20.1.20 Δευτέρα 29 βαθμοί ήλιος και ψιχαλητό. Γεύμα στην οικία Μιχελακάκη. Χρειάστηκε μία ώρα περπάτημα για να φτάσω. Οι ποδηλάτες ταχυδρόμοι με ηλεκτρικά ποδήλατα και καταπράσινα αδιάβροχα σαν κάμπιες που τρέχουν βοληδόν. Αμέτρητες σαύρες πετιούνται στο πέρασμά μου μέσα από τα χορτάρια. Μα τι διάβολο δεν καήκαν όλα αυτά τα ερπετά; Τι λεφούσι είναι αυτό;
Το απόγευμα πήγα την πόλη για να συναντήσω μετά τη δουλειά μια παλιά φοιτήτρια μου ελεύθερη κι ωραία –δικηγόρος και χριστιανή. Την είχα ανταμώσει δις και τρις πέρυσι, στο Λιμάνι των Ερωτευμένων κάναμε αναρίθμητα πάνω κάτω στην προβλήτα, είναι πάντα γλυκιά, αλλά πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με τις πλατωνικές βόλτες και τις γλυκύτατες. Δείξε μου το αγόρι σου! θα της πω. Δεν έχεις αγόρι; μήπως θέλεις εμένα ένα αξιόμαχο γεροντομανούλι; Μου έχει μία έκπληξη: βγάζει και μου δείχνει μία φωτογραφία «Αγκαλιά με την υπέροχη κόρη σου», λέει. Τόμπολα. Μικρός που είναι ο κόσμος.
Κι ο πλατωνικός έρωτας, ίσως καλύτερος κι από το σεξ, λέω που είναι βρώμικο, κολλητικό κι ανθυγιεινό κι όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Ακολουθεί χαλαζοθύελλα κι απόκοσμες εικόνες κι αργούμε να τελειώσουμε τον καφέ μας. Όταν γύρισα, η αυστραλιανή καλιακούδα του Κέμσι, ένα κοράκι που κράζει και ακούγεται στην άλλη μεριά του πλανήτη, μου τρυπάει το τύμπανο. Η πανίδα και η χλωρίδα της Αυστραλίας ποτέ δεν πεθαίνουν.
21.1.20 Τρίτη. 30 β. Έκτο μπάνιο με το Γιώργο Μιχελακάκη, ήλθε και με πήρε με το αυτοκίνητό του ένα κόκκινο σαράβαλο και πήγαμε στο Μπράιτον. Πάρκαρε στη λεωφόρο μπροστά από την παραλία κάτω από τα ελατοειδή δέντρα της θαλάσσης. Έχει προχωρήσει το βιβλίο του για το Φαντασιακό. Με τίτλο η Τέχνη σήμερα. Το φαντασιακό στην πράξη με αναφορά σε έργα μεταναστών καλλιτεχνών. Το φαντασιακό στη μετανάστευση από την Ελλάδα, στον κόσμο. Μου δείχνει το εξώφυλλο καταπληκτικό. Πιάνουμε την κουβέντα για τη μαγεία και τη φαντασιακή σκέψη και ξεχνιόμαστε. Όταν πάμε να πάρουμε το αυτοκίνητο το έχει πάρει ο γερανός της τροχαίας.
- Τα εσπεριδοειδή σας κινδυνεύουν από καρκίνο ακούγεται από το ραδιόφωνο της πιτσαρίαςμία ανακοίνωση του αυστραλιανού υπουργείου Γεωργίας από τη Βόρεια Επικράτεια . «Φροντίστε το …εσπεριδοειδές σας να μην πάθει καρκίνο». Αν η ανακοίνωση γινόταν για τη Νότιο Αυστραλία στην Αδελαΐδα όπου οι καιρικές συνθήκες μοιάζουν κάπως μ’ αυτές της ρωμιοσύνης το καταλαβαίνω. Τώρα στην ημιτροπική βόρεια Αυστραλία πώς να σταθεί «ακαρκίνωτη» η φαιδρά πορτοκαλέα;
- Το «οικογενειακό» μίτιγκ δεν έγινε τελικά. Εμένα με είχε πιάσει το στομάχι, δεν κατάλαβα γιατί. Η Μαρία δεν ήταν στα καλά της, ο Αντώνης άργησε πολύ να έλθει από τη δουλειά και η Αρετή πήγε να κοιμίσει τα παιδιά. «Γιαγιά ξύπνα», της είπε ο Εμ Τζέι, «ροχαλίζεις». Τα παιδιά δύσκολα πηγαίνουν στο κρεβάτι τους, θέλουν συνοδεία, θέλουν παρέα, και το παραμύθι τους. Θέλουν να παίξουν κι άλλο να χορέψουν, να διαβάσουν, να ουρήσουν, να κατουρήσουν, να παρανομήσουν. Όταν με τα πολλά κοιμηθούν με αναμμένα φώτα σε μία ώρα θα ξυπνήσουν λες κι έχουν ρολόι μέσα τους και θα πάνε να κοιμηθούν κάτω, μεταμεσονυκτίως στην αγκαλιά της γιαγιάς.
Δημήτρης Τζουμάκας