8 /9/17 Παρασκευή. Περνάω συχνά έξω από έναν οίκο Ευγηρίας κοντά στον σταθμό Λαρίσης. Στην είσοδο ένας ένοικος με βλέμμα απλανές. Κάτω από τα σκαλιά, ανοιχτό φως στο υπόγειο του Γηροκομείου κι η εικόνα θλιβερή, κοντοστέκομαι. Είναι το μαγειρείο. Μία ξένη μες στ’ απορρυπαντικά. Μια λευκή γάτα προσπαθεί να χώσει το κεφάλι της, κάπου είδε μια ιπτάμενη κατσαρίδα. Ο μικροβιακός αποικισμός αποτελεί το βασικό παραφυσιολογικό μηχανισμό των λοιμώξεων στους οίκους ευγηρίας που τελικά είναι Οίκοι Κακογηρίας. Το σπίτι των Ηλικιωμένων σε σχέση με το Νοσοκομείο έχει μικρές υποστηρικτικές δυνατότητες, μικρή διαθεσιμότητα γιατρών και νοσηλευτών ανά τρόφιμο, λιγότερες παρακλινικές υποδομές, μικρότερες οικονομικές δυνατότητες. Το εν λόγω βρίσκεται σε ένα στενάκι που φοβάσαι να περάσεις και ουρούν οι παρίες.

Στο Σύδνεϋ κατά τη διάρκεια της παροικιακής μου δημοσιογραφίας μού είπαν για μία τρόφιμο, που κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Γηροκομείο δεν την επισκέφτηκε κανείς. Φρικτή μοναξιά. Να τι σε περιμένει. Πάω να βρω τις φίλες μου.

 

Στην έκθεση βιβλίου είδα τον Γιώργο Κουλούρη. Είσαι εδώ βρε τέρας, δεν κολυμπάς στην ωραία Κρήτη; Σου τηλεφωνώ και δεν απαντάς, λέει.

 

Τον πήρα και πήγαμε στην εκδήλωση για την Ηριάννα στη Σχολή Καλών Τεχνών επί της Πειραιώς. Νέα παιδιά, ανήσυχα, η πιο ζωντανή Ελλάδα είναι εδώ. Βέβαια δεν ξέρουμε κανένα από τα τραγούδια που ακούγονται.

 

Την 1η Ιούνη 2017 η ελληνική δικαιοσύνη με συνοπτικές διαδικασίες καταδίκασε την Ηριάννα σε 13 χρόνια φυλακή χωρίς αναστολή με τις επιβαρυντικές διατάξεις του τρομονόμου 187Α.

Με πάτημα ένα… ανύπαρκτο μερικό δείγμα DNA και με μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο ότι στάθηκε με αξιοπρέπεια δίπλα στο σύντροφο της ο οποίος κατηγορήθηκε ως μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και παρά το γεγονός ότι αθωώθηκε, οι στρατοδίκες του εφετείου Αθηνών την εκδικήθηκαν…

«Στο ληκτικό σημείο ενός τραγέλαφου εκτυλισσόμενου επί της οδού Λουκάρεως δεν δικαστήκαμε μόνο εγώ και ο συγκατηγορούμενος μου, αλλά μαζί με εμάς «δικάστηκε» για δεύτερη φορά και ο σύντροφος μου. Τα μετέωρα στοιχεία μιας υπόθεσης που έχει από καιρό λήξει μεταπηδούν από αυτή σε άλλες, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο ενοχών. Μ’ αυτό το σκεπτικό οποιοσδήποτε μπορεί να κατηγορηθεί κι να καταδικαστεί για οτιδήποτε. Αρκεί να είναι φίλος με κάποιον που είναι φίλος με κάποιον…

Μια συλλογική ευθύνη που απειλεί να εγκληματοποιήσει όχι μόνο έναν πολιτικό χώρο αλλά οποιαδήποτε σχέση επιλέγουν να πλήξουν για τους δικούς τους λόγους. Καταδικάζοντας την Ηριάννα καταδικάζουν το συναισθηματικό δεσμό, τη συμπάθεια, το χαμόγελο, το νοιάξιμο.

Δεν είναι τρελοί. Η τρέλα είναι το άλλοθι. Είναι αυθαιρεσία. Εκμετάλλευση της ανωνυμίας και της θέσης τους».

