Η ΠΟΙΗΣΗ ΜΟΥ
Η ποίησή μου είναι φτωχή
Πιο φτωχή από τα όνειρά μου
Το ίδιο φτωχή με το βιός μου
Δεν θα την αγκαλιάσουν πλούσιοι μέντορες
Δεν θα της χαρίσουν ακριβά βραβεία
Θα φυτοζωεί και θα κακογεράσει
Σαν σακατεμένος στο λιμάνι χαμάλης
Ωστόσο Θα βαδίζει περήφανη και γενναία ελπίζω
Χωρίς να ντρέπεται και να βαρυγκωμάει
Στ’ αχάριστα μονοπάτια της χαμοζωής της
–Μάνα σε μια ανάρτησή μου πήρα 150 like.
–Μπράβο παιδάκι μου. Δε μου δίνεις τα 50 να πάω να πληρώσω τη δόση της ΔΕΗ.
Θα γίνω κάπως κυνικός. Η κακή ποίηση είναι σαν τον ψεύτικο οργασμό: πολύ φασαρία και κακό για το τίποτα.
Κι ο ποιητής Φανφάρας δήλωσε εξοργισμένος: «…αρκετά, δεν αντέχω τους σύγχρονους ποιητές γιατί είναι φανφαρόνοι».
Πριν γράψω κάτι το σκέφτομαι πολύ, αλλά το κακό είναι ότι το γράφω όπως το σκέφτηκα.
Με ξενίζουν λιγάκι οι κατά κόρον πανηγυρικές παρουσιάσεις των νεοεκδιδόμενων βιβλίων. Άραγε επειδή χάνουν το ευρύ αναγνωστικό κοινό αρκούνται πλέον, λόγω και του F/B, σε απλές φιλικές συμμετοχές;
Από το να με λένε «βλάκα» θα προτιμούσα να με λένε «ηλίθιο» που έχει και μια πολιτική χροιά.
Τι υπέροχη κοινωνία!!! Αν είχα και δικαίωμα συμμετοχής!!!
Νιώθω περήφανος γιατί πέτυχα αρκετούς στόχους στην ζωή μου για τους οποίους ευτυχώς δεν ενδιαφερόταν κανένας άλλος.
Μην κλέβετε στίχους από τους δημιουργούς. Επιτέλους κλέψτε τους δημιουργούς από τους στίχους.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σήμερα σημαίνει –νομίζω– να διαλέγεις ελεύθερα την λακκούβα που θέλεις να σπάσεις το πόδι σου.
Επειδή μερικοί φίλοι έχουν την καλοσύνη και ρωτάνε: Δεν εμφανίζω υλικό νέας ποιητικής εσοδείας γιατί φοβάμαι πως αν ορισθεί καμιά επιτροπή εμπειρογνωμόνων να το εκτιμήσει οι φόροι που θα πρέπει να πληρώσω θα είναι δυσβάστακτοι.
Ευτυχώς ανήκω στη μειοψηφία που η φύση τους προίκισε με το προνόμιο να έχουν γνώμη για όλους και για όλα κι έτσι μπορώ να βοηθώ το πολυπληθές κοινό μου με τη γνώμη μου.
Νιώθω τόσο τέλειος που ακόμα κι αν μου βρουν ατέλειες τις τελειοποιώ.
Αν οι φωτογραφίες μας δείχνουν το μέγεθος του ναρκισσισμού μας απορώ πως το F/B δεν γκρεμίστηκε μέχρι τώρα απ’ την χιονοστιβάδα τόσης φιλαρέσκειας.
Μετά την μόνιμη και καθημερινή τριβή μου με το ανέφικτο, παρατήρησα πως και το εφικτό είναι το ίδιο σνομπ κι απρόσιτο.
Το κακό που έχει το F/B είναι ότι μπορούν μεν να σε βρίσουν αλλά δεν μπορούν να σου πετάξουν ντομάτες (που θα ήταν στις μέρες μας και χρήσιμες).
Περιμένω από το πρωί το μάννα εξ ουρανού για να φάω αλλά μάλλον ο ουρανός δεν κάνει delivery κατ’ οίκον.
ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ για όσους φίλους έθιξα ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Και για όσους δεν έθιξα θα ζητήσω εν καιρώ κι από αυτούς.
