21.10.18 Κυριακή. Σήμερα το απόγευμα στις επτά έχουμε την παρουσίαση δύο βιβλίων μου χωρίς καμία υποστήριξη πέραν της ηρωικής Μάγδας, που κινητοποίησε λίγο κόσμο από τους συναδέλφους στο Υπουργείο.
Το μεσημέρι συνάντηση στο Παλαιοβιβλιοπωλείο Νικολάκη, όπου γίνεται συζήτηση γύρω από τα βιβλία των Αθηναίων παιδαγωγών της περιοχής. Η Βικτωρία ήταν κέντρο παιδαγωγικής επιμόρφωσης και υπήρχαν περισσότερα ιδιωτικά σχολεία απ’ ό,τι δημόσια. Μία απόδειξη ότι η περιοχή ήταν μεσοαστική. Άρχισε μία πεντάωρη περιήγηση χωρίς το περιπλανώμενο καρότσι και τα βιβλία που υποσχέθηκαν οι οργανωτές. Μοίρασα μερικές προσκλήσεις για την απογευματινή παρουσίαση και στα μισά εγκατέλειψα.
Ο Τραμπ σπάει την πυρηνική συμφωνία με τη Ρωσία. Ένας τρελός για δέσιμο στο τιμόνι της ισχυρότερης χώρας. Καμία ελπίδα. Ως σύνθημα γραμμένο με αναρχικό χέρι στο Μοναστηράκι. Ο οικολόγος και χαρτογράφος του εγκεφάλου Παξινός στο Σύδνεϋ, έδινε στην ανθρωπότητα το πολύ πενήντα χρόνια και γελάγαμε. Τελικά όπως πάνε τα πράγματα πολλά έδινε, μάλλον είχε δίκιο. Δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει μέλλον. Υπάρχει η παρουσίαση σαν Δεύτερη Παρουσία.
Και συνέρευσε πλήθος κόσμου και δεν έφταναν οι καρέκλες που κουβαλήσαμε με τον Κυριακάκη από το ΣΥΡΙΖΑ, όχι ότι ήταν καμιά μεγάλη αίθουσα και στεναχωρέθηκα που φίλοι στέκονταν όρθιοι για ν’ ακούσουν φιλοσοφίες. Κι υπέμεναν με το πόδι στον τοίχο ωραίες υπάρξεις, η Ρούλα και η Μάγδα, ο Κωνσταντίνος και η Ελένη, ο γενναίος Ηρόδοτος και η Μαρτίν, η γλυκύτατη Λαίδη και οι Άγιοι Πάντες. Κι έφευγαν οι περίεργοι, ενώ οι τοίχοι έβγαζαν μία ενέργεια από τους Αβορίγινες. Μέχρι και δυο Αυστραλέζες εμφανίστηκαν από τη γειτονιά και δεν τις ξέραμε. Δεν εμφανίστηκαν συγγενείς, πλην του Λεωνίδα και του Στέφανου. Οι παρουσιαστές καλοί μεν ….παραβατικοί δε (με τον χρόνο) ο Κρεμμύδας τεκμηριωμένος, ο Βέης χειμαρρώδης και ο Χουλιάρας επιχείρησε να συνδυάσει τους ρωσοαγγλογάλλους ναύαρχους (που έδωσαν τα ονόματα τους στους δρόμους της περιοχής) με τον Κάλας και τα ημέτερα Ημερολόγια. Συγκινητικός ο Μπερεδήμας.
22.10.18 Δευτέρα. Να συνέλθω από την παρουσίαση και την αγάπη των ανθρώπων. Δεν χάρηκα όμως τις χειραψίες με τα δάχτυλα μου που πονάνε. Με τα δάχτυλα παίζουν μπαρμπούτι τώρα ο μονοπόδαρος Κοσοβάρος και δυο τρεις άλλοι, έχουν καθίσει χαμαί του καλού καιρού στο πεζοδρόμιο μπροστά από το φαρμακείο της Λίτσας και ρίχνουν τα ζάρια.
Το βράδυ στη γεμάτη πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα στο ωραίο σιντριβάνι μία παχουλή μουσουλμάνα κάθεται με τα πόδια μέσα στο νερό.
Ο εθισμός στα ηλεκτρονικά έγινε ψυχική αρρώστια, λέει συνταξιούχος ιατρός στο καφεζαχαροπλαστείο.
