18.11.19 Αρχίζει η μεγάλη μάχη στην Αράχοβα σαν σήμερα το 1826 η οποία θα λήξει στις 25 Νοεμβρίου με νικηφόρα έκβαση για τα ελληνικά όπλα. Λάμπει στη μάχη αυτή το άστρο του Γεωργίου Καραϊσκάκη.
- Πήγα στη δουλειά κατέθεσα την αίτηση για το εφαπαξάκι έτοιμος να πολεμήσω σαν Καραϊσκάκης, που άμα το πάρω να μου τρυπήσετε τη μύτη, είδα τη Λίζα, τις Μάγδες, Βίκυ, Πόπη, Άννα, τον Κώστα, και χάρηκα πολύ –χαρήκανε κι αυτοί.
Είδα και την Ελένη στις οικονομικές υπηρεσίες, την Ελενάρα στο πρωτόκολλο, δυστυχώς όχι την Ελενίτσα.
- Ισπανική ταινία στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. No se desir adios(Δεν ξέρω να λέω αντίο -2017). Ο πατέρας της Κάρλα βρίσκεται σε τελικό στάδιο λόγω ασθένειας. Μαζί, ξεκινούν ένα ταξίδι για καλύτερη περίθαλψη σε νοσοκομείο της Βαρκελώνης στην πραγματικότητα για να ξεφύγουν από την πραγματικότητα.
- Ούτε εγώ ξέρω να λέω αντίο. Πάλι καυγάς με την Μπέμπα άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας επειδή δεν ακούει την υψιπετή μου ανάλυση, δεν συμμετέχει και λέει «νάχαμε ένα σουβλάκι», τη στιγμή που επιχειρώ να της μιλήσω για το υπαρξιακό αδιέξοδο. «Είσαι κοιλιόδουλος», της λέω, «δεν με προσέχεις, μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι». «Κι εσύ το ίδιο», μου λέει, «εαυτούλης είσαι, τίποτα δεν κάνεις για μένα και όλα τα ξέρεις». «Κάθε κείμενο επαναλαμβανόμενο, συνιστά διαστρέβλωση του εαυτού του», όπως θα έλεγε κι ο Βέλτσος.
Ένας χλωμός νεαρός επαίτης με σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις και εκζέματα σέρνεται στον Ηλεκτρικό. Πλησιάζοντας στο τέλος του βαγονιού κάνει μεταβολή, καθώς εκεί έχει μαζευτεί μία μεγάλη ομάδα μαθητών γυμνασίου που τιτιβίζει χαρούμενη με κινητά τηλέφωνα ή χωρίς. Αισθάνθηκε ντροπή. Παρείσακτος. Και δεν βγαίνει και τίποτα απ’ τους πιτσιρικάδες.
- Έβγαλα εισιτήριο για Αυστραλία 1300 αλέ ρετούρ με θυγατρική της Σιγκαπούρης. Διαμονή στο Σύδνεϋ για δυο μήνες, ως είθισται.
19.11.19 Γενέθλια Αρετής. Κανένα δώρο. Μόνο τηλεφώνημα στο Σύδνεϋ που του αρέσει να καίγεται τέτοια εποχή.
- Αυτή η γριούλα στο μετρό δίπλα μου, μοιάζει με τη Λήδα που έκαιγε καρδιές στο γυμνάσιο κι έτρεχαν τα αγόρια στην τουαλέτα όταν έκανε γυμναστική για να απελευθερωθούν από τις φαντασιώσεις τους σωματικώς και ευθέως. Τώρα σηκώνει το κινητό και σχηματίζει αριθμό με χέρι που τρέμει. «Τον έχουν κοιμισμένο», λέει. «Γιατί; Τι γιατί;», υψώνει τη φωνή της. «Δάγκωσε μία νοσοκόμα».