Άνοιξα τον ασκό του Αιόλου και ξεχύθηκε φουριόζος πάνω μου αέρας κοπανιστός.
Πάνω που αναρωτιόμουνα μέχρι που μπορεί να φθάσει η φαντασία μου με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει πως κάνει τουρ στην Αλάσκα.
Ενίοτε εξωθώ τον εαυτό μου έως και τα όρια της διαπόμπευσής μου για έναν απλούστατο λόγο: εμπλουτίζω το ντανταϊστικό οπλοστάσιό μου με πίπιζες και καραμούζες έως την κορύφωση ενός ασυγκράτητου ποιητικού πανζουρλισμού.
Τώρα που κάθε πληροφορία και χυλός ιδεολογικής ζύμωσης σερβίρεται στον εγκέφαλό μας σαν έτοιμο πιάτο δια χειρός κάποιου μεγαλοφυούς σεφ των μίντια, παραμένουμε πειθήνιοι στο να χωνεύουμε χαυνωμένοι το γκουρμέ δείπνο μας στον καναπέ του ελιτίστικου σαλονιού μας με την ανέμελη αφέλεια των ανυποψίαστων τροφίμων ενός κοτετσιού υψηλής ασφαλείας. Το ζήτημα βέβαια είναι πάντα ο δόλος της γεύσης: νομίζουμε ότι δοκιμάζουμε γκουρμέ χήνες ενώ στην πραγματικότητα τρώμε παστό κρέας σκύλου.
Κι όμως: Τόσα χρόνια με περιουσία το τίποτα κι ακόμα δεν έχω αποκτήσει τους τίτλους κτήσης του.
Έχοντας βαρεθεί τον σκοτεινό διάκοσμο του εσωτερικού μου κόσμου πασχίζω να τον διανθίσω με φθηνά φωτάκια, φωτεινά μπιχλιμπιδάκια κι αισθησιακούς ιριδισμούς.
Η φτώχεια θέλει βέβαια καλοπέραση αλλά η καλοπέραση τη φτώχεια ούτε θέλει να τη ξέρει.
Μπορεί η αυταρέσκεια μου να θορυβεί δημοσίως με το πανηγυρτζίδικο προσωπείο της, αλλά ποτέ δεν ζήτησε από την αλαζονεία μου να γίνουν κολλητές φιλενάδες και να βολτάρουν αγκαζέ στο διαδίκτυο με φόντο την Ακρόπολη. Αντίθετα η άκρα ταπεινότης μου βολοδέρνει με μεγαλεπήβολους διασκελισμούς στις ατραπούς της συνοικίας του Ονείρου.
Βλέπω μερικούς πολιτικούς διανοητές να περιφρουρούν με περισσή εμβρίθεια τις ιδεολογικές τους μπανανόφλουδες μην τυχόν και τις πατήσουν πρωτίστως οι ίδιοι. Εντάξει, δεν τρέχει τίποτα. Μέσα στον χαριτωμένο τους μικρόκοσμο θα γιορτάζουν με κέφι εσαεί τις εγωιστικές τους αναμορφώσεις ή ακόμη και τις τερπνές τους πομφόλυγες.
Αυτά που γράφω είναι πολύ βαθιά και δυσνόητα για μένα. Οπότε υποθέτω ότι για όλους εσάς που με διαβάζετε είναι παιχνιδάκι, έτσι;.
Στο σταυροδρόμι του Καλού και του Κακού το Κακό έστησε στην είσοδο του δρόμου του καντίνα που κερνάει μπίρες και λουκάνικα.
Σ΄ αυτήν την χώρα οι πνιγμένοι από τα μαλλιά τους πιάνονται. Το χειρότερο όμως είναι ότι τους κουρεύουν πριν τους ρίξουν στην θάλασσα.
Όπως και κάθε ποιητής έχω κι εγώ ένα όραμα αναρρίχησης στο Έβερεστ. Μόνο που δεν ξέρω αν εκεί πάνω βρω αναμμένο καλοριφέρ.
Ο Στίβεν Χόκινγκ απέδειξε πως ακόμα κι οι μαύρες τρύπες μπορούν να γεμίσουν μια ολόκληρη ζωή.
Δυστυχώς η κοινωνία μας όχι μόνο γεννάει τέρατα αλλά τα καμαρώνει κιόλας.
