(στις αδελφές του παππού)
Γυναίκες μαυροφορούσες
κλαριά
λιπόσαρκα,
πάντα τους κάποιον
θα πενθούν.
Κι έχουν το μαύρο
βολικά
κι από συνήθεια δοσμένο
στο πρόσωπο
πλαίσιο να δίνει,
στο σώμα
σχήμα κάποιο να ορίζει.
Έξη κάποια και το πένθος
καταφύγιο της ρουτίνας.
Το χρώμα -λένε-
διατρυπά
την ύλη την κρουστή
του ζόφους.
Γυναίκες μαυροφορεμένες
επιθετικά
στη σάρκα, στα χείλη, στα μαλλιά
με πάγια την ειδή
να τις ορίζει.
***
Μπλοκάκι μικρό.
Μια πεταλούδα στην αρχή.
Ποτέ δεν επιχείρησε
απονενοημένα διαβήματα
πετάγματος
κι άλλα τρελά
-μακριά απ’ αυτήν!
Δύο σελίδες παρακάτω:
κλίση ενός υπερσυντελίκου
αφωνόληκτου
-χειλικόληκτου υποθέτω.
Αναζητά αυτό
που είχε κάνει
ή «θα» ’χε.
Μα το δυνητικόν
απουσίαζε.
Μπλοκάκι μικρό.
Μια πεταλούδα
χαραγμένη
σαν απολίθωμα δώρου
τυχαία κάποτε
αγορασμένου,
συνειδητά απολύτως
ντροπιασμένου.
Ήταν
για να πετάξει
μάλλον.
Ίσως και να
προτίμησε
τις πτήσεις
τις επίγειες
τις πτήσεις
που πεζοπορούν.
Κι αυτό το
«ἄν»
στα ρήματα
το κόλλησε
με την κατάφαση
της πολλαπλότητας
ανοιχτή
χρονικο-χωροταξικά.
***
Με ρυθμούς κανονικούς
–λες και έχουν επιλογή οι ρυθμοί
να απωλέσουν τη μοίρα
της κανονικότητας–
συνεχίζεται το ό,τι.
Η κίνηση,
Η μυρωδιά,
Η επανάληψη,
Η παρουσία,
Η φωνή,
Το φως.
Με ρυθμούς
ύπουλα κανονικούς
μην και κινήσουν υποψίες
γι’ ανατροπές αιφνίδιες
–λες και έχει επιλογή η ανατροπή
να απωλέσει τη μοίρα
του αιφνίδιου–
συνεχίζεται ό,τι
σε μια σχισμή του χρόνου
θα φορτωθεί στη ράχη του
ένα μεγάλο «Α»
στερητικό
κι αναπάντεχο
Τόσο
ίσα για να σφαλίσει διπλά
τη μοίρα της κανονικότητας.
***
Δεν σου ζητώ
Μα σου ζητώ
Άρρητα σου ζητώ
Για την ακρίβεια σου κλέβω
Σε κλέβω
Διαρρήκτης γίνομαι
Κι συ παραδίδεις δικαιώματα ανήκειν
Εν λευκώ παραδίδεις
Στην απειλή των όπλων
Αφήνεσαι να παραδοθείς
Στη φωνή των εχθρών σου
Των αόρατων
Αφήνεσαι να ενδώσεις
Στην ιαχή
των στοιχειών (σου)
Στην κλαγγή
Των πιο μεγάλων (σου) φασμάτων
Λευκή σημαία υψώνεις
Κι επιτίθεσαι
Για πάντα
Αενάως επιτίθεσαι
Και σπένδεσαι προσωρινώς
Για να κρυφτείς
Για μια βραδιά
Στον ίππο σου
Τον δούρειο.
***
Η Νάσια Τσουκαλά (γεν. 1984, Αθήνα) σπούδασε Ελληνική Φιλολογία με Κατεύθυνση Κλασική στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γλωσσολογία με ειδίκευση στον κλάδο της Κειμενογλωσσολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Κατά τη διετία 2013-2015 φοίτησε στο Ποιητικό Εργαστήρι του Ιδρύματος «Τάκης Σινόπουλος». Διδάσκει φιλολογικά μαθήματα σε παιδιά Γυμνασίου και Λυκείου, ενώ παράλληλα ασχολείται και με άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες εκτός κλάδου. Ασχολείται με το Θέατρο και φοιτά στο Θέατρο Των Αλλαγών. Γράφει κυρίως ποίηση και μικρά πεζά κείμενα με ποιητικά λεκτικά στοιχεία.
***
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε την απαγγελία των ποιημάτων από την ίδια την ποιήτρια: