Ένας «μετα-μονόλογος», ή μάλλον ένας «υπέρ-μονόλογος» όπως τον προσδιορίζει στο σημείωμά της η μεταφράστρια Κατερίνα Θεοδωράτου, που ο Βαγγέλης Ρόκκος απογύμνωσε ερμηνευτικά αποκαλύπτοντας τη μαγεία της απομυθοποίησης. Την ικανότητα του ερμηνευτή να αποκαλύπτεται και να ανακαλύπτει το κοινό του, αλλά και την τύχη του θεατή να συμμετέχει σε ένα δρώμενο όπου οι βασικοί συντελεστές απογειώνουν –ο καθένας στον τομέα του– το θέατρο, και απογειώνονται καλλιτεχνικά μαζί του.
Καμιά προσωπική εξομολόγηση δε γίνεται, κανένα κρυμμένο μυστικό δεν αποκαλύπτεται, κανένα τελικό coup de theatre δεν επιτελείται, δεν ξετυλίγεται καν μια προσχηματική έστω ιστορία. Μόνο μια γλώσσα γυμνή κι ένας ηθοποιός που αλλεπάλληλα ενδύεται και απεκδύεται τον εαυτό του, παίζοντας στις παρυφές αυτού που συμβατικά ονομάζουμε «ρόλο» (Κατερίνα Θεοδωράτου η μεταφράστρια του έργου).
Ένα θέατρο έξω από το θέατρο, μια παραδειγματική πειραματική –με την έννοια της αάρτιας– παράσταση που στηρίζεται στην ανάγκη των δημιουργών να αναδείξουν στο έπακρο τα υλικά της τέχνης τους. Ένα θέατρο «θεατρικής»/κατά το ανάλογο του ποήματος «ποιητικής». Που δεν αφορά μόνο τον σκηνοθέτη Βασίλη Κατσικονούρη, τη σκηνογράφο Έλενα Παπαδημητρίου τους φροντιστές, τους φωτισμούς (Αλέκος Αναστασίου –ούτε ένα μπάσκετ πια στον Περιφερειακό Αλέκο), αλλά κυρίως το κοινό. Μας θύμισε την εξίσου ευτυχή συγκυρία στο Ζουβέ Ελβίρα του Βασίλη Παπαβασιλείου με τη Μάνια Παπαδημητρίου που παρουσιάστηκε το 1988. Εκεί όπου ο θεατής επίσης ανακαλύπτει τον παιδευτικό ρόλο της τέχνης, του θεάτρου ειδικότερα, παρακολουθώντας επί σκηνής επτά μαθήματα/εικόνες του Γάλλου Λουί Ζουβέ προς την εβραία Κλαούντια για την δεύτερη σκηνή της Ελβίρας από τον «Ντον Ζουάν» του Μολιέρου, όπως τα αποτύπωσε η συγγραφέας Μπριζίτ Ζακ.
Από τις ωραιότερες φετινές παραστάσεις και όχι μόνο. Ένας ολοζώντανος μονόλογος που αποκτά πολλαπλότητα, ουσία, διάσταση και υπόσταση μέσα από την ερμηνεία του Βαγγέλη Ρόκκου.
Το έργο βραβεύτηκε στο Fringe Festival του Εδιμβούργου το 2009, ανέβηκε σε αρκετές χώρες και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα κάθε Σάββατο στις 9.00μμ και Κυριακή στις 7μμ, θέατρο «Σημείο» Lab (πρώην «Απλό»), Χαριλάου Τρικούπη 4, δίπλα στην Πάντειο.
Οι υπόλοιποι συντελεστές: Κοστούμια: Μαρία Τάγκαλου, Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Κατσικονούρης, Sound Design: Γιώργος Στεφανακίδης, Φωτισμοί: ο ηλεκτρολόγος, Φωτογραφίες: Βικτωρία Λαβράνου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Ίρις Χατζηαντωνίου, Δημιουργικό: Νίκος Αγάθος, Διεύθυνση Παραγωγής: «Ευτοπία»