18.2.20 Αδελφέ μου Νταγκ, λέω στο γιατρό, έχω ένα βηχάκι με 28 β Kελσίου, δεν αντέχω το αίρ κοντίσιον και τη συννεφιά, την άλλη βδομάδα πετάω για Ελλάδα οπότε μάλλον θα με σταματήσουν στην Σιγκαπούρη για τον κωλοστεμματοϊό
–Προέρχεσαι από Αυστραλία, δεν σε πειράζουν. Πιες ένα panadol μια ώρα πριν φτάσεις και δεν μπορούν να σε τσεκάρουν με τίποτα. Δυστυχώς δηλαδή, λέει ο ντόκτωρ.
–Μήπως να κάνω την ένεση μου την B12; Κοντεύω χρόνο.
–Δεν έχεις πια κακοήθη αναιμία δεν χρειάζεται η ένεση.
–Ναι, μου το είπε και ο γαστροεντερολόγος στην Αθήνα. Μα ο σοφός αιματολόγος Κέργκεμπεργκ είχε πει πριν 35 χρόνια ότι πρέπει να κάνω ένεση για όλη μου τη ζωή.
–Πριν 35 χρόνια μπορεί να λέμε ό,τι θέλουμε. Και δεν έχεις ούτε ψωριασική αρθρίτιδα. Απλώς έχει damage o αντίχειρας.
Αν είναι δυνατόν οι βασικές μου ασθένειες να έχουν τόσο άδοξο τέλος, σκέφτομαι αγοράζοντας καραμέλες του βήχα.
- Ήλθε η χειροπράκτις με τα ωραία μάτια από την Τζαμάικα και κάνει δυναμωτικές ασκήσεις και μασάζ στη Μαρία μας. Υπάρχει πρόγραμμα για όλη τη βδομάδα.
- Το βράδυ χαμός Κυρίου. Electrical storm και τα μυαλά στα κάγκελα. Έχεις την εντύπωσης ότι αναποδογυρίζεται ο κόσμος. Τα αστροπελέκια πέφτουν βροχηδόν και ξυρίζουν τα δέντρα. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Another brick in the wall. Στην Ελλαδίτσα έχουμε λίγο χιονάκι, κανα αεράκι, έναν Εγκέλαδο που βρυχάται όταν κακοξυπνάει και ολίγη σκόνη από τη Σαχάρα. Εδώ η νύχτα γίνεται μέρα, και οι κεραυνοί έπεφταν στο πάρκο σαν στούκας. Ώσπου έπεσε ένας κεραυνός στην πισίνα, συγκεκριμένα στο σίδερο της τέντας και στην καμπάνα του Αντώνη κόπηκε το ρεύμα. Απίστευτος θόρυβος από το αστροπελέκι, πεθαίνεις από την τρομάρα σου. We will rock you.Το υπόλοιπο σπίτι έχει φως αλλά πάλι no τηλέφωνο, nο ιντερνέτ, nο καλωδιακή τηλεόραση. Πού θα πάει αυτό το πράγμα;
It was a dark and stormy night. Two small children (two real little devils) along with a few adults where snuggling, σημειώνει ο Εμ Τζέι στο σημειωματάριο, ο οποίος θέλει να γίνει συγγραφέας όπως δεν έγινε ο παππούς του και τα δόντια του τρίζουν απ’ τον φόβο. Και το πιο ωραίο: Λίγο μετά τα μεσάνυχτα χτύπησε η πόρτα και με την μπόρα κατέφτασαν τρεις αστυνομικοί που είχε καλέσει η Μαρία γιατί ένας πρώην ασθενής απειλούσε ότι θα αυτοκτονήσει με μήνυμα! Κάθομαι κι ακούω από πάνω από τη σοφίτα την κόρη μου, στο σαλόνι, να κάνει διάλεξη σε δύο αστυνομικούς και στη μία νεαρή αστυνομικίνα με τις θερινές και αδιάβροχες στολές για τα απειλητικά μηνύματα που δέχεται. O τύπος θεωρεί ότι η Mαρία δεν έκανε τίποτα για να τον βοηθήσει και πήγε φυλακή. Η Μαρία του απάντησε ότι έκανε πάρα πολλά ας μην ξεχνάει ότι τον βοήθησε να βλέπει το παιδί του άπαξ της εβδομάδος, αλλά τι φταίει αυτή αν αυτός παραμένει βίαιος (είναι θέμα κουλτούρας προσπάθησε να πείσει τον δικαστή η Μαρία μας πριν ένα χρόνο, είναι μποξέρ ο άνθρωπος από τη Γεωργία, αλλά ο δικαστής ήταν ανένδοτος του ’ριξε στ’ αυτιά: ένα χρόνο).
Ο τύπος μόλις βγήκε από τη φυλακή την ενοχλεί. Μα έχω προβλήματα υγείας του είπα, έχω κλείσει το ιατρείο εδώ και έξι μήνες, λέει η κόρη μου στους αστυνομικούς, οι οποίοι καταγράφουν την καταγγελία, νύχτα αστραπών, συν τον τρελοαέρα που κατεβάζει τα μισά δέντρα απ’ το πάρκο και τα σέρνει στη Μελβούρνη.
Δημήτρης Τζουμάκας