Η επιλογή της φόρμας αποτυπώνει πάντα το σκεπτικό των δημιουργών να εκθέσουν το δημιούργημα τους σε κοινή, πανανθρώπινη θέα. Ποια στοχοθεσία έχει το «φαίνεσθαι» του καλλιτεχνήματος όμως; Στον γραπτό λόγο συγκεκριμένα που αποτυπώνει νοήματα λεκτικά, η φόρμα καταδεικνύει την πρόθεση του συγγραφέα πρωτίστως για ενεργητικό διάλογο με τον αναγνώστη. Ο τρόπος που μας «μιλάει» ο συγγραφέας εσωκλείει πέρα από την αισθητική, το στυλ και το ύφος των λεγομένων, κάτι ευρύτερο που βρίσκει την ταυτότητά του στις αντιλήψεις του γράφοντος για το ποιόν της δημιουργίας της ίδιας.
Η δημιουργία για τον Ιάσονα Άλυ, συνεχίζει να μοιράζεται ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, και όπου πραγματικότητα, εκεί και έντονη κοινωνική προβληματική. Με την καινούργια του συγγραφική εργασία ονόματι «Μια φανταστική ιστορία φαντασίας που δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί» που κυκλοφορεί ήδη σε ψηφιακή μορφή με συντελεστές στην επιμέλεια τη Λαζάρια Φράγκου, στη σχεδίαση τον Κωνσταντίνο Μπερδέκλη και στην εικονογράφηση τον Παύλο Κωσταρίδη, η πεζή φόρμα διαδέχεται την ποιητική αποτυπώνοντας κυρίως την διττή συγγραφική ιδιότητα του Ιάσονα.
Ειδικότερα, ο συγγραφέας και ποιητής Ιάσονας περιλαμβάνει έναν κορμό σύντομων κεφαλαίων εξιστόρησης φανταστικών γεγονότων. Οι γλαφυροί διάλογοι μεταξύ των κύριων ηρώων του διηγήματος Σάβελ, Σείριου και της Βάλερυ διακατέχονται από ισχυρές δόσεις κυνισμού που κάποτε προωθούν τα γεγονότα και κάποτε τα βραδύνουν δίνοντας την ευκαιρία στον συγγραφέα να ψυχογραφήσει τους χαρακτήρες και να νοηματοδοτήσει περαιτέρω την αλληλεπίδραση μεταξύ τους και μεταξύ ενός κόσμου «αιμάτινου», ενός κόσμου μέσα στον οποίο αποτελεί «κουσούρι» η ελπίδα.
Ο κόσμος αυτός, ένα στρεβλό αποκύημα της φαντασίας του ποιητή πλαισιώνει τόσο την αφήγηση σε επιμέρους αριθμημένα κεφάλαια όσο και την έμμετρη πρόζα στο κεφάλαιο «Τα ποιήματα της έριδος». Αυτά τα ποιήματα βρίσκονται στοιχισμένα εμβόλιμα με τίτλους που ενεργοποιούν τη σκέψη αλλά και το συναίσθημά μας όπως η «Ατσάλινη κοπέλα», «Ο ντροπαλός άπιστος» κ.α. Ειδικότερα στο ποίημα «Μετρονόμος» ο ποιητής διαπιστώνει πως «…Ίσως δεν υπάρχει μετρονόμος να συντονίσει τα άχρονα ουρλιαχτά της ψυχής μας.» Πιο κάτω, στο «Παιχνιδιάρικο ποίημα» στοχάζεται πως «Τα παιδιά πρέπει να παίζουν γιατί αν δεν παίζουν όταν είναι παιδιά τότε θ’ αρχίσουν να παίζουν όταν είναι μεγάλοι και οι μεγάλοι δεν παίζουν δίκαια.»
Τον Ιανουάριου του σωτήριου πλέον έτους μας 2023, στις 20 του μήνα στο θέατρο «Εμπρός», ο Ιάσονας μαζί με μια πλειάδα καλλιτεχνών θα «δράσουν» στο σανίδι και θα σαρκώσουν την φανταστική ιστορία του διευρύνοντας το καλλιτεχνικό «φαίνεσθαι». Οι ηθοποιοί που θα πλαισιώσουν το εγχείρημα σε μορφή θεατρικού αναλογίου είναι η Λαζάρια Φράγκου, ο Γιάννης Σαννιδάς και ο Πύρρος Θεοφανόπουλος. Οι μουσικοί της παράστασης υπογράφουν με τα ονόματα των Κωνσταντίνα Καλύβα και Ιάσων Άλυ και τέλος τα εικαστικά επιμελείται ο Παύλος Κωσταρίδης. Είναι εύλογο το γεγονός πως μια τέτοια φανταστική ιστορία η οποία αφιερώνεται στην «φαντασιόπληκτη» ανθρωπότητα, θα έχει τη δυνατότητα να συνομιλήσει με τους θεατές σε ένα πλαίσιο διάδρασης και πραγματικού χρόνου όπως του θεατρικού.
Αξίζει να σημειωθεί πως η φανταστική ιστορία φαντασίας, που τόσο εμφατικά πλεονάζει η έννοια του φανταστικού στον τίτλο, μας εκθέτει εν τέλει την αλήθεια και την πραγματικότητα χωρίς φτιασίδια και φανφάρες. Οι αλληγορίες και οι συμβολισμοί που κάποτε οικειοποιείται ο συγγραφέας, αποτελούν μόνο τον απαραίτητο αγωγό έκφρασης που βοηθάει την ενεργοποίηση του οράματος από την μεριά μας.
Άλλωστε στην τρίτη αυτή συγγραφική απόπειρα του Ιάσονα Άλυ που θα έχουμε τη χαρά να τη δούμε και ως θεατρικό έργο (έχει στο ενεργητικό του το «Παιδικό παραμύθι σε ενήλικο μινόρε» και την πρώτη του ποιητική συλλογή) εντοπίζουμε μια κατάφορη ειλικρίνεια – χαρακτηριστικό ιδίωμα της γενιάς του ποιητή- να εξωτερικεύσει την απογοήτευση για τη στασιμότητα της εποχής ως προς την απάνθρωπη ροπή της. Διότι το όραμα από τη μεριά μας οφείλει να είναι αισιόδοξο για το μέλλον και νομίζω πως αυτό θα ήθελε και ο Ιάσονας με την ιστορία του αυτή να συμβεί.
Πηνελόπη Ζαρδούκα