Ελπίζω οι Μπαχάμες να έχουν καλό κλίμα και ωραίες παραλίες μη τυχόν και τόσο καιρό ονειρεύομαι λάθος τόπο.
Ξέμεινα από έμπνευση και παρήγγειλα στις Μούσες να μου στείλουν κανένα γερό τσίπουρο.
O Θεός να βάλει το χέρι του εκεί που οι άνθρωποι βάλανε τη χερούκλα τους.
Αχ τα βάσανα της ζωής! Κάθε είδους ματσαραγκιά σκαρώνουν για να σε κάνουν φίλο.
Ελπίζω στα πάντα. Φοβάμαι τα πάντα. Είμαι νεοέλληνας.
Οι ποιητές είναι ύποπτοι για την εξουσία ακόμα κι αν ψελλίζουν πίσω από ένα φίμωτρο.
Μπορεί να βρίσκομαι στη λίστα με τα μαύρα πρόβατα αλλά και τα άσπρα πρόβατα δε βλέπω να καλοπερνάνε!!!
Ωραίες μου κυρίες είμαι ο ιππότης σας; Όχι; Τι γίνεται ρε, πάλι ρόλο μουλαρά μου δώσατε;
Είμαι προβληματισμένος με τα πάντα, τα οποία φροντίζουν ευγενικά να με τροφοδοτούν διαρκώς με πλούσιο ερωτηματικό υλικό.
–Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;
–Ζει και βασιλεύει αλλά δεν ξέρουμε πού ακριβώς είναι ο τάφος του.
Σε κάθε σκάνδαλο το μαχαίρι μπαίνει βαθιά στην πληγή προφανώς για να σκοτώσει κάθε ζωντανή απόδειξη.
Οι δάσκαλοι μου λέγανε ν’ ακολουθώ τον σωστό δρόμο χωρίς να μου πουν πως κάποιοι αλλάζουν διαρκώς τον πολεοδομικό χάρτη.
Μάγκες από ταλέντο …μηδέν, αλλά από μηδέν… ταλεντάρα.
Ποιητής είναι ο μάγκας που ρίχνει έστω και λίγη ταραχή σ’ αυτό το μαύρο κάτεργο…
Ανεχθείτε μας κι εμάς που δεν είμαστε μ’ εσάς… Κι όταν γίνουμε ένα μ’ εσάς την πέφτουμε στους άλλους…
Η ποίηση είναι ένα σκουπιδάκι στο μάτι του κυκλώνα της ζωής που το καθαρίζει η πένα του ποιητή.
Η ουσία της τραγωδίας μας έγκειται στο γεγονός ότι είμαστε οι πειθήνιοι κλόουν του Βασιλιά του Τσίρκου που για να μας παρουσιάσει ακόμα πιο γελοίους στην σκηνή μάς εξαθλιώνει και μας απογυμνώνει από κάθε δυνατή αξιοπρέπεια.
Όταν η αλήθεια σε σημαδεύει καταπρόσωπο
το ψέμα σε υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια
Δεν φθάνει που όπου πάω μου δίνουν τα παπούτσια στο χέρι, μου τα δίνουν κι ένα νούμερο μικρότερο!!!
Μπορεί η Τέχνη να είναι πολλάκις κατά της Λογικής αλλά ποτέ υπέρ της Aνοησίας, εντάξει;
Αν η ποίηση δεν σ’ έχει αφήσει κουλό, ξεραμένο, δαρμένο, χαρακωμένο, τσουρουφλισμένο, παραδαρμένο ναυαγό στις αμφιβολίες σου, τότε δεν είναι η ποίηση αυτή που γιορτάζεις, απλά εκθέτεις δημοσίως το μονόκλ της μονομανιακής λαχτάρας της καταξίωσής σου.
Ωραία. Δεν φθάνει που τα πήρα στο κρανίο, μου ζητούν από πάνω και τέλη αποθήκευσης.
Οι γκάφες μου είναι τόσο ονομαστές που όλος ο κόσμος με συγχαίρει για την απόλυτη επιτυχία τους.
Σίγουρα όλοι οι καλοί χωράμε γιατί στους κακούς γίνεται το αδιαχώρητο.
