11.10.19 (συνέχεια) Ωραία βραδιά στα Εξάρχεια με καλές θερμοκρασίες για την εποχή 26 β Kελσίου. Στις δέκα θα αρχίσει η συναυλία στο Nosotrος με την Ορχήστρα «Αγία Φανφάρα» που παίζει μουσική από τις χώρες των Βαλκανίων με πνευστά όργανα. Δεν το χάνουμε, είναι κι ο Τζορτζ για παρέα, η Μπέμπα φοβάται να κυκλοφορήσει δέκα η ώρα στα Εξάρχεια, όχι ότι ο Τζορτζ είναι πιο γενναίος. Η εκδήλωση είναι για τις δέκα.
Είμαι στη Θεμιστοκλέους στις δέκα παρά πέντε για να πιάσω θέση και έξω γίνεται συνωστισμός αλλά μέσα δεν υπάρχει ψυχή. Συνειδητοποιώ ότι ακριβώς δίπλα έχει εγκαίνια κατάστημα κανναβιδιόλης, οπότε ήλθε και έδεσε η εναλλακτική φαρμακευτική θεραπεία, στα χάι και στο χώρο της. Γιατί ερχόμενος διέσχισα την πλατεία Εξαρχείων και παρά τα θρυλούμενα περί καταπολεμήσεως των ναρκωτικών στην περιοχή, παρέστην μάρτυς σε αλλεπάλληλες πράξεις αφειδούς αγοροπωλησίας οπίου. Διασχίζεις την πλατεία και ζαλίζεσαι ή φτιάχνεσαι. Εδώ στο προχωρημένο φυλλάδιο που μας δίνεται πληροφορούμαστε ότι η ουσία του φυτού της κάνναβης είναι απόλυτα φυσική και ασφαλής και μάλιστα ανακουφίζει από πόνους και φλεγμονές, χάρη στην ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση της. Έχει αντιψυχωσικές ιδιότητες και μειώνει αποτελεσματικά το άγχος και το στρες. Επίσης ανακουφίζει από τις παρενέργειες χημιοθεραπειών. «Πρέζα άμα πιεις γίνεσαι ευθύς, βασιλιάς, δικτάτορας» κλπ. Ένα άσμα του υπόκοσμου γίνεται έπος και μαζί λυγμός όταν τραγουδάει η Εσκενάζυ.
Ο Τζωρτζ λέει ότι στο 25/10, δυο δρόμοι πιο κάτω, επί της Θεμιστοκλέους, έχει ρεμπέτικη κομπανία στην ταράτσα, τραγουδάει μια φίλη του να πάμε να την ακούσουμε και ξαναρχόμαστε. Ναι αλλά θα πλακώσει κόσμος εδώ και θα χάσουμε τις θέσεις μας. Έλα πάμε μία στα γρήγορα. Πηγαίνουμε. Ωραία ατμόσφαιρα, παλιά ρεμπέτικα «πρέζα άμα πιεις…» κι εδώ, προσφέρεται και μπύρα χειροποίητη, αλλά δεν πίνω. Παρατηρώ ότι οι κοπέλες που καπνίζουν αρειμανίως είναι πανύψηλες και κάτι τρέχει θα διαλυθούν σαν ψεύτικες κούκλες σε ερωτική σκηνή του Χάντκε. Ναι αλλά τώρα θέλω ζωή, τρέλα, πανζουρλισμό, όχι νταλκάδες και αποχαύνωση ν’ ακούσω μουσική βαλκανική θέλω από Σέρβους, την Αγία Fanφάρα. Φεύγουμε αμέσως, παρόλο που ο Τζωρτζ γκρινιάζει.
Σιγά σιγά αρχίζει να γεμίζει ο χώρος στο Nosotrος και το πάρτυ ξεκινάει. Μουσικά θέματα από τις ταινίες του Κουστορίτσα «Ο καιρός των τσιγγάνων» και το «Αντεργκράουντ» σε μουσική Μπρέγκοβιτς, πόσο μ’ αρέσει, Ederlezi, ένα δύο τρία τέσσερα, φωνάζει ο ψηλός σαν πελαργός Ουρουγουανός τρομπετίστας με το καπέλο από Χάρλεμ, Kalashnikov, και ξεσηκώνει τα πλήθη κι ένας με μπερέ Βάσκου ξυρισμένος από το ένα μάγουλο μόνο χοροπηδάει σαν μαϊμού στον καναπέ, είναι ένας κόσμος που ψάχνει να βρει μια φυγή στη χαρά κι αυτοί εδώ, είκοσι ξετρελαμένοι μουσικοί με μπλεγμένες καταγωγές, με δυο κοπέλες που δείχνουν να τις σέβονται, η μπάντα με τα πνευστά, γνωστή σαν «Τα χάλκινα του Μεταξουργείου», χαλάει τον κόσμο, τον ανεβάζουν μιλιούνια από τη οδό Θεμιστοκλέους στα ύψη, θα καταρρεύσει το κτίριο ενώ στην είσοδο το μαγαζί με τη νόμιμη κάνναβη γνωρίζει πιένες, στην πλατεία, παράνομες ουσίες και στον Κάβουρα σουβλάκια, σε λίγο. Μιλάμε με τον Ουρουγουανό τρομπετίστα για το Μοντεβίδεο που είναι όμορφη πόλη, για τους ανθρώπους της που είναι ψαγμένοι για το Γκαλεάνο και τις αρτηρίες της Λατινικής Αμερικής, χάλασε πολιτικά ο Νότος λέει ο τρομπετίστας, οι φασίστες έχουν το πάνω χέρι καπούτ, η Ελλάδα είναι πιο καλή.
Ο Τζορτζ προτείνει να πάμε στο Βοξ να δούμε τι παίζει για λίγο και μετά να πάμε στη Νομική, έχει συναυλία για τον αναρχικό Δημητράκη και το μετρό λειτουργεί μέχρι τις 2 και είκοσι το πρωί. Στο Βοξ όχι σπουδαία πράγματα, μουσική ροκ από ηχεία δυνατά, δεν καθόμαστε καθόλου.
Πάμε Νομική αν και νιώθω εξουθενωμένος, σταματάμε στο τέλος της Ζωοδόχου Πηγής εκεί που κάνει Ταφ μετά την οδό Ακαδημίας, έχει εγκαίνια ένα καφέ της Πράσινης Φύσης, πολλή νεολαία σερβίρουν κοκτέιλ, δεν θέλουμε κοκτέιλ, πάμε, θα χάσουμε τη συναυλία, λέω στον Τζορτζ ο οποίος κοντοστέκεται, έχει βρει ένα γνωστό από τη συλλογικότητα στο Περιστέρι.
Φτάσαμε, η συναυλία στη Νομική τελείωσε αλλά είναι τα ηχεία. Απίστευτος κόσμος, ξεχειλίζει το προαύλιο, έχει κόσμο παντού Παρασκευή βράδυ και στο πάρκο ακόμη που είναι στέκι ναρκομανών. Υπάρχει μια νεολαία που βράζει πολιτικοποιημένη, ντυμένη στα μαύρα λες και πενθεί αλλά χαίρεται κι ούτε μπορεί να φανταστείς τι μπορεί να κάνει και που δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά θα φύγουν στο εξωτερικό και καλά θα κάνουν. Ας μείνουν εδώ «αυτοί που θέλουν να γαμήσουν λοχία με βυζιά».
Δημήτρης Τζουμάκας