20.11.19 Joker περισσότερο για την Μπέμπα στο σινέ ΑΣΤΟΡ που είναι και ωραίος κινηματογράφος. Δεν ενθουσιάστηκα και δεν καταλαβαίνω το λόγο που η ταινία σπάει τα ταμεία. Ίσως γοητεύει η ταυτοποίηση του κακού με το πρόσωπο ενός βασανισμένου κλόουν του αμερικάνικου τσίρκου. Γιατί το κακό είναι ερεθιστικό, το κακό είναι το ανοίκειο, το διαφορετικό, ενίοτε, όπως και στην ταινία, σύμβολο απελευθέρωσης –έχει ειπωθεί κι αυτό. Το πιο θετικό σημείο στο έργο είναι σίγουρα η κριτική στο αμερικανικό σύστημα υγείας, στην εξαθλίωση των ψυχικά νοσούντων, των φτωχών ασθενών, γενικότερα. Η βία, αμερικανική και χουλιγουντιανή περισσεύει as usually.
- Στις 20 Νοέμβρη 1936, δολοφονείται ο Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι, μία από τις εμβληματικότερες μορφές του αναρχικού και εργατικού κινήματος του 20ου αιώνα. Δύο μέρες αργότερα, 500.000 λαού θα παρευρεθούν στην κηδεία στην Βαρκελώνη, κρατώντας μαυροκόκκινες σημαίες στην πολυπληθέστερη που έγινε ποτέ κηδεία αναρχικού.
21.11 Κρύωσα. Τι είχες Γιάννη; τι είχα πάντα. Γκούχου, γκούχου.
22.11 Ξυπνάω ντυμένος. Κοιμήθηκα με τα ρούχα. Απλώς βάζω ένα σκουφί τώρα γιατί τρέμω σαν το ψάρι. Ξυπνάς και τρέμεις ολομόναχος και είσαι λαμπρός μέσα στα αίματα Κώστας Καναβούρης. Μένω μέσα κρυωμένος και βήχοντας.
23.11. Τηλέφωνο από το Υπερπέραν: «Είμαι η Βούλα εκ Φαρσάλων». «Καλώστηνε κι ας άργησες». «Βρήκα το τηλέφωνό σου από την Τράπεζα». «Πολύ γλυκό». Είκοσι χρόνια πίσω, μία ευσταλής κοπέλα θέλει να κατακτήσει την πρωτεύουσα είναι όμορφη, έξυπνη, μελετηρή, εργατική σπουδάζει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάζεται στο μπαρ των Εξαρχείων Ντεκαντάνς όπου συχνάζουν Ευγ. Αρανίτσης και Παπαγιώργης και λοιποί σπουδαίοι. Θα γνωριστούμε και θα και περάσουμε όμορφες στιγμές. Μετά χανόμαστε μέσα στο χρόνο που είναι και τρέχει αμείλικτος.
Χάρηκα πολύ που μου τηλεφώνησε, δεν το κρύβω, κολακεύτηκα που με θυμήθηκε. Είμαστε οι αναμνήσεις μας και τα όνειρά μας.
- Με τον Τζωρτζ τον οδοκαθαριστή τρέχουμε στο πάρκο του Ναυαρίνου όπου υπάρχει αναπαράσταση του κατοχικού συσσιτίου από ψαγμένους πανεπιστημιακούς δασκάλους! Δεν έχει χαρούπια, ούτε λαχανίδες, μήτε τσουκνιδόπιτα και σκουπιδόσουπα, αλλά λίγους, ελάχιστους συνδαιτυμόνες στην ακαδημαϊκή αυτή περφόρμανς. Αχ οι πανεπιστημιακοί! Κάτι προσπαθούν να κάνουν για να νικήσουν την εσωστρέφειά τους, στο τέλος πάλι τρεις κι ο κούκος μένουν, παρόλο που έχουν ένα μηχανισμό δικό τους, με τηλέφωνα, e-mail, FAX, συναγερμούς κι έναν υποταγμένο πληθυσμό. Ωραιότατα όμως τα υπολείμματα μακαρονάδας και τα κέικ που τα τσάκισε ο Τζωρτζ.
