος
τ’ανταγωνίστηκe
θολή σύγκρουση
χωρίς
νικητή
ούτε
νικημένο
πόρτες σπασμένες
αυτοκτονικά μπαλκόνια
βάραθρα των δρόμων
νεκροτομι κές πλατείες
ο χορός των συμβασιούχων
οι σαράντα χρόνια στιμμένες
λεμονόκουπες λάκοι της αντίστασης
αξεδιάλυτα κόκκινα γράμματα
3.
γαμώτο το κέρατό σας
δοσίλογοι σπιούνοι σόγια
εξουσίας κι οι άλλοι με το δισάκι
τοπία ολέθρου άρρωστες ψυχές με
το μαστίγιο αλυχτούν σαν τα σκυλιά
δαγκώνουν τις σάρκες τους
στο διάβολο αδικητές
διψάτε για αίμα βρυκόλακες
εμποδίζετε μ’ όλα τα μέσα το πέρασμα
μια διάφανη ώρα όταν ο χρόνος ξαπλώνεται
στον ξάστερο ουρανό και μ’ ένα άλμα του
λαμπρύνει
την
αυγή
αυγή αυγούλα
ευωδιά από εφηβικά φιλιά
που ανακαλύπτουν ποτάμια λευτερα ζώα
και μια άμετρη κραυγή φλόγα από βουνό σ’ αλλο
βουνό προάγγελος μιας μέρας που δικαια ανταμοίβει
που δίνεται
στον κόσμο
μ’ ακράτητη
ηδονή
και
οι γυναίκες
τη δέχονται
χρυσή
ζωοφόρα
βροχή
και
χορεύοντας
σε ρυθμούς
που
μονάχα
αυτές
ακούν
και
διαβάζουν
σον αέρα
την απόκρυφη
χορο
γραφία της
Share this Post