Ο γκρουμ θα μας σώσει την τελευταία στιγμή

Ο χειμώνας είναι ένα παιδί,
το δυνατό παιδί που τραντάζει
τα τζάμια και τα πατζούρια μας,
κι απ’ την κλεισούρα και την τριβή
τρωγόμαστε όλη μέρα.

Δεν πειράζει.
Συμβαίνει και στα καλύτερα σπίτια.
Εξάλλου πολύ σύντομα, βλέποντας
το χώρο να συγυρίζεται από μόνος του
η ενοχή και το άλλοθί μας πρόκειται να ξεχάσουν
ότι ξεμαλλιάστηκαν.

Ναι, το σώμα μου θα γεμίζει την αγκαλιά μιας πολυθρόνας
χωρίς τίποτε να θυμάται ή να προσμένει,
ενώ στις τρίχες του χεριού σου ένα μυρμήγκι θα ορειβατεί
κουβαλώντας στη μικρή του πλάτη
τις βαλίτσες ενός ακόμη καλοκαιριού.

 

–

Σκέψεις μετά από μια συνέλευση πολυκατοικίας
1) Ο θεολόγος μιλούσε όλο το βράδυ για την αγάπη, κι όμως τις νύχτες η γυναίκα του κλαίει σιωπηλά στο κρεβάτι.

2) Η σόλα του αστρονόμου πάλι μύριζε σκατά.

3) Ο νομοθέτης πέρασε με κόκκινο.

4) Ο πρόεδρος τα βρήκε μπαστούνια με τη διακυβέρνηση του εαυτού του.

5) Ο επαναστάτης αλλάζει πιο εύκολα κόσμο παρά γνώμη.

6) Ο οικολόγος, ο φιλόζωος, ο φιλάνθρωπος, κοιτάνε αφ’ υψηλού τη φύση, τα ζώα, τους ανθρώπους.

7) Ο ειρηνιστής νιώθει άχρηστος σε καιρό ειρήνης.

8) Κανείς δε θέλει να νιώθει άχρηστος.

Κάτι ωθεί τις γλώσσες μας να γλείφουνε πληγές
ψηλότερες απ’ το μπόι τους.