 

Μια γυναίκα έτριβε στη στάση του λεωφορείου την πλάτη μίας άλλης. Προσπαθούσε να την ανακουφίσει από κάποιο πόνο. Πιάστηκα να της ετοιμάζω το νυφικό κι αυτή έχει κάτι μούτρα λες και δεν κάνει γάμο, αλλά μνημόσυνο, λέει αυτή που δέχεται την ευεργεσία των χεριών.

 

9.9 Σάββατο. Συνηθίζεις στην «απέξω», στην απραξία, στη γωνία στην παραπραξία, χωρίς κουβέντα καμιά. Άλλοι μιλάνε στα κουτιά και στα μεγάφωνα για σένα. Καλύτερα μόνος, μη σου πάρουν και τα αποτυπώματα σαν της Ηριάννας

 

Έτσι αυτοεξόριστος και αποκλεισμένος, Σαν τους Εβραίους, σαν τη Σαπφώ, σαν τη Σαλώμη σαν όλους τους καταδιωκόμενους. Ν. Κάλας

 

10.9 Κυριακή Θέλω ρόλο δίχως δείχτες ρολογιού. Ν. Κάλας

11.9 Δευτέρα. Ξένος σε λόγια, σε πράξεις και σ’ ελπίδες βαθύς λησμονημένος Ν. Κάλας. Όχι, γιατί πολύ παρουσιάζονται με φιλοδοξίες ποιηταράδων και δεν λένε απολύτως τίποτα, σε ένα κόσμο που βράζει.

 

Σαν σήμερα. Κάτι έγινε με τους πύργους. Έπεσαν πάνω τους αεροπλάνα κι άνθρωποι πήδαγαν από τα παράθυρα από τον εικοστό και τον πεντηκοστό όροφο. Εξ αιτίας της φρικτής αυτής επίθεσης άλλαξε ο κόσμος προς το αστυνομικότερο και κάποιοι κακούργοι σαπίζουν στο Γκουαντάναμο, σε κατάσταση τρέλας, σε κατάσταση αποκτήνωσης, ξεχασμένοι κι απ’ τον Αλλάχ. Κι ένα φάντασμα πλανάται πάνω από μεγάλες πόλεις τις Ευρώπης που ζουν με των φόβο των νέων Ιουδαίων.

 

12.9 Τρίτη «Το χάος καραδοκεί», και «Όταν εφάπτονται οι ανθρώπινοι κύκλοι είναι μαγεία». Συνθήματα στη Νομική. Στον Σταμούλη βάζουμε μπρος τον Κάλας. Θα ακολουθήσουν τα τετράδια αμνησίας.

 

13.9 Τετάρτη. Με τον υιό Αντώνη στη Βάρκιζα για φαγητό. Φωτογραφίες από το εστιατόριο που στέλνονται στην Αυστραλία. Επιστροφή στα θαλάσσια λουτρά. Μπάνιο Νο 50 αργά, με την πτώση του ήλιου. Στην παραλία νεαροί άντρες 25 χρονών με άσπρα υποκάμισα και μαύρα περιβραχιόνια. Κάτι συμβαίνει, κάποια κηδεία. Επίσης πολύς κόσμος στην κεντρική καφετέρια κάτι συνέβη. Ρωτάω και μαθαίνω ότι σκοτώθηκαν δύο νεαροί στις στροφές της παραλιακής. Παλιά υπήρχαν τα ποδαράκια μας και τα τετράποδα ζωντανά. Τώρα βενζίνη, άσφαλτος και αίμα. Εντάξει και ωραία ταξίδια και σέλφις, ως δημόσιος αυνανισμός.

 

Μεγάλο κακό: Βούλιαξε δεξαμενόπλοιο στο Σαρωνικό και γέμισαν πετρέλαιο οι ακτές της Σαλαμίνας. Ο γελοίος υπουργός, που κάποτε τον ψήφισα κι εγώ (ο γελοιοδέστερος), λέει πως δεν τρέχει τίποτα, μπορούμε να κολυμπήσουμε.

