Mε αφορμή το project ΞΟΥΘΟΥ Η ΣΙΩΠΗ Της ΠΟΛΗΣ (17 Σεπτεμβρίου-15 Οκτωβρίου 2017) στην πρώην φαρμακαποθήκη επί της Ξούθου 17, και τις παράλληλες δράσεις που συνεχίζονται μπροστά από τον χώρο της έκθεσης στην πλατεία στη συμβολή των οδών Μενάνδρου & Βερανζέρου, εκεί όπου την Κυριακή 15 Οκτωβρίου στις 14.00 θα κλείσουμε με μια γιορτή ανοιχτή σε όλους, ο σύντροφος Πάνος Δημητρούδης έγραψε στην Εποχή της Κυριακής 8.10.2017, στη στήλη του ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ, το παρακάτω κείμενο:

Ξούθου, η σιωπή της πόλης

    Ο Ξούθος απέκτησε τρεις γιους, τον Ίωνα, τον Δώρο και τον Αχαιό, από τους οποίους προήλθαν τα τρία ελληνικά φύλα, οι Ίωνες, οι Δωριείς κι οι Αχαιοί. Ο Ξούθος, λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί ως γενάρχης των ελλήνων. Ως έντονη αντίστιξη, στη σύγχρονη εποχή, η οδός Ξούθου είναι ένα ανήλιαγο στενάκι στο κέντρο της Αθήνας, κάθετο στην οδό Μενάνδρου, σε μια κακόφημη περιοχή πίσω από το κτίριο του Εθνικού Θεάτρου. Ο παλιός αρθρογράφος της «Εποχής», ο σύντροφος Κώστας Κρεμμύδας, εργαζόταν στην περιοχή για αρκετά χρόνια κι έζησε τις αλλαγές που αυτή έχει υποστεί. Εκεί ήταν και το ψιλικατζίδικο που του κρατούσε τις «Εποχές» κάθε Κυριακή. Έτσι, από αυτή τη γειτονιά, προήλθε κι ο τίτλος της στήλης που κρατούσε στην εφημερίδα: «Ξούθου και Μενάνδρου γωνία». Στη συμβολή αυτών των δρόμων, με την καθοριστική συμμετοχή του, βρίσκεται σε εξέλιξη μια σειρά καλλιτεχνικών δράσεων που έχει αλλάξει, έστω για λίγο, την εικόνα της γειτονιάς.

Από τις 17 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 15 Οκτωβρίου, σ’ ένα παλιό κτίριο της Ξούθου 17 όπου στεγαζόταν μια φαρμακαποθήκη, λειτουργεί η αυτοδιαχειριζόμενη ομαδική έκθεση εικαστικών και παραστατικών τεχνών με τίτλο «Ξούθου, η σιωπή της πόλης». Η έκθεση συνοδεύεται από παράλληλες δράσεις που περιλαμβάνουν μουσικές παραστάσεις, προβολές ντοκιμαντέρ, εκδηλώσεις λόγου, βιβλιοπαρουσιάσεις, εργαστήρια χαρακτικής και πραγματοποιούνται στο παρκάκι που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ξούθου και Μενάνδρου. Οι συντελεστές της έκθεσης τονίζουν: «…θέλουμε να ‘κατοικήσουμε’ το δρόμο με τα έργα μας, να επεξεργαστούμε και να αφηγηθούμε την εμπειρία μας και να δημιουργήσουμε μια κυλιόμενη συνθήκη, όπου το ενδιαφέρον μας δεν θα αποσκοπεί μόνο στο τελικό αποτέλεσμα της παραγωγής και έκθεσης του καλλιτεχνικού έργου αλλά και στην ίδια τη διαδικασία, όπου μέσω αυτής, θα προσπαθήσουμε να παράγουμε τον καλλιτεχνικό λόγο».

Μια μικρή ομάδα ανθρώπων της τέχνης, χωρίς καμιά ουσιαστική βοήθεια από τους φορείς της πόλης, ζωντανεύουν μια υποβαθμισμένη γειτονιά, δίνοντας την ευκαιρία στους κατοίκους και στους περαστικούς να έρθουν σε επαφή με δημιουργίες που αναδεικνύουν, όπως μόνο η τέχνη μπορεί, τη φυσιογνωμία και τα αδιέξοδα της περιοχής. Το πολυώροφο υποβλητικό κτίριο της Ξούθου φιλοξενεί εικαστικά έργα και εγκαταστάσεις που συγκινούν, προβληματίζουν και εκπλήσσουν ευχάριστα με την ευστοχία και την πρωτοτυπία στην προσέγγιση των θεμάτων τους. Καλλιτεχνικές δημιουργίες που αναδεικνύουν εντυπωσιακά τα αδιέξοδα της ζωής των μεταναστών, των μειονοτήτων, του περιθωρίου που ζει στην περιοχή. Ο στόχος τους είναι να μεγεθύνουν δημιουργικά κι όχι απλά να απεικονίσουν μια θεματολογία που καίει, σε μια γειτονιά που κυριαρχεί η σκληρότητα της ζωής του περιθωρίου και η ανθρώπινη εκμετάλλευση. Όπως ακριβώς πρέπει να είναι ο ρόλος της τέχνης!

Σε τέτοιες περιπτώσεις, πάντα γεννιέται ο ίδιος προβληματισμός: δεν θα έπρεπε η αριστερά να έχει ενεργή παρουσία, να εμπνέεται, να συμβάλει και ν’ αναδεικνύει τέτοιες καλλιτεχνικές προτάσεις; Δεν είναι η καλύτερη ευκαιρία να προσεγγίσει αυτές τις γειτονιές και τον κόσμο τους, που χρειάζεται την ευαισθησία της αριστεράς και τη στήριξή της; Πώς θα μπολιάσει η αριστερά την καλλιτεχνική δημιουργία με το πολιτικό γίγνεσθαι και θα γίνει όχημα συνειδητοποίησης κι ενεργοποίησης της κοινωνίας; Δυστυχώς, γι’ άλλη μια φορά η αριστερά απουσιάζει, είναι μακριά από την καλλιτεχνική δημιουργία σα να έχει πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνει. Επιμένει να καλλιεργεί τον ίδιο αυτιστικό πολιτικό λόγο που ελάχιστους πείθει και λιγότερους εμπνέει, να αναλίσκεται σε αδιέξοδες ομφαλοσκοπήσεις και να παραμένει μακριά από τα κοινωνικά στρώματα που τη χρειάζονται.

Ο δικηγόρος του διαβόλου