Το βιβλίο Υστερόγραφα για το αύριο είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του Βασίλη Φαϊτά, που πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1966. Παρά τις περιόδους «σιωπής» η ποίηση διατηρείται στο βάθος της ύπαρξής του, διαφυλάσσοντάς τον από τις δυσκολίες της καθημερινότητας: «Με το αίμα μου γράφω/ Για σένα που με κοιτάς στα μάτια/ σαν ανοιγμένη καρδιά/ μικρού παιδιού».

Ο Βασίλης Φαϊτάς γεννήθηκε το 1942 στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ως το 2002 στην Τράπεζα της Ελλάδος. Πρωτοπαρουσιάστηκε στα γράμματα το 1966 δημοσιεύοντας στο περιοδικό «Νέα Εστία».

Τα θέματά του δεν είναι άλλα από τους αγώνες και τις αγωνίες του κάθε ανθρώπου που επιμένει να ονειρεύεται τον έρωτα, να ζει τις ξεριζωμένες Κυριακές, τα ξεριζωμένα τραγούδια και τα πάθη μας, τις νέες ρυτίδες που σκάβονται στη βροχή, την αόρατη μουσική και το ορατό φως μιας ξαναγεννημένης ελπίδας: πάνε χρόνια τώρα που ζωγραφίζω ένα παράθυρο στην ψυχή σου/ γεμάτος θάλασσα,/ κάθομαι ώρες και προσπαθώ να σου πω/ πως ο έρωτας είναι η τελευταία επανάσταση στη ζωή μας. Ποίηση ψυχής ή η ψυχή της ποίησης όπως κατασταλάζει με τα χρόνια και λαμπιρίζει, ακόμα και μέσα σε μουντά συμβάντα, γιατί οι παραδοχές δεν μπορούν να διαγράψουν «τις χίμαιρες του κύτταρου».

Κοινωνικά ευαίσθητη φωνή, καθαρός λόγος, απλά νοήματα, ξεκάθαρες λέξεις-έννοιες, ύμνος ή μάλλον ελεγεία στη μοναξιά της επανάστασης που εξακολουθεί να γλυκαίνει και να πάλλεται στις ψυχές των ανθρώπων σε πείσμα των δίσεκτων χρόνων μας: κι όσο ακόμα το ματωμένο ρολόι χτυπά στο στήθος μου/ θα σου πω/ πως θέλω να ’μαι η πρώτη/ σφαίρα που θα πυροβολήσει το κενό.

«Μ»

Μανδραγόρας, 2010
44 σελ.
ISBN 978-960-9476-06-5