Πάροδος
Ήρθαν με ποδοβολητά κι ανάσες ιδρωμένες,
μια μουσική σαν κύμβαλο κι αυλός
έσβηνε και ερχόταν,
έσβηνε και ερχόταν,
κάποιος φώναζε «στη σφενδόνη, πάλι στη σφενδόνη…»
κι εσύ τρέχεις γυμνή τον οπλίτη δρόμο, Αντιγόνη μου.
Εδώ βάδισαν κάποτε γυναίκες απ’ τη Λυδία,
εδώ έχει πέτρινα σπίτια, κοκκινόχωμα,
λαϊκά τραγούδια στον αέρα.
Αχ! Ήκω. Φάνηθι.
Το μαχαίρι στη θήκη του
Έπεφτε και σηκωνόταν αυτός ο άνθρωπος,
έπεφτε και σηκωνόταν,
ξένες φωνές αντηχούσαν μέσα του,
ξένες κραυγές,
ξένοι θρήνοι,
ξένα δάκρυα στέγνωναν
στις άκρες των ματιών του.
Ένα κόκκινο χαλί ξετυλίχτηκε στα σκαλιά
κι εκείνος έβηξε τρεις φορές έτοιμος να μιλήσει.
Σαν το μαχαίρι που βγαίνει απ’ τη θήκη του
μονάχα για να χύσει αίμα.
***
Η Αλέκα Πλακονούρη γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Κομοτηνής και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Το θεατρικό της Φιλαινίδα, Φιλαρέτη, Φωτεινή ανέβηκε στο θέατρο Τόπος Αλλού. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων της Οι δαίμονες του Αρέτσο (2021). Ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως επιμελήτρια εκδόσεων. Το ποιητικό της έργο είναι αδημοσίευτο.
Παρακάτω μπορείτε ν’ ακούσετε τα ποιήματα σε απαγγελία της ίδιας της ποιητριας: