Πρώτη ποιητική της Δάφνης Φαντριδάκη που γεννήθηκε (1982) και ζει στα Χανιά. Μια ακόμη νέα ποιήτρια που επιβεβαιώνει τη δυναμική των νέων δημιουργών. Κάθε ένα από τα είκοσι εννέα ποιήματα του βιβλίου αποτελεί και μια έκπληξη εκφραστικής αρτιότητας, οικονομίας, εικονοπλασίας, έκφανσης συναισθημάτων, καθαρότητας βλέμματος, καλλιτεχνικής και αισθητικής λιτότητας και ωριμότητας τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο συνολικά. 

Μια κάμερα περιστρεφόμενη διαρκώς μέσα μας κι έξω είναι η γραφή της Δάφνης Φαντριδάκη με ένα πλάνο σεκάνς να καταγράφει διαρκώς και να αφηγείται επί μέρους ποιητικές ιστορίες που τελικά διαμορφώνουν το σύνολο των ποιητικών αφηγήσεων: Τότε θα κάνω πως δεν σε ξέρω./ Θα τραβηχτώ μες τη σκιά/ Θα χαρίσω την καρέκλα σου.// Φύγε και συ δραματικά/ γυρνώντας πρώτα τον ένα ώμο/ σπαραχτικά ν’ ακολουθεί το σώμα/ zoom out κι απομακρύνεσαι/ εγώ τραπέζι σκοτεινό/ εσύ πλάνο με frame την πόρτα ( Στο σινεμά, σ. 13).

Διακριτική αναφορά στον αμερικανό ποιητή Γουάλας Στίβενς (σ. 35), άλλωστε η Δάφνη Φαντριδάκη σπούδασε Αγγλική γλώσσα & λογοτεχνία, καθώς και Ευρωπαϊκό πολιτισμό, μας προδιαθέτει για κάποια νήματα επιρροών.  

Ένα ελάχιστο δείγμα από στίχους που ξεχωρίζουν: Κοιτούσε ολόγυρα την λογική/ χαρτόκουτα καλοβαλμένα και κλειστά/ ταινία μονωτική στις ενοχές/ σφραγισμένα με φελλό μπουκάλια/ –να αναπνέει το αίμα να μην χύνεται–/ ν’ απαντάει το βλέμμα τετράγωνα. (Σε ξέσπασμα, σ. 11).

Και αλλού: Στην όχι και τόσο μεγάλη πόλη/ που θαρρείς ανασαίνει στους σταθμούς/ ένα μάτσο χαμένοι που αποφεύγουν τους κύκλους/ κρατούHeart  Attackμενο αναμεσα στα δίν τον ήλιο τσακισμένο ανάμεσα στα δόντια.

«Μ»

έργο εξωφύλλου Στούπκας Γιώργος,
εκδόσεις Μανδραγόρας,
Αθήνα 2015,
ΙSBN: 978-960-592-000-5