Μπορεί να είμαι μέγας φιλάνθρωπος του εαυτού μου αλλά δυστυχώς όχι και μέγας ευεργέτης του γιατί δεν του κάνω πλούσιες χορηγίες..
Θέλω να διανύσω μια νέα μεγάλη τροχιά στο σύμπαν της λογοτεχνίας αλλά άκουσα πως όλες οι διαστημικές κάψουλες είναι ήδη καπαρωμένες.
Οι αλήθειες της ζωής με βασανίζουν καθημερινά αλλά κι εγώ με τα ψέματά μου τις τσακίζω.
Και η ελπίδα είναι σαν τις γκόμενες: δεν με καταδέχεται πλέον λέει γιατί δεν την κάνω να χαμογελάσει.
ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ 27 ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ 2007
Δυστυχώς τα γεγονότα τρέχουν κι εγώ ακόμα να βρω ταξί να τα προφθάσω!!!
Με πήρε ο κατήφορος, τα φρένα χαλασμένα/
Και στούκαρα στον τοίχο σου με κόκαλα σπασμένα
Το απρόοπτο είναι ο φακίρης της καθημερινότητας.
Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, εδώ θα πούμε τα πάντα όλα… Για τα υπόλοιπα βλέπουμε…
Εκάμαμεν Επανάστασιν αλλά άι σιχτίρ δεν την κατέγραψαν τα κωλοβίντεο.
Σκοπεύω να γράψω ένα μέρος της αυτοβιογραφίας μου και ειδικά εκείνο με τις ανδραγαθίες μου στην επανάσταση του 1821.
Σήμερα δεν σκοπεύω να κάνω τον έξυπνο ως συνήθως. Θα κάνω τον σοφό και δεν θα γράψω τίποτα.
Νομίζω πως είναι καθήκον των πολιτικών να με βολέψουν, επιτέλους, αφού στη ζωή μου έχω ψηφίσει τα πάντα.
Αρχίζω και ψυλλιάζομαι πως το ασυνείδητό μου πλάθει τα όνειρα μου με πολύ φθηνά υλικά MADE IN CHINA.
Μάλιστα!!! Οι φίλοι αυξάνονται αλλά οι φιλίες λιγοστεύουν !!!!
Συχνά ξεναγώ τον αναγνώστη της ποίησής μου στον εσωτερικό μου κόσμο, αλλά γρήγορα τον βλέπω να βαριέται και να λέει πονηρά, συγγνώμη, βγαίνω έξω για λίγο ν’ ανάψω τσιγάρο.
Όταν θέλω να εναρμονισθώ με το σύμπαν πρωτίστως το ρίχνω στις μπύρες.
Πάντως όποιος φίλος δυσκολεύεται να καταλάβει το νόημα αυτών που γράφω ευχαρίστως να του δώσω το τηλέφωνο της χαρτορίχτρας μου. Το ίδιο κάνω κι εγώ.
Μου έλαχε κι εμένα να παίξω έναν μικρό ρόλο στη ζωή αλλά μάλωσα με τον σκηνοθέτη.
Καμιά φορά έρχομαι από εκεί που δεν με περιμένουν και νομίζουν ότι τους περίμενα.
Τα ράσα μπορεί να μην κάνουν τον παπά αλλά κάνουν τον ρασοφόρο.
Ενός ΟΧΙ μύρια ΝΑΙ έπονται.
Αχ, χαράμισα όλα τα νιάτα μου για να γεράσω.
Ανακάλυψα πως μέσα στη γραφή μου κυκλοφορεί ένας παραχαράκτης του εαυτού μου.
ΟΤΑΝ ο κόμπος φθάσει στο χτένι αφήστε το χτένι και πιάστε το ψαλίδι.
Προσπαθώ ν’ ανακαλύψω ποιος είμαι αλλά όλοι κρατάνε το στόμα τους ερμητικά κλειστό.
Επιστρέφω στα ποιήματά μου
Για να ξεχάσω τι σκουπίδι είναι ο κόσμος.
Τελικά στη γραφή είμαι μόνο φόρμα. Το περιεχόμενο το χύνω κατά λάθος κάθε φορά στο νεροχύτη.
Σκέφτηκα να προσφέρω κι εγώ κάτι τελοσπάντων στην ανθρωπότητα και της πρόσφερα μια μπυρίτσα και την πίνουμε τώρα παρέα.
