Όνειρο ακατάλληλο για ενήλικο,όνειρα από τα οποία χτίζει κανείς ξερολιθιά,απολιθωμένα όνειρα που αφήνουν τα ίχνη τους στην έρημο,το όνειρο της Κασσάνδρας,όνειρα πυρπολημένα σε μια διαδήλωση,όνειρα σταυρωμένα από βροχή καρφιών,όνειρα μακρινά σαν τρένα,όνειρα γυμνά,όνειρα πνιγμένα,όνειρα στην αποβάθρα.Όλα αυτά τα όνειρα τα συναντάς μέσα στην νέα ποιητική συλλογή του Δήμου Χλωπτσιούδη που φέρει τον τίτλο ” ακατάλληλο‘‘ και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μανδραγόρας.Ο ποιητής ‘‘σε μάθημα δημιουργικής σιωπής /μ’ ένα γιασεμί στο χέρι’‘ περιμένει την ετυμηγορία για τη ζωή και την τύχη των ονείρων του.Ανοιχτοί λογαριασμοί με τα όνειρα λοιπόν.Μια και είναι γκρίζα όνειρα αυτά ή πληγωμένα ή κουβαλούν μια νοσηρότητα.Ανοιχτοί λογαριασμοί με την απώλεια αυτών,την υφή τους,την ρωγμή τους,αλλά και την παρουσία τους.Με ποιήματα ισορροπημένα,σφιχτοδεμένα,που χαρίζουν μια αίσθηση ολότητας και πληρότητας,ψαχουλεύει και διερευνά το κοινωνικό γίγνεσθαι,κρατώντας σωστές αποστάσεις από το περιττό μελόδραμα.Συνδιαλέγεται με θάρρος με την εποχή του και τα φαινόμενα που τη συνοδεύουν.

Παλμογράφος του καιρού του ο Χλωπτσιούδης,έχει τον τρόπο να φιλτράρει καίρια τα ποικιλότροπα ερεθίσματα και να ” σχολιάζει ποιητικά ”,πρόσωπα,πράγματα,καταστάσεις,όλα σύγχρονα και αναγνωρίσιμα.Το υλικό του είναι υλικό που κυκλοφορεί ανάμεσά μας,μας αφορά ,μας αγγίζει.Ο τρόπος διαχείρισης του υλικού αυτού παραπέμπει σε μια ποιητική που ”λειτουργεί ”- αν μη τί άλλο στις συνειδήσεις μας και ερεθίζει τη σκέψη μας.Φαίνεται πως έχει βρει τη φωνή του και αφήνει τα ίχνη μιας ευαισθησίας με κοινωνικοπολιτική χροιά και διάσταση.Εκφράζει τον πόνο ,την οργή,τη θλίψη ,τον έρωτα,την αγωνία του μέσα από τα ολιγόστιχα αυτά ποιήματα.Προσδοκά μια ‘Ανοιξη και μια Ανατροπή!Κοιτά τον ‘Ανθρωπο και τη Ζωή που αυτός δημιουργεί.Πιστεύει βαθιά στον Άνθρωπο σε μια κοινωνία που όλα αλλάζουν και αποδομούνται .”Πρώτα δολοφονείται η ανθρωπιά”((Λβ964),επισημαίνει,Μέσα από συνειρμούς και με εργαλείο τον σουρρελισμό και τον σαρκασμό πολλές φορές,αντιστέκεται σε έναν επιβεβλημένο παλαιόθεν κομφορμισμό ,αναδεικνύοντας την αξία του να στοχάζεσαι ελεύθερα για τα πράγματα ,καθώς και την αξία της ανατροπής.”
Γράφει:

Θά ‘ θελα όμως κυρίως οι παίκτες
να σταματήσουν
να θυσιάζουν πιόνια
για να νικήσει ο βασιλιάς.
(αλλαγή κανόνων)

Οχι δεν είναι καθόλου ακατάλληλο να εκφράζεσαι όπως επιθυμείς.Aντίθετα,επιβάλλεται σε τέτοιους καιρούς.Είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώνει κανείς,αλλά και να διασώζει μέσα του ό,τι αξίζει να διασωθεί.

Πρόσφυγας ανήλικος
δίχως αδιάβροχο
η δικαιοσύνη
(υγρός τάφος)

**

Mέσα στο γκρίζο τοπίο του βιβλίου,μπαινοβγαίνουν πρόσφυγες με τις ναυαγισμένες στο ” άγιο Αιγαίο” ελπίδες,πρωταγωνιστές σε ένα θέατρο σκιών με το πολυσυζητημένο τους δράμα,η μάνα από τη Συρία που κουβαλά το δικό της πρόσημο και ιστορία,οι πόρνες στα βρόμικα μπορντέλα,η άλλη τροτέζα,ο μοναχικός σταθμάρχης,ένας πραγματιστής.Κάθε πρόσωπο και μια πικρή ιστορία.Πόνος φανερός και αφανέρωτος.Πόνος ηχηρός και βουβός.Και συ αναρωτιέσαι ,ποιός ο ρόλος της Τέχνης σε δύσκολους καιρούς.Τί νέο μπορεί να κομίσει;Σώζει εν τέλει;Aλλά πάλι,άλλος είναι ο ρόλος της.Ο ποιητής μας δεν καταγράφει απλά και μόνο μια πραγματικότητα.Την αναπλάθει με τρόπο που εισάγει τον αναγνώστη σε ” σκληρά σκηνικά” .Αναπόφευκτα τον κεντρίζει ,τον αφυπνίζει,και παράλληλα διαμαρτύρεται για την ”σκοτεινιά ” που μας περιβάλλει.Δεν έχουν οι ποιητές άλλο από τις λέξεις.Πάρε την λέξη του ποιητή.Δώσε μια σκέψη,τουλάχιστον.

**

O φανατισμός
δεν σέβεται τον Άνθρωπο,
την Τέχνη θα σεβαστεί;