19.2.20 Έλεγα στη Μαρία για την επίθεση που υπέστη ο Τιμόθεος από συνοδευόμενο σκύλο, ο οποίος χοροπήδαγε στο πάρκο χαρούμενος, είδε στο δρόμο τον Τιμ με το ποδήλατο και του ρίχτηκε με χάρη. Η κυρία ανησύχησε περισσότερο για το τετράποδο παρά για τα σπασμένα παΐδια του Τιμ που άνοιξε δουλειές τώρα και τρέχει στους γιατρούς και στις ασφάλειες.
Υπάρχει μία ανερχόμενη μόδα, αυτή του σκύλου, στην Αυστραλία, είναι κουλτούρα πια, όπως η κουλτούρα της παραλίας στην πόλη του Σύδνεϋ, με τους ναυαγοσώστες, τους ironman, τα drones που διαφημίζουν τροφές σκύλων κι όλα τα ψαρικά. Και υπάρχει μία εκπομπή στην αυστραλιανή τηλεόραση, λέει η κόρη μου, Pooch perfect λέγεται, πολύ δημοφιλής, όπου δίνουν τα σκυλάκια τους για καλλωπισμό, τα χτενίζουνε, τα βάζουνε σε δίαιτα τα κάνουνε γυμναστική, Fluffiest and happiest, γίνονται αγνώριστα οh my doooog με γυαλιά! ξεφωνίζουν πανευτυχείς οι ιδιοκτήτες κυνών. Δεν υπάρχει πια αγγλοκέλτης ή βλαστός μετανάστη που θέλει να σέβεται τον εαυτό του και να μην έχει ένα φοξ τεριέ, ένα μπουλντόγκ, ένα μαντρόσκυλο ή ένα τετράποδο τουλάχιστον τριάντα πόντους.
Υπάρχει και ο Dog whisperer που μιλάει στα νευρικά σκυλάκια και τα ηρεμεί και παίρνει πολλά λεφτά ένα είδος specific animal psychologist. Eπίσης έχουμε και τον άνθρωπο που θεραπεύει με άλογα, πιο κομπλικέ. Εδώ συναντάμε την τέχνη της ιπποθεραπείας, Equine therapy. Και η συζήτηση περνάει στους ανθρώπους, στην τροποποίηση προσώπου και σώματος όπου πρωτοστατούν βεβαίως οι κυρίες. Το τελευταίο που μαθαίνω είναι το bum bleaching, …λεύκανση πρωκτού, με πολλές, πολλούς ενδιαφερόμενους.
* Στις του 19 Φλεβάρη του 1844 ψηφίζεται το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδος με το οποίο καθιερώνεται η Συνταγματική Μοναρχία, ως ένας άλλο είδος …λεύκανσης της Δημοκρατίας!
20.2.20 Ήλθε ο Άθας Σινάνης σπίτι και μου έφερε έναν πίνακά του. Ο Άθας έχει σταματήσει να ζωγραφίζει και τα έργα της τελευταίας του περιόδου, σαν κι αυτό, δεν έχουν τίποτα από την ένταση και την τρέλα της νεανικής περιόδου, είναι το κύκνειο άσμα ενός μεγάλου ταλέντου, ενός βιωματικού καλλιτέχνη.
Τη μεγαλύτερη κατηφόρα έχει πάρει ο Νίκος Κυπραίος, ζωγράφος προικισμένος από τη Μελβούρνη, που αποτύπωσε στη ζωγραφική του τις καμινάδες των εργοστασίων και τις ορχιδέες της Αυστραλίας, παλλινόστησε και συνεχίζει να ζωγραφίζει, δυστυχώς εμπορικά, διακοσμητικά, ουδέτερα. Φαίνεται ότι όταν ο μετανάστης καλλιτέχνης ενσωματώνεται στο σύστημα και καταφέρνει να ισορροπήσει, χάνει τη δύναμη της διαμαρτυρίας. Πάντως είναι συγκινητικό που ο Άθας με σκέφτεται και μου χαρίζει από τα ελάχιστα έργα που του έχουν απομείνει. Πήγαμε στο Νιουτάουν στο Οpen Space πεδίον δράσης ερασιτεχνών καλλιτεχνών: Ακούμε καλή μουσική και τραγούδια από διαφορετικά πολιτισμικά μπαγκράουντ. Μία καλλίφωνος αοιδός πλησιάζει και μου τραγουδάει στο αυτί just breath. Tζαστ μπρίιιιιθ!
Στο σπίτι το βράδυ σκότωσα δυο μεγάλες αράχνες.
Δημήτρης Τζουμάκας