Κάθε Δευτέρα και Τρίτη, από 15 Οκτωβρίου έως και 20 Νοεμβρίου, ο τεχνοχώρος Chimeres στο Μεταξουργείο γίνεται ένα μικρό εργοτάξιο Αγγέλων και ανθρώπων.

“Ποιον μπορούμε να έχουμε ανάγκη τάχα”;

Με βασικά εργαλεία τα υπαρξιακά κείμενα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και του Νίκου Καζαντζάκη, τέσσερις περφόρμερ-“επισκέπτριες από μια άλλη διάσταση” αναστοχάζονται πάνω στη σχέση μας με το θείο, την πνευματικότητα, την ελευθερία και το εφήμερο της ύπαρξής μας.

“Ο άνθρωπος είναι χτήνος! …
Κράτα την απόσταση, το καλό που σου θέλω…”

Μέσα από τεχνικές σωματικού θεάτρου και την εξερεύνηση της μουσικότητας των κειμένων, η παράσταση «Κάθε τι μια φορά» επιχειρεί έναν ασυνήθιστο διάλογο, που θα μπορούσε κάλλιστα να συμβεί μεταξύ ενός διανοούμενου κι ενός δράκου.

Συντελεστές
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Άντζελα Δεληχάτσιου
Συνδημιουργοί-Ερμηνεύτριες: Έλια Βεργανελάκη, Κατερίνα Κλειτσιώτη, Νατάσσα Νταϊλιάνη, Δήμητρα Σκέμπη
Βοηθοί σκηνοθεσίας: Ιωάννα Κυρίτση, Ιωάννης Βασιλόπουλος
Φωτισμός: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Κοστούμια: Λουκία Χατζέλου
Φωτογραφίες/Βίντεο: Σπύρος Αγριανίτης, Γιώργος Ευθυμίου
Γραφιστική επιμέλεια: Ιωάννα Κυρίτση
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Στέλλα Πεκιαρίδη

Ημερομηνίες παραστάσεων
Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, από 15 Οκτωβρίου έως 20 Νοεμβρίου

Tεχνοχώρος Chimeres, Πυθοδώρου 6, Μεταξουργείο
Πλησιέστερος σταθμός Μετρό: Μεταξουργείο
Ώρα έναρξης: 21:00
Διάρκεια: 80’

Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

Κρατήσεις απαραίτητες
Για πληροφορίες και κρατήσεις: +30 6946102862, 13.00-21.00
[email protected]

Το Κάθε τι μια φορά στο facebook
Οι Chimeres Space στο facebook
To Κάθε τι μια φορά στο διαδίκτυο

Λίγα λόγια για το concept της παράστασης

To σημείο εκκίνησης γι’ αυτόν τον θεατρικό διάλογο ανάμεσα στον Ρίλκε και τον Κατζαντζάκη στάθηκε ο εντοπισμός στα έργα και των δύο συγγραφέων ενός μυστικισμού με έντονες επιρροές από ανατολικές φιλοσοφίες. Πρόκειται για μια πνευματική αναζήτηση που βγαίνει από τα περιοριστικά όρια του χριστιανισμού των κοινωνιών στις οποίες έζησαν, και εκτείνεται ως μια βαθιά, γνήσια επιθυμία τους να προσεγγίσουν τα υπαρξιακά ζητήματα.

«Όλα μου τα ταξίδια είχαν γίνει μια μονάχα κόκκινη γραμμή που ξεκινούσε από τον άνθρωπο και ανηφόριζε για να φτάσει το Θεό» (Ν. Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο).

«Η θρησκεία είναι κάτι εντελώς απλό, ευρηματικό. Δεν είναι η γνώση, ούτε η αίσθηση του συναισθήματος […], δεν είναι ούτε καθήκον ούτε αποκήρυξη, δεν είναι περιορισμός: αλλά στην άπειρη έκταση του σύμπαντος είναι μια κατεύθυνση της καρδιάς» (Ρ.Μ. Ρίλκε, Επιστολές).

Αυτή η ένθερμη αμεσότητα προς τα ζητήματα της πνευματικότητας είναι ένα στοιχείο που φαίνεται να αποτελεί ταμπού στο σύγχρονο θέατρο, ειδικά μετά την εποχή του μεταμοντερνισμού και την τάση για αποδόμηση, αμφιβολία, απόσταση.

Η παράσταση «Κάθε τι μια φορά» αποτελεί μια εξερεύνηση σχετικά με το κατά πόσο αυτά τα κλασικά κείμενα πνευματικής αναζήτησης μπορούν να διαθλαστούν μέσα από το πρίσμα των μεταμοντέρνων τεχνικών του σωματικού θεάτρου και του θεάτρου της επινόησης (devised theatre), ώστε να αναπτυχθεί ένα νέο μέτα-μεταμοντέρνο ιδίωμα που υποδεικνύει μια δυνατότητα ελπίδας, ολοκλήρωσης, πίστης, σύνδεσης.

Άντζελα Δεληχάτσιου