24.1.20 Παρασκευή. Από 44 β χτες στους 25 σήμερα. Συνάντηση στο κλαμπ του Earlwood με τη σταλινική ομάδα που φυλλοροεί και θέματα -τι άλλο; τα ελληνοτουρκικά και …η Σοβιετική Ένωση.
Εις εξ αυτών ο Σπύρος, παίζει μπόουλιγκ, στο κέντρο μπόουλιγκ της γειτονιάς μου και μου λέει να πάω να τον δω. Πάω μετά τη συνάντηση. Το παιχνίδι αυτό παιζόταν στα πάρκα του Παρισιού κι ήταν πολύ δημοφιλές… Εδώ οι 80άρηδες το διασκεδάζουν με το παραπάνω και δεν ξέρεις πού να τους κατατάξεις ταξικά. Αποικιακά καπέλα και τζόκεϋ στο κεφάλι, μια πετσέτα στη μέση σαν τα γκαρσόνια για να σκουπίζουν τον ιδρώτα τους, ντυμένοι στα λευκά. Θα παίξεις; με ρωτάει, ένας τύπος. «Όχι, βλέπω ένα φίλο μου.» Ποιον; «Τον Σπύρο τον Έλληνα.» Απίστευτο, οι Έλληνες είναι παντού, λέει ο αγγλοκέλτης που μου φαίνεται χρωματικά μειοψηφικός στην παρέα.
- Πρόσκληση στην παρουσίαση των βιβλίων και εικαστικών δημιουργημάτων του Γεράσιμου Λυμπεράτου στις 2 Φεβρουαρίου στο κλαμπ δίπλα στη θάλασσα, παρά θιν αλός που λέμε, στο προάστιο Χωρίς Θλίψη (Sans Souci). ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΜΕ. Εγώ δηλαδή. (Δεν ξέρω γιατί μιλάω στον πληθυντικό λες και είμαστε πολλοί).
- Στην πισίνα για μπάνιο. Έλα παππού να μας προσέχεις, λέει ο Εμ Τζέι. Μέχρι να βάλω το μαγιό μου βλέπω την Έρικα που έχει πασαλείψει με αντηλιακό την κούκλα από πάνω μέχρι κάτω. Μωρό μου είσαι καταστροφή, της λέω.
- Το βράδυ εκτάκτως στην ψησταριά του Μάρρικβιλ με τον διευθυντή του ελληνικού προγράμματος του SBSκαι με τον διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Προξενείου του Σύδνεϋ, άρτι εγκατασταθέντος στη νέα θέση. Ήσυχο βράδυ. Καλοί φίλοι. Ανήσυχοι για τη συρρίκνωση του ελληνισμού και την αύξηση των τιμών. Επιστρέφω οδηγώντας το σούπερ ντούπερ κάρο με απαλή βροχούλα. Ίσως είναι μία από της τελευταίες φορές που οδηγώ. Το υβριδικό αυτό αυτοκίνητο δεν έχει κλειδί για την εκκίνηση της μίζας, πατάς απλώς ένα κουμπί (πράγμα που με βολεύει πολύ), δεν έχει χειρόφρενο, τα φώτα ανάβουν και κλείνουν μόνα της, τι άλλο; Μπορείς να δεις μες την οθόνη του οδηγού πώς κάνουν έρωτα οι κορεάτες του Μάρρικβιλ, πώς μεθούν οι φιτζιάνες και λοιπά πολυεθνικά.
- Η μούμια Αιγύπτιου ιερέα… «μίλησε»! Τα θαύματα της τεχνολογίας. Του βάλανε μικρόφωνο (του ιερέα) και μιλάει σαν κατσίκα. Όταν τα προϊόντα συμβολισμού αποσπώνται από την αρχαία τους κρύπτη και μεταβάλλονται σε κοινωνική πραγματικότητα, τότε το νεκρό γράμμα γίνεται τσίρκο υπερβατικό.
Στις απλές κοινωνίες η ταυτότητα του εαυτού συνδέεται στενότερα με την ταυτότητα της κοινότητας. Στις σύγχρονες η ταυτότητα συνδέεται με το ιντερνέτ στο κινητό, και της αιγυπτίας μούμιας τη φωνή.
Δημήτρης Τζουμάκας