Φθινόπωρο
Να ήταν η μοναξιά κερί,
να είχε τέλος
με αλυσίδες μας κρατά
και μας συνθλίβει
ένα λουλούδι κίτρινο
κρατώ και περιμένω
στη βροχή
και στις τσέπες έχω
μόνο υποχρεώσεις και απορίες
Μην διστάζεις
Θα ‘ρθεις;
Ιερό
Παράξενο
να στέκεσαι
στη κόγχη του ιερού
δίχως δάκρυα
στις βλεφαρίδες
και τίποτα –
μόνο μια μπόρα βιαστική
θα τρίξει τα παράθυρα
στην εκκλησία
Σόλωνος γωνία
χειμώνας
και τα φύλλα
παλεύουν να φυτρώσουν
ο χειμώνας τα χτυπά
με λευκό μαστίγιο –
σε αστικό τοπίο
ένα περιστέρι
απο κάτω πιστεύει
πως είναι καλή
προσωρινή στέγη
είναι η γωνία
που έψαχνε στη πόλη
και χορεύει
χωρίς ρυθμό
κάτω απο δέντρο
Σόλωνος γωνία
και ο χειμώνας οργιάζει
με ένα μουσικό ρεσιτάλ
που θα φόβιζε κάθε πιτσιρικά
γι’αυτό περιστρέφεται
στο πόδι της μαμάς του.
Παναγόπουλος Δημοσθένης