Ποίηση
Χάρης Μελιτάς | Εραστής ειδώλων
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ταξιδεύω τις νύχτες
Η γυναίκα του αγαπούσε τα ζώα
ο γιος του λάτρευε τους ανθρώπους
όσο για κείνον, ισορροπούσε
δίνοντας αξία στα πράγματα
Τετράστιχα σε επιτύμβιες στήλες, μια αναλυτική περιγραφή ιστοριών, κοινωνικής κριτικής και κρίσης εικόνες, ολοκληρωμένες φράσεις προτάσεις και συχνά αναλυτικά διατυπωμένες περιγραφές με την κλασσική δομή της αρχής-μέσης-τέλους με ένα συμπέρασμα απόφθεγμα συχνά πικρό και ειρωνικό, στρεφόμενο εξ ιδίων και κατά εαυτού, ο Χάρης Μελιτάς προσπαθεί να μεταδώσει τη σκέψη του μεταποιώντας την σε στίχους: Φίλησε χώμα μα βρήκε θέση/ ως πρέσβης εικονικών ηδονών/ συλλέγοντας πεταλούδες/ για λάγνα ευυπόληπτα φίδια./ Ώσπου τη νύχτα των ενοχών/ άνοιξε λάθρα ένα κλουβί/ για να πετάξουν οι ψευδαισθήσεις/ ως τα Βαλκάνια κι ίσως ψηλότερα./ Οι εκτροφείς ερπετών εξοργίστηκαν/ τον απέλασαν με μια σφαίρα στο πόδι.
Μάταια τα παρόντα τον πνίγουν, οι φόβοι και οι φοβίες τον κατατρέχουν, το τέλος (που δεν αποκλείει) δεν απεύχεται, απλώς επιμένει και ελπίζει να συμμετάσχει, από τη δική του σκοπιά που δεν είναι και τόσο διαφορετικοί από αυτή των απλών ανθρώπων, στη συγγραφή του τελευταίου τραγουδιού μιας δικής του «αιρετικής ιστορίας»: Σε μια βιβλιοθήκη κιτρινίζουν/ συγγράμματα που δε θα ξανανοίξω/ με σκιάζουν δρόμοι που ξανά δε θα διαβώ/ φίλοι που δε θα μου χτυπήσουν πια την πόρτα/ τόποι που ξέρουνε πως δεν θα επιστρέψω.
Με εμφανές το μέτρο, τη μουσικότητα και το ρυθμό ο Χάρης Μελιτάς υποστηρίζει μια γραφή και ένα προσωπικό ύφος που παραμένει νευρικό, καυστικό αλλά και ήρεμο επιλέγοντας το χιούμορ, την πικρία και τον αυτοσαρκασμό ως αφετηρία μιας δικής του παράστασης: Δεμένος στους καλπάζοντες καιρούς/ ορούς/ εικονικών αληθειών θα αφαιρέσω/ σε κούρσα πουλημένη νικητής/ κιοτής/ δεν τερματίζω, απ’ το άλογο θα πέσω.
«Μ»
Μανδραγόρας, 2009
47 σελ.
ISBN 978-960-7528-91-9
Share this Post