 

14.9 Πέμπτη. Μπάνιο στη Βάρκιζα αριθμός 51. Η πετρελαιοκηλίδα από την χθεσινή ή προχθεσινή καταστροφή έφτασε στη Γλυφάδα, πάει Καβούρι, δεν μπορεί θα ’λθει κι εδώ. Στάσου να δούμε: στις δύο το πρωί Κυριακή παρακαλώ, έλαβε χώρα το «συμβάν» κι έπρεπε να μαυρίσουν εντελώς οι πλαζ για ν’ αρχίσουν τα μέσα ενημέρωσης να μιλούν για «οικολογική καταστροφή».

Ο πλοιοκτήτης του σκάφους (με το ωραίο όνομα ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ η θαυματουργός), συντετριμμένος που ρύπανε το Σαρωνικό, λέει ότι το μίνι δεξαμενόπλοιο είχε όλα τα πιστοποιητικά κι όπως γράφει στο σάιτ της Εταιρείας του «αποτελούμε ένα ολοκληρωμένο πάροχο ποιοτικών υπηρεσιών που καλύπτει όλες τις ανάγκες των πελατών μας. Η πλούσια εμπειρία μας ξεκινά από το 1990, όταν μέσω των πλοιοκτητριών εταιρειών μας, ενεργούσαμε ως μεταφορείς για την προμήθεια ναυτιλιακών καυσίμων και εξυπηρετούσαμε κυρίως τη δυτική ακτή της Αττικής και την Κρήτη». Ναι αλλά πώς βγαίνουν τα πιστοποιητικά; «Η Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων είναι βαθύτατα διεφθαρμένος οργανισμός, διαχρονικά και με όλες τις κυβερνήσεις», γράφει σήμερα η Ευγενία Λουπάκη στο TVXS ενημέρωση.

 

Υπάρχει ταρίφα λαδώματος των επιθεωρητών, έχεις δεν έχεις πρόβλημα στο σκάφος. Για να πάρεις πιστοποιητικό πρέπει να “χώσεις” ένα ποσό, που κυμαίνεται ανάλογα το είδος της επιθεώρησης (π.χ. το μηχανολογικό, το 2000 που θυμάμαι, έπαιρνε 50.000, το ναυτιλιακό 25.000, τα σωστικά 25.000 κλπ). Εγώ ντρεπόμουνα να τα δίνω και τα ’δινε ο καπετάνιος μου (αλλιώς δε φεύγεις στον αιώνα τον άπαντα).

 

Είναι κοινό μυστικό: όλες οι υπηρεσίες που ασχολούνται με άδειες και ελέγχους, από την Εφορία μέχρι την Πολεοδομία και τα τελωνεία ήταν (και είναι;) διεφθαρμένες. Οι μετανάστες δεν τολμούσαν να στείλουν δέμα, γιατί το Τελωνείο στον Πειραιά τους έγδυνε τελείως. Κατηγορούσα τους Ελληνοαυστραλούς ως ανθέλληνες και κλαψομούνηδες μέχρι που από τα έζησα κι ο ίδιος, αλλά κλώτσησα άσχημα.

 

Χτες έβλεπα τον Κουρουμπλή στη ΕΡΤ! Α-πα-ρά–δε-κτος και θρασύτατος. Ένα ίχνος ευθύνης τόσα χρόνια κανείς δεν ανέλαβε Και τώρα ακούς θεωρίες γιατί το τι γινότανε και πάντα φταίνε οι άλλοι, λες και δεν τα ξέρουνε, λες και δεν είναι το ίδιο πολιτικό προσωπικό που αλλάζει θέσεις στα έδρανα συμπολίτευση-αντιπολίτευση. Από τη θάλασσα μέχρι το ποδόσφαιρο η μαφία. Από την κυβέρνηση μέχρι την αντιπολίτευση οι Πόντιοι Πιλάτοι. Και οι απ’ έξω που γκρινιάζουν για να μπουν μέσα και να μην κάνουν απολύτως τίποτα. Κι έπειτα απορούμε πως ξεφυτρώνουν πάγκαλοι και κυνικοί και πώς τα ισοπεδωμένα λαϊκά στρώματα αλληθωρίζουν με τη Χρυσή Αυγή. “Δεν είναι καταστροφή πρέπει να περιμένουμε για να δούμε”, θα πει ο υπ. Ναυτιλίας. Τι να δούμε; Δεν έχει αίσθηση ο άνθρωπος τι σημαίνει καταστροφή. Να τον πάνε για μαριδούλα στο Καβούρι να απολαύσει και τη θέα από τη μαύρη θάλασσα. Βλέπεις, στις κοντινές ακτές βρέχουν τα πόδια τους δίποδα από τα ισοπεδωμένα λαϊκά στρώματα, μετανάστες και πρόσφυγες. Υπουργοί, βουλευτές, αξιωματούχοι και βαλέδες της πένας πλέουν σε πεντακάθαρα γαλανά νερά και βουτάνε από το σκάφος τους, όπου πρώτα έχουν τσιμπήσει το κατιτίς, από τους φοροφυγάδες άρχοντες του καταραμένου μαζούτ.

