Με το φεγγάρι
Με το φεγγάρι αρχαίο πλοίο
μια βόλτα στον ουρανό
μια νύχτα έρωτα ή θανάτου.
Όρθιο
μισό και πανσέληνο
βρώσιμο σύμβολο
στο στόμα σου
στο στόμα μου.
Και η χαρά μικρό ξύλινο φτερό φορεμένο σαν λύπη
Τριάντα πέντε ολιγόστιχα ποιήματα σαφή, με μια δωρική ακρίβεια και «ευγενή υλικά» διάσπαρτα στους σχεδόν μονολεκτικούς τίτλους, περιέχει η ένατη ποιητική συλλογή, Κάθε μέρα εκδρομή, της Μυρτώς Αναγνωστοπούλου. Βλ. ποίημα «Ζωή»: Με το κεφάλι ψηλά κοιτάζοντας/ ζητώντας να υψωθώ./ Με το μπαστούνι στηρίζοντας/ ντακ ντουκ το σώμα/ τρομάζοντας τον πάνω/ και τον κάτω κόσμο. Με ιδιαίτερα ακριβείς χαρακτηρισμούς, προσεκτικές αλληγορίες (Με το αφτί στο χώμα της μνήμης), κάποιες μεταφορές κι ενίοτε παρομοιώσεις καταθέτει τα σύμβολα της ποίησής της: φεγγάρι/ όρθιο/ μισό και πανσέληνο σαν αρχαίο πλοίο, και σε άλλο ποίημα: Κουτσή ρουλέτα/ κι ήρθε η τύχη της χορεύοντας/ στα κόκκινα/ στα μαύρα/ να παίζεις να παίζεις./ Κι ήρθε ο χρόνος σφυρίζοντας μια λύπη/ να χάνεις να χάνεις. Ή: Να μη φορέσω τη μέρα μου/ από εκεί που την άφησα…
Κοινωνικά ευαίσθητη με ουσιαστικό λόγο που δεν δραματοποιεί αλλά αποκαλύπτει: «Μελαγχολώντας το όνειρο στην ουρά/ με το πιάτο του.» («Ενθύμιον πλατείας»)
Παρηχήσεις: οι αλλαγές προελαύνουν αλαλάζοντας, Χιόνια χρόνια και χαρτιά/ εμποδίζουν την έξοδο.
Ποιήματα ποιητικής και ποίηση διερώτησης που ταυτισμένη πια στο είναι της δημιουργού πορεύεται μαζί της: Μακρύ το ποίημα/ το πατάω περπατώντας./ Μ’ ένα ψαλίδι θα το κόψω/ για να ματώνει σταθερά μαζί μου. («Το ποίημα»)
Ποιήματα για τον χρόνο (με τα σημάδια των στιγμών/ που τελικά περάσανε), αλλά και τον ανοιχτό ορίζοντα της ζωής που περνά φορτίζοντας τις υπαρξιακές διαστάσεις των στίχων: Πας να ξεφύγεις απ’ τη θάλασσα/ και πάνω στη μνήμη της σκοντάφτεις./ Τα ψάρια της στα μάτια σου/ τα ζωντανά νησιά στα πόδια σου/ το αλάτι της στις πληγές σου. Ή: Μην είδατε μια θλίψη βουνό./ Μια καταχνιά να καταπίνει τα γεράκια/ πριν γεράσουν./ Μια πηγή στο δρόμο ν’ αναβλύζει/ ξερνώντας τα ψάρια/ που μαζεύαμε για το χειμώνα.
Ποιήματα για τον αποσταγμένο έρωτα Και ο έρωτας/ πέρασε από το μάτι της βελόνας/ να υφάνει τον φανερό/ ιστό της αφής/ να φθείρει το ανθρώπινο στρίφωμα/ σαν ξέφτι/ να φύγει.
Ένας προσεκτικά διατυπωμένος υπερρεαλιστικός λόγος που ενσωματώνεται οργανικά και επιδέξια στο κάθε ποίημα. Μια επακριβώς προσδιορισμένη συλλογή, μια ανθρώπινη ποίηση που χαίρεσαι να διαβάζεις: Έβγαλα τα ρούχα μου στην όχθη/ ξενυχτώντας με φύκια./ Βαριά βουλιάζοντας με κάστρα / νεράιδες/ κι ενοχές/ μ’ ένα χρυσό κουμπί παλιά στολή/ πολέμου.// Κι όλα τα χνώτα στις φάτνες του κόσμου/ με τυλίξανε/ για πάλι γέννηση απλή/ λησμονημένη.
***
Η Μυρτώ Αναγνωστοπούλου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη της ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1973. Το Κάθε μέρα εκδρομή είναι η ένατη ποιητική της συλλογή. Εκτός από την ποίηση ασχολείται με τη μετάφραση (με επτά βιβλία στο ενεργητικό της και δυο θεατρικά μονόπρακτα), το κολάζ, ενώ έχει στο ενεργητικό της κριτικά κείμενα και δοκίμια για την ποίηση. Διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος της διοίκησης της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών και της Εταιρίας Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και βουλγαρικά. έχει δυο γιους και δυο εγγόνια.
***
Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Κάθε μέρα εκδρομή, Ποίηση, έργο εξωφύλλου: Φαίδων Πατρικαλάκις, εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα, Φεβρουάριος 2020, 16Χ24, αριθμ. έκδοσης: 315, ISBN 978-960-592-097-5, σελ. 48, τιμή 7,42 ευρώ.