Πρόσωπα του έργου:
ΚΑΠΟΙΟΣ
ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Θα σηκωθείς επιτέλους από την καρέκλα μου;

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Υπάρχουν τόσες άδειες καρέκλες στο δωμάτιο. Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να καθίσεις εδώ που είμαι εγώ;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Όλες δικές μου είναι. Είναι δικαίωμά μου να κάτσω σε όποια θέλω.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Αν σηκωθώ από αυτή την καρέκλα και καθίσω σε μία άλλη θα είσαι εντάξει;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Όχι.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Γιατί;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Γιατί κι η άλλη δική μου θα είναι και θα τη θέλω πίσω.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Μα είσαι μόνο ένας.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Τις αγόρασα. Είναι δικαίωμά μου.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Αν σηκωθώ από αυτή την καρέκλα και κάτσω όρθιος δίπλα της θα είσαι εντάξει;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Όχι.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Γιατί;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Γιατί και το πάτωμα δικό μου είναι.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Άρα αυτό που θες είναι να φύγω από το σπίτι σου. Το σπίτι, όχι την καρέκλα σου.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Σωστά.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Γιατί δεν το είπες απ’την αρχή;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Δεν ήθελα να φανώ αγενής.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Ενώ τώρα;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Τώρα το είπες εσύ. Είναι πιο εύκολο όταν χρειάζεται απλά να συμφωνήσεις. Επιπλέον, μόλις τώρα που σε άκουσα να το λες κατάλαβα πως αυτό είναι που θέλω.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Είμαι, όμως, καλεσμένος σου.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Όχι πια.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Εσύ επέμεινες να μπω. Δε σε υποχρέωσα.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Ήταν για τα Χριστούγεννα. Το πολωνέζικο έθιμο. Στο τραπέζι μου είχα βάλει την άδεια καρέκλα του ξένου και ξαφνικά εμφανίστηκες εσύ.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Δεν ήρθα γι’αυτό. Είχα βιβλία να σου πουλήσω.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Μου χτύπησες την πόρτα. Ήσουν παγωμένος και ξένος. Το έθιμο με ανάγκασε να σε προσκαλέσω.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Δεν είσαι καν Πολωνός.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Δεν έχει σημασία. Ήμουν καλός μαζί σου. Ήμουν φιλόξενος.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Ενώ τώρα;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Τώρα θέλω να φύγεις.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Και πού να πάω; Τι να κάνω;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Ό,τι έκανες και πριν.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Δε γίνεται. Τα βιβλία που θα πουλούσα τα κάναμε προσάναμμα.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Έκανε κρύο. Ήταν λογικό να συνεισφέρεις κι εσύ κάτι.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Στο σπίτι που τώρα δεν επιτρέπεται να μείνω;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Τελοσπάντων. Εδώ είναι το σπίτι μου. Είσαι στο σπίτι μου και θέλω να φύγεις.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Κι αν δε φύγω;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Θα φωνάξω την αστυνομία.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Θα τους πω ότι με βίασες.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Δεν θα σε πιστέψουν.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Αλήθεια είναι, όμως. Με βίασες.

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Το ήθελες. Κι επιπλέον ήταν λογικό να συνεισφέρεις κι εσύ κάτι.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Θα είναι ο λόγος σου εναντίον του δικού μου. Θα το ρισκάρεις να πας φυλακή;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Θα σε διώξω μόνος μου.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Πώς;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Στην ανάγκη θα σε σκοτώσω.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Έχεις όπλο;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Με το μαχαίρι της κουζίνας.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Κι αν κάτι πάει λάθος; Αν αρπάξω το μαχαίρι και σε σκοτώσω εγώ; Θα το ρισκάρεις να πεθάνεις;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Πρέπει.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ:
Όλα αυτά για μια καρέκλα;

ΚΑΠΟΙΟΣ:
Όλα αυτά για τη δική μου καρέκλα.