Ποίηση

Φούντες και φούντες τα λιόδεντρα,
τα κυπαρίσσια
Ως τους αστράγαλους λυγάει το μελτέμι
Εδώ από φεγγάρι σε φεγγάρι κρατάει ο καιρός.
Βάζουμε πλώρη γι’ ανοιχτά
Βοριάδες· λοφία ιωδίου νύχτα-μέρα
Αυτό το καλοκαίρι με αγκαλιάζει θάλασσα
Κι από την πρύμνη, μια πρέζα θυμαριού
μεθάει τους δισταγμούς της πλώρης.
Κύματα έχουν το πρόσταγμα στη χαίτη
των μαλλιών της
Το πέλαγος του σώματος
στα μάτια της