Να είσθε όλο αυτιά, σε λίγο θα σκάσω μύτη.
Πολέμησα πολύ σκληρά στη ζωή μου για τη νίκη, αλλά η μόνη πιστή σύμμαχος που είχα πλάι μου ήταν η ήττα.
Η ζωή, οι δάσκαλοι και οι γκόμενες πάντα με πιάνανε αδιάβαστο.
Εδώ και χρόνια πήρα διαζύγιο από την πραγματικότητα αλλά πληρώνω πολύ μεγάλες διατροφές.
Θέλω να καταπλήξω τα πλήθη αλλά να το μάθουνε κιόλας.
Η έμπνευση είναι λέμε πολύ βαρεμένη. Όταν την καλείς δεν έρχεται και όταν έρχεται σου βάζει ιδέες στο κεφάλι κι εξαφανίζεται.
Αποφεύγω να γράφω καλά ποιήματα για να μην τραυματίσω το μυαλό του αναγνώστη με τον επικίνδυνα αιχμηρό στίχο τους.
Μην σας ξεγελούν οι φωτογραφίες. Αν με δείτε από κοντά είμαι ολόιδιος εγώ.
Προτιμώ να ανήκω σ’ ένα κλαμπ προβληματισμένων προβληματικών παρά σ’ ένα κλαμπ απροβλημάτιστων μη προβληματικών.
Την αλήθεια δεν την λες όταν τη ξέρεις αλλά όταν την χρειάζεσαι.
Σήμερα ο καθένας μπορεί να πληροφορηθεί τα πάντα από τους πάντες και να πληροφορήσει τους πάντες για τα πάντα και να τσακωθεί με τους πάντες για τα πάντα, ν’ αποφανθεί για τους πάντες και τα πάντα και να υποστεί τα πάντα από τους πάντες.
Τα βάσανα της ζωής ειλικρινά μού είναι τόσο πιστά που συχνά αναρωτιέμαι αν την αξίζω τέτοια αφοσίωση.
Το ποίημα το σκαρώνεις με δαγκωματιές σαν μήλο της έριδος και το τελειώνεις με φιλί στα χείλη της Αφροδίτης.
Ζήτησα μια νέα ευκαιρία από την ζωή και μου λέει άστο, εδώ ακόμα χρωστάς την πρώτη.
Σαν ταπεινός εργάτης της τέχνης που είμαι στην αρχή έλεγα τρεις μόνο αναγνώστες αρκούν για το έργο μου. Ύστερα τους ανέβασα στους 33, μετά στους 333, μετά στους 3.333 και τελευταία στους 33.333, όσοι και οι στίχοι της Οδύσσειας του Καζαντζάκη. Για μετά βλέπουμε.
Σήμερα σκέφθηκα να κάνω τον γύρο του κόσμου σε μία ημέρα αλλά φοβήθηκα μη βαρεθώ.
Ασφαλώς υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά, αφού με την δεύτερη ξεκινάει το διαζύγιο.
Είμαι γεννημένος διανοούμενος ο μπαγάσας. Το κατάλαβα από τότε που όταν λέω κάτι με ρωτούν: τι εννοείς;
Εγώ είμαι αισιόδοξο άτομο. Πιστεύω πως όλα τελικά θα πάνε καλά και γι’ αυτό δεν κουνιέμαι από τον καναπέ μου.
Το πεπρωμένο μου κρατάει μούτρα. Παρεξηγήθηκε λέει γιατί συνεχώς το διαβάλλω στους τρίτους λέγοντας ότι δεν έχει προοπτικές.
Οι χούλιγκαν έχουν τα μυαλά στα κάγκελα και οι πολιτικοί έχουν κάγκελα στα μυαλά.
Αισιόδοξος είναι ο τύπος που για το μέλλον του πιστεύει τα λόγια της μάνας του.
Στην ποίηση όπως και στον μαραθώνιο ακολουθώ την ίδια τακτική: αράζω όμορφα στο σημείο της εκκίνησης.
Ειδικεύομαι στις σαχλαμαρίτσες, αλλά δεν ξέρω τι είδους καριέρα μπορώ να κάνω μ’ αυτές.