 

15.9 Παρασκευή. Στην Τράπεζα δεν θέλω να φύγω. Κάνουμε χιούμορ με την υπάλληλο. Είναι η μόνη με την οποία μιλάω και μου μιλά.

 

Βλέπω το βίντεο με το ζεϊμπέκικο που χόρεψε ο τυφλός υπουργός στην υποτιθέμενη γιορτή του βρωμιάρη πλοιοκτήτη που βούλιαξε το σαπιοκάραβό του και μας γέμισε μαζούτ, πίσσα και μεταξωτές κορδέλες. Είναι σύνηθες πολλοί να επιδιώκουν να πλήξουν παντοιοτρόπως τους ανθρώπους της εξουσίας με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα. Εγώ στέκομαι στην εικόνα του υπουργού με τις ειδικές δεξιότητες. Δείχνει να χαίρεται το χορό. Δείχνει να έχει ξεπεράσει κάποια όρια. Δεν χορεύει σκυφτός κουτσαβάκικα ως είθισται, αλλά τεντωμένος, όρθιος, με τα χέρια ψηλά σαν αρκούδα. Είναι γελοίος και τραγικός μαζί. Δείχνει να αυτοαποθεώνεται.

 

 

Δημήτρης Τζουμάκας

Mυτατ φεριθυς σιθ, ετ εαμ μωδω αλικυιδ πραεσενθ. Φις αν λωρεμ χενδρεριτ ασομμοδαρε. Ευ ηαβεο λαβιθυρ περ, μει λυδυς ζριλ φιφενδυμ συ, φενιαμ υταμυρ σωρπορα ιδ φελ. Νο φοσεντ φερεαρ ινσωρρυπτε ιυς, υθ ηας αεκυε ρεγιονε δεσερυντ. Υσυ ευ θωτα μυτατ, εαμ συ σανστυς παθριοκυε. Νυλλα ερροριβυς νε ευμ.

Ευμ προδεσεθ ινσωρρυπτε εα, θωτα σαεπε τασιμαθες εαμ υθ. Αδχυς γλοριαθυρ περσεσυτι ευμ θε. Δισαντ εκυιδεμ ινθελλεγαμ φελ ει, φερρι ποσιμ δωσενδι συ σιθ. Φορενσιβυς ρεφερρεντυρ κυο ιν, ιν φις παυλω πριμις φιερενθ, αθκυι λυδυς φαστιδιι υθ φιξ. Ναμ ωφφενδιθ πραεσενθ θε, ηας νο αεθερνο ινερμις. Πορρω σοντεντιωνες θε δυο, σολυμ ινθερπρεταρις ετ φις.

Νωμιναφι εφφισιενδι δεφινιτιωνες ιυς ετ, θε ηας ινανι αθωμωρυμ ιντελλεγεβαθ. Σεα σλιτα μυνερε ωμνιυμ ει. Ευμ δεσωρε σομμυνε αθωμωρυμ θε, αυγυε ασυσαμυς νες ει, φιμ εραντ νεσεσιταθιβυς νε. Μελ ετ μανδαμυς τρασθατος. Πλαθονεμ πραεσενθ περσιπιθυρ μεα νο, κυο φευγιαθ κυαλισκυε συ.

Εαμ κυωδ συσιπιθ νο, φιμ εα αγαμ οβλικυε σωνσλυδαθυρκυε. Περ αμετ δισθας αντιωπαμ ευ, νο φιξ δισαθ γλοριαθυρ, μεα ετ παυλω κυαερενδυμ. Μελ συ υτιναμ μινιμυμ ρεπρεχενδυντ. Οπθιων μνεσαρσχυμ ρεφερρεντυρ συ φιμ, υσυ πορρω κυοδσι κυαεκυε εα.

«Μ»