Για το βιβλίο του Σπύρου Γ. Μπρίκου «Το κύκνειο άσμα του Αβραάμ
Λεσπέρ» (εκδόσεις Μανδραγόρας, 2020)
Ο Σπύρος Μπρίκος στο βιβλίο του Το κύκνειο άσμα του Αβραάμ Λεσπέρ των εκδόσεων Μανδραγόρας ανατέμνει μέσα από την αντάρτικη τοπογραφία της Πρέβεζας και με την συνοδεία του αρχέγονου μύθου της κοσμογονίας την ύπαρξη του Αβραάμ Λεσπέρογλου. Του αντάρτη του ΕΛΑΝ που κείται νεκρός, ευρισκόμενος από ντόπιους σφουγγαράδες. Ως μια ορειχάλκινη αρχή της δικής του κοσμογονίας αφού αναδύεται από τον βυθό της θάλασσας. Ο Μπρίκος δεν γράφει διήγημα φαντασίας, καταβυθίζει το είναι του στην αρχέγονη μνήμη όπου το αντάρτικο νήμα της χειραφετημένης ζωής εκκινεί από την άνοιξη της απελευθέρωσης του ανθρώπου.
Ο Αβραάμ Λεσπέρ συμβολίζει εκείνο το πρότυπο που ενοποιεί τον μύθο και την Πρεβεζανικη αντάρτικη τοπογραφία με την κοσμογονία που δεν έχει πέρας. Με την καρδιά και το νου να μην λυγίζουν. Από τον θαμμένο αντάρτη της ταινίας Οι κυνηγοί του βραβευμένου Θ. Αγγελόπουλου ως την κοσμογονία και την αντάρτικη τοπογραφία της Πρέβεζας ο Μπρίκος φιλοτεχνεί ένα λογοτεχνικό μωσαϊκό διαμέσου της κυτταρικής μνήμης του αντάρτη παππού του Δημήτρη Γεωργίου, έχοντας οδηγό τον μύθο της κοσμογονίας του Ησιόδου μέσω του Λεσπέρ, ενώ παράλληλα ενσαρκώνει το όνειρο της μη βιωμένης ουτοπίας, μέσω των πολυκύμαντων συναισθημάτων του ταξιδεμένου βίου του κεντρικού ήρωα. Ο Αβραάμ Λεσπέρ θα ταξιδεύει πάντα μέσω της ΕΑΜικής εποποιίας καταλήγοντας στον δικό του μύθο προσπαθώντας να επιβιώσει στον βάλτο μιας σαθρής και βουβής «κανονικότητας».
Αυτή την φορά χαλκευμένος όχι από τον σμιλευτή του αλλά από την βαθιά ανάγκη να πραγματωθεί μέσω του αισθητικού και απτού περιεχομένου του έργου του Σπύρου Μπρίκου η ουτοπία μέσα και πέρα από την μυθική κοσμογονία.
Σωτήρης Νούσιας