Το μπρόκολο αποτοξινώνει το σώμα από τους ατμοσφαιρικούς ρύπους, διαβάζω! Τέλεια, μόνο μπρόκολο πρέπει να τρώω μέσα στους ρύπους της Αχαρνών και της Μεσογείου, μαζί με τις ακρίδες που έρχονται από την Αφρική. Η Αφρική είναι η ήπειρος που παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά διατροφικής ανασφάλειας επηρεάζοντας το 30% του πληθυσμού. Στις ΗΠΑ το 40% των παραγόμενων τροφών πετιέται στα σκουπίδια. 600.000 παιδιά στις εμπόλεμες περιοχές κινδυνεύουν να πεθάνουν από υποσιτισμό. Δεν μπορώ αυτές τις στατιστικές. Για ποιο πολιτισμό να μιλήσουμε και ποια παγκοσμιοποίηση σκέφτεται τους πεινασμένους; Δημιουργούν νέους πεινασμένους. Ό,τι έχει πετύχει μέχρι τώρα με τη γεωργία και την τεχνολογία ο πολιτισμός μας, πάει πίσω με την κλιματική αλλαγή και η πείνα επανέρχεται δριμύτερη. Και η φυματίωση παρακαλώ.
Ο Τζωρτζ πήγε την άστεγη στο κοινωνικό ιατρείο κι ο γιατρός εκτός από λοίμωξη αναπνευστικού, βρήκε και ψείρες εγκαταστημένες στην κεφαλή της απόρου, άπειρες, από αυτά τα διαβολεμένα άπτερα έντομα που τρέφονται με ανθρώπινο αίμα και γεννούν τα αυγά στα μαλλιά, τι να κάνουμε πρέπει να τη δει δερματολόγος, να τη βάλουμε σε κλίβανο.
23.10.18 Μαϊμούδες στην Ινδία λιθοβόλησαν μέχρι θανάτου αγρότη που μάζευε ξύλα. Μπήκε στο χώρο τους μάλλον. Οι Τούρκοι που σκότωσαν τον Ελληνοκύπριο παππού που μάζευε σαλιγκάρια στη «νεκρή ζώνη» ποιο χώρο παραβίασε;
–Δεν θέλω βρε παιδί μου να μένει μαζί μου, δεν θέλω αποκλειστικότητα, λέει στη φίλη της μία καθώς περπατάνε έξω από τον Εθνικό Κήπο, αρκεί να μου μιλάει.
Απαιτητική είναι η διερχόμενη φίλη, άκου να της μιλάει! Οι άντρες πολλά βαρείς σήμερα δεν μιλάνε, πάσχουν από δυσλεξία, από αφωνία, από ιντερνολατερνολατρεία και μηνυματολατρεία. Μόνο φωνάζουν με κραυγές λύκων, συνήθως την Κυριακή στο γήπεδο, στη μάνα και στα παιδιά τους.
Μεξικάνος παίζει Χατζιδάκι καταπληκτικά έξω από την Εθνική Βιβλιοθήκη στο δικό τους αερόφωνο μουσικό όργανο, «Μην το ρωτάς τον ουρανό», ενώ πηγαίνω στον Ηρόδοτο, τα μαγουλά του φουσκώνουν, η στήλη αέρος στο ξύλινο πνευστό δονείται και βγαίνει ήχος μαγικός, ελληνομεξικάνικος.
O Τζωρτζ μου είπε ότι κάτι αγριάνθρωποι πέταξαν αυγά και σαρδέλες στην άστεγη κι ήταν πολύ θυμωμένος. Ρατσισμός και μπούλινγκ πάντα υπήρχαν στις κοινωνίες αλλά φτάσαμε σε πρακτικές παγκοσμιοποιημένης βαρβαρότητας. Πατάς ένα κουμπί και βλέπεις στο ιντερνέτ τι κάνουν οι αλήτες στους ζητιάνους ή στο συμμαθητή τους τα βλαμμένα κολεγιόπαιδα στο Σόχο ή στο Τέξας.
Η ΕΕ απέρριψε τον ιταλικό Προϋπολογισμό. Αρχίζουν τα ζόρια τώρα, βαράμε διάλυση. Άντε να δούμε πώς θα πάει το Χρηματιστήριο.
Ξαναπιάνω την «Αμνησία». Δεν μ’ αρέσει το δεύτερο μέρος. Πολλές πληροφορίες γνωστές ήδη, πλατειασμός, ένα εξοντωτικό μπλα μπλα. Και δεν μου πάει να κόψω γιατί δεν θα υπάρχει βιβλίο! Θα το εκδώσει όμως ο Σταμούλης, ενθουσιάστηκε από την παρουσίαση του Κάλας. Οπότε έχω πέσει με τα μούτρα ό,τι μπορώ να σώσω. Μάλλον δεν θα προλάβουμε να είναι έτοιμο για την Αυστραλία παρά την ταχύτητα της Ελένης. Η επανέκδοση πάντως του «Χαρούμενου Σύδνεϋ» είναι έτοιμη, αυτό είναι μικρό, αλλά γερό κείμενο, μένει το εξώφυλλο. Η μικρή φόρμα μου πάει πιο πολύ. Το βλέπω στα μικρά διηγήματα που συγκεντρώνω από το Ημερολόγιο.
Δημήτρης Τζουμάκας
Share this Post