Στο F/ B κάποιος λέει το παραμύθι του κι οι άλλοι το κάνουνε σήριαλ.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παραμύθι που το άρχισα εγώ αλλά το τέλειωσαν οι δράκοι.
Εντάξει, προσδοκώ να καταφθάσουν και τα ωραία πράγματα στην ζωή μου. Το μόνο που με ανησυχεί είναι μήπως επειδή θα είναι πολύ ωραία ίσως με σνομπάρουν λιγάκι.
Επειδή βλέπω σφίξανε πολύ τα πράγματα, θεωρώ πως έχω ποιητικό ταμπεραμέντο, αλλά δεν είναι αρμοδίως πιστοποιημένο, οπότε δεν ξέρω αν επιτρέπεται νομίμως να το χρησιμοποιώ. Μήπως πρέπει να το δηλώσω και στην Εφορία ως πλουτοπαραγωγική πηγή;
Το καλό το ποίημα είναι, ας πούμε, κάτι σαν την αριστερά: συνεχώς διαπραγματεύεται το νόημά του.
–Και η δική σας γνώμη;
–Συμφωνώ με τους σιωπήσαντες.
Μία πολύ καλή επικοινωνιακή τακτική, την οποία συμπέρανα από τα τηλεοπτικά πάνελ, είναι, νομίζω, να εξαντλείς όλα σου τα βαριά επιχειρήματα στο χοντρό γλείψιμο.
Βρωμοδουλειά κι αυτή του ποιητή! Όλη την ώρα να παιδεύεσαι να βρεις με τι πλάγιο τρόπο θα παινέψεις τον εαυτό σου, με ποιον σπαρακτικό τρόπο θα διαλαλήσεις τους νταλγκάδες σου, πώς θ’ αποδείξεις την υψηλή πνευματικότητά σου και να στη λένε από πάνω! Ε, όχι….
Είναι μεγάλη χαρά να σου εξηγούν τι έχεις γράψει κι εσύ να μπορείς να το καταλαβαίνεις.
Τελικά εάν το παίζεις ποιητής και δεν αφήνεις να διαχέεται αόριστα γύρω σου ότι υποφέρεις από κρυφές αμαρτίες δεν σε υπολογίζει κανένας.
Ένα παραφουσκωμένο «Εγώ» σκάει εύκολα σαν μπαλόνι όταν το τρυπήσει η καρφίτσα της γελοιότητας.
Α, εγώ λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Για τα άλλα έχω κι εναλλακτικές διατυπώσεις.
Μας θάψατε βαθιά στη γη/
Αλλά ξεχάσατε πως είμαστε τοξικά απόβλητα.
Είμαι περήφανος γιατί ξεκίνησα στη ζωή μου από το μηδέν και μετά από τόσα χρόνια το έχω πλήρως κατακτήσει.
Κι όμως είμαι γεννημένος επαναστάτης! Κάθε μέρα οργανώνω και μια αποτυχημένη επανάσταση.
Ενημερώνω τους φίλους που διοργανώνουν λογοτεχνικές εκδηλώσεις να με καλέσουν άφοβα καθόσον διαθέτω το ανάλογο τουπέ.
Δεν λέω, ωραία η πανεπιστημιακή μόρφωση. Μαθαίνεις ένα σωρό πράγματα για τα οποία καλοπληρώνονται άλλοι.
–Μα τι καλός άνθρωπος που είσθε.
–Πώς το καταλάβατε;
–Σε κάθε τι που λέω ενθουσιάζεστε τόσο πολύ που όλο μ’ αγκαλιάζετε και με φιλάτε.
Καμιά φορά κι εγώ παρασύρομαι τόσο πολύ από την ματαιοδοξία μου που πριν ακόμη γράψω το ποίημα το καμαρώνω και το επαινώ.
Τι γίνεται ρε παιδιά, όλος ο κόσμος βγάζει βιβλία!!! Μεταξύ μας επειδή έχω κι εγώ μερικά έτοιμα στο συρτάρι καλώ κάποιον τολμηρό εκδότη να πάρει πράγμα έτσι ώστε κι εγώ να δοξαστώ κι αυτός να τα κονομήσει χοντρά …
Από τις ασυναρτησίες καταλαβαίνεις αν ο άλλος έχει δομημένο λόγο.