24.11. Κυριακή χωρίς έξοδο και έξοδα, με κατανάλωση υγρών και φαρμάκων. Γράψιμο. Βήχας ασταμάτητος. Αθλητική Κυριακή σε ραδιόφωνο και τηλεόραση. Ειδήσεις στο κόκκινο: Μετωπική σύγκρουση δύο ΙΧ αυτοκινήτων ένα χιλιόμετρο έξω από τη Λαμία στις πέντε το πρωί, με τραγικό αποτέλεσμα. Νεκρός πολύτεκνος πατέρας που επέστρεφε στο σπίτι από γάμο με την οικογένεια του. Άλλα στοιχεία: Σοβαρά τραυματισμένη η συνοδηγός σύζυγος δίνει μάχη για τη ζωή. Δυο κοριτσάκια στα πίσω καθίσματα που τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο των Παίδων στην Αθήνα. Στο σπίτι στη Λαμία άλλα δύο νήπια. Το θύμα ήταν επαγγελματίας οδηγός δεν έφταιγε. Τώρα τι ζητούσε ένας πολύτεκνος οικογενειάρχης να τρέχει σε γάμους και να γυρνάει σπίτι του με δυο παιδιά τα ξημερώματα, μόνο νεκρός το ξέρει
Το άλλο αυτοκίνητο μία Μπεμβέ ερχόταν σαν βολίδα από τη Στυλίδα το οδηγούσε νεαρός, πήρε ανοιχτά τη στροφή και μπουμ. Μπεμβέ εναντίον Μερσεντές στην ελληνική επαρχία στις πέντε το πρωί. Άλλα στοιχεία. Ένα περαστικό αμάξι έκοψε ταχύτητα για μια στιγμή μπροστά στο τουμπαρισμένο αλλά δεν βγήκε όχι να βοηθήσει αλλά ούτε καν να ρωτήσει τους υπαίτιους της Μπεμβέ που στέκονταν ζαβλακωμένοι, πλην όμως ζωντανοί στην άκρη. Τι είναι γραπτό και τι είναι άγραφτο; Ποια είναι η οδική αγωγή και ποιος ο έλεγχος; Τον προηγούμενο μήνα ένας νεαρός αξιωματικός του ναυτικού οδηγούσε ιλιγγιωδώς στην παλιά εθνική στο Ξυλόκαστρο και σκότωσε γιαγιά και μωρό σε καροτσάκι. Είχε πιει και τα ποτηράκια του. Και φυσικά δεν σταμάτησε να βοηθήσει, την κοπάνισε. Τον βρήκανε αλλά τι θα του κάνουνε; Το πολύ-πολύ να τον προάγουν σε ναύαρχο για να σταματήσει την τουρκική αρμάδα που προελαύνει στο Αιγαίο, αφού «ο άνθρωπος το έχει», σαρώνει στη στεριά, φανταστείτε στο υγρό στοιχείο τι κάνει.
Ποια η αντίδραση της πολιτείας στην υπέρβαση ταχυτήτων, ποιος οδικός κώδικας; Το αυτοκίνητο ως προέκταση ενός διαψευσμένου πέους ας είναι καλά, μία κοινωνική κακοήθεια ας είναι καλά, γιατί εδώ σ’ αυτή τη χώρα, σ’ αυτή την ασφυκτική μεγαλούπολη δύνασαι να σκοτώνεις, εν βρασμώ, βεβαίως βεβαίως, κάποιον ακόμη και για ένα πάρκιν. Μια χώρα εν βρασμώ.
Το ιδανικό να μην υπάρχουν καθόλου ιδιωτικά αυτοκίνητα. Να μη κουβαλάει μία λαμαρινόφραχτη κινούμενη καρμανιόλα ενός τόνου, έναν μεθυσμένο φλώρο 70 κιλών.
- Το μακρινό γαύγισμα των σκύλων(2018) σε σκηνοθεσία Σίμνον Λέρεν βίλμοντ (Σουηδία) ακούγεται μόλις σταματήσουν οι βομβαρδισμοί στο κανάλι της Βουλής τα μεσάνυχτα. Η ταινία βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δείχνει πως προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το φόβο των βομβαρδισμών δύο περιπλανώμενα παιδιά στην εμπόλεμη περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας. Καταθλιπτική ταινία. Η διαχείριση του φόβου από απροστάτευτα ανήλικα.
Δημήτρης Τζουμάκας