Πάθη συμφώνων και ανθρώπων
Κι απέχει μόλις
μια τόση δα απεραντοσύνη
η ανθρωπότητα
απ’ την πράξη
πως να χωρέσει
πως να σταθεί
πως να ταιριάξει
σε θεωρήματα στερεά
και κανείς
ποτέ
δε βρέθηκε να πει
να μας διδάξει
πως διάολο γίνεται
μπροστά σε κάθε Χ
να υπάρχει ένα κρυμμένο Ν
που πάντα θα μετανοεί
και μεταλλάσσεται σε Γ.
Η τέχνη του ελάχιστου
Χρωμάτισα μαύρο
όλο το σπίτι
τοίχους
έπιπλα
φυτά εσωτερικού χώρου
κάτι μοτιβαρισμένες φωτογραφίες.
Έστρεψα παράθυρο
στο ύψος των περιστάσεων
ολόκληρες αποδοχές
να ξεφυσούν
κουρτίνες
χαλιά
δοκάρια
κάτι ξεχαρβαλωμένα σανίδια
ό,τι σκονίζεται
ό,τι μουχλιάζει.
Ρούχα
παπούτσια
κοσμήματα
κάτι περιττά στοιχεία
επιστροφή στους προκατόχους
θα φορεθεί Ψυχή φέτος.
Κράτησα ενθύμιο
Φακό
κι ’να πανί
να στερεώνονται πάνω του
ξεκάθαρες προθέσεις.
Ξερίζωσα το έλατο
φράχτη
βατσινιές
κάτι εμμονικούς κισσούς
ό,τι αναρριχάται
ό,τι διαβρώνει
να ‘ρθει να φυτρώσει
ν’ ανθίσει με τον καιρό του
το λευκό
λιτό κι απέριττο
σ’ όλες τις αποχρώσεις.