Οι Άγγελοι, ως φαντασίωση και πραγματικότητα, διαπερνούν, αφουγκράζονται και συντροφεύουν τις λέξεις, τις φράσεις κλειδιά, τα όνειρα και τους στίχους-φόβους της Μάγδας Χριστοπούλου, στην πρώτη ποιητική συλλογή της. Πρόσωπα ή άυλες μορφές, οι άγγελοι, φορτίζουν μια αφήγηση που βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ ιστόρησης και φαντασίας. Ποιήματα ευλαβή, γεμάτα από την ιερότητα και την απαλότητα της φύσης, που εξακολουθεί να παραμένει ολοζώντανη και άτρωτη στην καθημερινή επαφή της με τον άνθρωπο και τα δημιουργήματά του, λιγότερο ή περισσότερο φθαρτά, αναλλοίωτα, βραχύβια ή αιώνια.

Μέσα από στίχους ανεπιτήδευτους, με απλές συζυγίες λέξεων, δίχως τα περιττά και τα μεγαλόστομα η Μάγδα Χριστοπούλου με διακριτικό συνεσταλμένο τόνο καταθέτει μια ώριμη δημιουργία: ξυπνούσε πάντα ακέραιος, μάζευε τα ερείπια δέντρα, μοναξιά των δέντρων το πεπρωμένο της παλάμης, οι εκλιπόντες άνεμοι με τα θλιμμένα πρόσωπα, η σάπια μνήμη των καρπών, το αδιάκοπο βάθος, περνούν οι σκιές/ απ’ τον πλεονασμό/ των εικονογραφημένων τους χρωμάτων. Ήχοι, εικόνες, σκιές, που διαπερνούν μια ριζωμένη ποίηση που επιτρέπει να φανεί το βάθος των τόπων/ που πατούν οι ποιητές. 

«Μ»

Μανδραγόρας, 2008
45 σελ.
ISBN 978-960-7528-83-4