12.2 Mπήκε νερό από τη δυνατή βροχή. Οι τοίχοι είναι μούσκεμα. Από πού προέρχεται το πρόβλημα, είναι από τα κεραμίδια; ρωτάω τον Αντώνη; Από παντού, λέει. Είναι και τα υδραυλικά. Η πισίνα ξεχείλισε. Ακόμη και στο δωμάτιο μου από κάτω, λέει ο Αντώνης όταν πέφτει δυνατή βροχή, πλημμυρίζουμε. Το πρόβλημα υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.
Γαμώτο μου, το ωραιότερο σπίτι τού Σύδνεϋ, για μένα, θέλει επισκευή και πέταμα.
–Να το πουλήσουμε τότε ρε Αντώνη.
–Πες της το. Όσα λεφτά και να ρίξεις χαμένα θα πάνε. Θέλει ξήλωμα όλος ο όροφος απάνω. Υπάρχει μούχλα, θέλει μόνωση, υπάρχει άσβεστος, φωλιές πουλιών στα κεραμίδια και ερπετών από κάτω. Έπειτα δεν μπορούν να συμβιώσουν πια μάνα και κόρη.
13.2 Πέμπτη. Το πρωί στην πόλη με Κουλούρη και νεαρό Νταβίσκα. Βροχή, έγινα μούσκεμα. Θα κρυώσω, κρύωσα.
Βόλτα στα πέριξ με τα πιτσιρίκια το απόγευμα, τα οποία βήχουν εδώ και μέρες. Εμείς οι μικροί σκαρφαλώνουμε στα δέντρα σαν μαϊμούδες, σαν το Δημήτρη τον Χασιώτη παλιά στα γκρεμνά. Η θυγατέρα Μαρία μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο πριν κοιμηθώ.
14.2.20 Άγιος Βαλεντίνος. Oli teloume λιγάκι αγκάπι σήμερα ημέρα Παρασκευή με 28 β. Κελσίου. Η Αρετή πήγε τα παιδιά στο γιατρό. Γύρισε με νεύρα. Πάντα έχει νεύρα λέει η Μαρία. Δεν την μπορώ, όλα της φταίνε. Happy Valentine’s Day. All we need (is) love. Συμφωνεί και ο μαύρος γαμπρός που μας επισκέπτεται τακτικότητα σαν τουρίστας και στρογγυλοκάθισε για καλά.
Άγια μέρα χωρίς Ευρυδίκη, χωρίς Καλοτίνα, χωρίς Νανσούλα, χωρίς αμπαλάκι –φρίκη
Ο άνθρωπος που αγαπούσαμε πολύ Γαλλική ταινία του André Téchiné του 2014 με την Κατρίν Ντενέβ εμπνευσμένη από μια αληθινή ιστoρία που έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει σαπουνόπερα: Την απληστία για χρήμα, τον πόλεμο των μαφιόζων για τον έλεγχο των καζίνο στη Ριβιέρα κι ένας γόης δικηγορίσκος που εκμεταλλεύεται τον έρωτα της κόρης μίας ιδιοκτήτριας καζίνο και στο τέλος κατηγορείται για τη δολοφονία της. Ένα τρίο εξαιρετικό με κορυφαία την Ντενέβ στο ρόλο της προδομένης ιδιοκτήτριας. Φοβερό επίσης πορτρέτο του ψυχρού αριβίστα δικηγόρου που εκφράζει την απόλυτη συναισθηματική γύμνια, το εσωτερικό και πολιτιστικό κενό του καιροσκόπου γόη, από τον Guillaume Canet. Την ταινία την είδαμε με τη Μαρία σε βίντεο που είχε ο γιος μου.
15.2.20 Καφέ με Τιμ και 27 β. Κελσίου στο Μπράιτον. Ήλιος που καίει τα σπαρτά αλλά και σύννεφα που μαζεύονται απειλητικά. Πολλά μασατζίδικα, γέμισε ο τόπος, ιαπωνικά και ταϋλανδέζικα και δουλικά. Η χαλάρωση και η διαστροφή του πλούτου. Οι παλιές βιομηχανικές περιοχές έχουν εξαφανιστεί κι έχουν γεμίσει διαμερίσματα, ολόκληρες πόλεις [που τις λένε villages (χωριά)] μέσα στην πόλη. Οικοδομική υστερία που κάποτε κάπου θα σκάσει.
Όσο πλησιάζουν οι μέρες για την επιστροφή, για την απόδραση καλύτερα, νιώθω μία ανακούφιση αλλά και μία θλίψη. Πάντα έφευγα, ήταν η εύκολη λύση απέναντι στα αδιέξοδα.
Δημήτρης Τζουμάκας