Πάνω που ήμουν έτοιμος να μπω στο νόημα το νόημα κάλεσε εσπευσμένα ταξί και την κοπάνησε.
–Ρε Μητσάρα πώς παίρνει μπροστά η έμπνευση;
–Δώστης καναδυό κλωτσιές στον κώλο.
Οι πολιτικοί κάνουν κάτι παρόμοιο με τον υποψήφιο γαμπρό που τάζει στη νύφη θα σε κάνω βασίλισσα και μετά τον γάμο την κάνει δούλα του σπιτιού.
Αδέλφια τεχνοκράτες εμείς μπορεί να έχουμε μικρό βιογραφικό αλλά έχουμε μεγάλα όνειρα.
Αν αφήσεις να σου πατήσει τον κάλο ένα σκουλήκι σύντομα θα στον πατήσει κι ένας ελέφαντας.
Το ωραίο με το F/ B είναι ότι οι καλές σου φίλες μπορούν να σου χαρίσουν ένα θερμότατο φιλί χωρίς να χαλάσει το κραγιόν τους .
Θα ήθελα κάποτε να γράψω, και να είναι αλήθεια, τον πιο ποιητικό στίχο της ζωής μου: Τα οικονομικά μου είναι ανθηρά!
Επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να βασιλεύσει στο αχανές μετατρέπεται σε βασανιστή του ελάχιστου.
Παρότι όλοι εξαρτήματα του σύμπαντος είμαστε το σύμπαν δεν μας θεωρεί παρά μαϊμού ανταλλακτικά.
Επειδή παρατηρώ πως πολλές φίλες και φίλοι δείχνουν διστακτικοί στο να μας δείξουν την ευαρέσκειά τους και για να μην τους φέρω σε δύσκολη θέση τους πληροφορώ ότι εδώ δεν μας ενδιαφέρει μόνον ο άξιος έπαινος. Οποιοσδήποτε έπαινος μας αρκεί…
Έχετε καμιά ιδέα πώς μπορώ να συντάξω ένα ωραίο βιογραφικό που να μην φαίνεται πως όλη η ζωή μου υπήρξε μια βλακεία;
Η ποίηση, νομίζω, σε γενικές γραμμές, μπορεί να κάνω και λάθος, έχει μερικά κοινά σημεία με τους μπάτσους: συλλαμβάνει λάθος πρόσωπα, κυνηγάει εμμονικά μερικές ιδέες, βαράει γιατί γουστάρει, αποσπάει ομολογίες, επιβάλλει ενοχές και ποινές και κοκορεύεται για λάθος λόγους. Επιπλέον διαθέτει κάποια ψιλομαγκιά, μικροτσαμπουκά, τουπέ και δίνει άμα λάχει και γιαλαντζί γαλόνια.
Καλύτερα να είσαι μια ζωή η εξαίρεση της εξαίρεσης της εξαίρεσης και οι λόγιοι και οι σχολαστικοί να μην ξέρουν πού να σε κατατάξουν παρά να είσαι ο κανόνας του κανόνα και να ξεμπερδεύουν εύκολα κολλώντας σου αμέσως την ετικέτα.
Αν δεν σε καμαρώνουν πρώτα τα ποιήματά σου, εσύ, όσο και να καμαρώνεις για τα ποιήματά σου, δεν μετράει.
Είμαι ένα λαθρόβιο τρωκτικό τού οικουμενικού χάους και λατρεύω να ροκανίζω το τυρί του οικουμενικού πνεύματος και να το γεμίζω άχρηστες τρύπες.
Μην με βλέπετε έτσι που είμαι μανιοκαταθλιπτικός, όταν διασκεδάζω μόνος μου είμαι η ψυχή της παρέας.
Ο πατέρας μου ήθελε να με κάνει άνθρωπο χρήσιμο στην κοινωνία. Του απαντούσα ότι η κοινωνία είναι γεμάτη χρήσιμους ανθρώπους, τι να με κάνει κι εμένα; Και μετά από τόσα χρόνια, δεν ξέρει τι να κάνει μ’ εμένα…..
Μ΄ αρέσει να αρχίζω μια δουλειά με διάλειμμα και να την συνεχίζω με διάλειμμα. Καταυτόν τον τρόπο τονώνω το ενδιαφέρον μου για την δουλειά.
Μ’ αρέσουν οι ωραίες ποιήτριες που γράφουν τόσο ωραίους ερωτικούς στίχους με συνταγή γαλακτομπούρεκου. Κρίμα που εγώ τους μόνους ερωτικούς στίχους που μπορώ να γράψω είναι με συνταγή ρώσικης σαλάτας.
Θάθελα ειλικρινά πάρα πολύ να επανορθώνω τα λάθη μου αν στο μεταξύ δεν μου τρώγανε όλη την ημέρα με το να τα κάνω.
Μπορεί όλα μου τα ποιήματα να περιέχουν την προσωπική μου απελπισία αλλά δεν τ’ αφήνω σαν κακομαθημένο σκυλί να γαβγίζουν όλους τους περαστικούς.
Είναι περίεργο που μέσα στον χαριτωμένο χορό των νιφάδων του χιονιού στροβιλίζονται πάντα βλακωδώς άχαροι γραφειοκράτες.
Συνήθως φτύνεις αίμα για να πιάσεις κορυφή. Εμείς φτύνουμε αίμα για να πιάσουμε πάτο.
Δεν ξέρω να λέω ψέματα. Ξέρω όμως να τα μοιράζομαι
Είμαι ο καθρέπτης όλων αυτών που οι άλλοι βλέπουν πάνω μου.
Όλοι οι θηριοδαμαστές γνωρίζουν ότι για να επιβληθούν στα άγρια ένστικτα του θηρίου πρέπει να αποδείξουν στο θηρίο ότι οι ίδιοι διαθέτουν ακόμη πιο θηριώδη ένστικτα.
Μέγιστη φιλανθρωπία των ημερών είναι να χαρίζεις κάτι που δεν χρειάζεσαι σε κάποιον που δεν το χρειάζεται.
Καμιά γελοιότητα τελικά δεν μπορεί να πτοήσει έναν γελοίο.
Το Χάος βέβαια είναι ένας παλιοχαρακτήρας αλλά και η Τάξη πολύ αδύναμη για να αντισταθεί.
Εντάξει, η ζωή έχει τα σκαμπανεβάσματά της, Αλλά αν έχεις λεφτά αγοράζεις τουλάχιστον ένα γερό αμορτισέρ.
Πολλές φορές φαντασιώνομαι τον επαναστάτη, αλλά δυσκολεύομαι ν’ αποφασίσω ποιο υπουργείο να διαλέξω.
Στην ξηρασία του παρόντος και του μέλλοντος η ποίηση διαθέτει ένα μικρό ποτιστηράκι για να δροσίζει λιγουλάκι τις μαύρες στιγμές μας. Μόνο αυτό, τίποτα παραπάνω. Τώρα, θα μου πείτε, πως με την ποίηση μπορεί να ξυπνήσει κι ένα αντάρτικο στο μυαλό των ανθρώπων κατά της ζοφερής πραγματικότητας. Δεν ξέρω, όμως, κατά πόσον μόνη αυτή μπορεί να γκρεμίσει φρούρια…
Από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα οι πολιτικοί υπακούουν σ’ έναν άγραφο κανόνα: αν δεν μπορείς να γίνεις καλός πολιτικός γίνε καλός καραγκιόζης.
Μερικοί από εμάς, που δεν έχουμε το θάρρος να πούμε την αλήθεια, το ψέμα το λέμε με πολύ θαρραλέο τρόπο.
Το πνεύμα της παραδοξολογίας στην ποίηση ασφαλώς είναι ένας αφέντης που το καμτσίκι του το βυθίζει με δύναμη στ’ αχαμνά της λυρικής φιλαυτίας.
Ένας τρόπος για να εξιχνιάσει κανείς ένα έγκλημα είναι να αποσπάσει πληροφορίες από κλειστά στόματα. Αυτό κάνει και η ερμηνεία της ποίησης.
Δεν υπάρχει κάποιο αντικείμενο – δυναμόμετρο του στίχου για να μετρήσουμε την ένταση του αισθήματος που μπορεί να πετύχει. Υπάρχουν όμως οι εσωτερικοί παλμοί του αναγνώστη που αποδίδουν τον δικό τους βαθμό έντασης στον στίχο.
Αλέξανδρος Αραμπατζής
Share this Post