2.2.20. Κυριακή. Κοντά στους 30 β με συννεφόκαμα και λίγη καπνίλα λόγω της φωτιάς στην Καμπέρα. Ακούω συχνά στην Αθήνα, αλλά και στα περίχωρα του Σύδνεϋ τους Ελληναράδες που βρίζουν συνέχεια τους πολιτικούς και θα ήθελαν αν μπορούσαν να τους κρεμάσουν όλους, μηδενός εξαιρουμένου, λες κι αυτός κόσμος έγινε από παρθενογένεση. Αν καιγόταν η χώρα τους όπως γίνεται στην Αυστραλία τι θα έκαναν με τους πολιτικούς;
Εδώ η αγγλοκελτική politikantzaria πάντως στην κοσμάρα της! Χαλαρά, μαλθακά, δεν έγινε και τίποτα, απλώς κάηκε η μισή Αυστραλία θα την κάνουμε οικόπεδο. Μόνη πολιτική πράξη ο οικολόγος Γιώργος Παξινός με ένα πανό στο Δημαρχείο. «Τα κοάλα (που πεθαίνουν) δεν ψηφίζουν».
- Με τα χίλια ζόρια μου δίνουν το αυτοκίνητο για να πάω στο βιολογικό παζάρι του Μάρρικβιλ.
Χαλαρότητα στο γιάπικο παζάρι. Υπαίθριο μασάζ, ταϊλανδέζικο, γιαπωνέζικο, όλη η Ασία στα πόδια σου. Υπερευγένεια και χίλια σόρυ, χωρίς λόγο. Γυναίκες με ελαφρά ενδυμασία χωρίς στηθόδεσμους, με το μισό βυζί κρεμασμένο έξω, άντρες με κρεμασμένα τα παιδιά στην κοιλιά τους σαν καγκουρό, βιολογικά φρούτα και λαχανικά, ακόμη και κρέατα βιολογικά φρεσκοψημένα στις πυρκαγιές και «natural food» χωρίς συντηρητικά για τους σκύλους. Ατέλειωτη ποικιλία από χυμούς και μεγάλη αναμονή στην ουρά. «Η κυρία με το αβοκάντο έτοιμη», λέει η ασιάτις «εκχυμώτρια Αβοκάντο!» εξανίσταμαι εγώ και ρωτάω την κυρία, που είναι και χυμώδης, αν είναι εύγεστος ο εν λόγω χυμός. Delicious, απαντάει. Μα με τι; Με σπανάκι και μπανάνα. Καλά!
Στην αποθήκη αγοράζω μία υπέροχη γιαπωνέζική κούκλα με 2 μόλις δολάρια.
- Το απόγευμα έρχεται και με παίρνει o Γιώργος Μιχελακάκης και πάμε στην παρουσίαση των βιβλίων και εικαστικών δημιουργημάτων του Γεράσιμου Λυμπεράτου ενός συμπαθούς πάροικου που μια ζωή σκιτσάριζε κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων, όπως ο ίδιος είπε. Όλη η παροικιακή αριστερά είναι εκεί, σαν μία γερασμένη γροθιά. Καλή διάθεση στο κλαμπ του Αγ. Γεωργίου, μεγάλα λόγια, «σταράτες» κουβέντες, και σωτηριολογικά ποιήματα που ασχολούνται με τα προβλήματα των άλλων
Όταν έφευγα από την εκδήλωση είναι σαν να μου έβγαινε η ψυχή. Το παιχνίδι είναι χαμένο. Το μέλλον ανήκει στα ρομπότ. Οι ιδεολογίες όπως τις μάθαμε τελειώσανε και το ρωμαίικο όπως το ζήσαμε με τις αυλές και την ηθική της γειτονιάς έσβησε, όπως χάθηκε και στην παροικία η κοινοτική συνείδηση.
- Πέταξα τρία ολόκληρα χρόνια στο στρατό. Υπήρξα φανατικός πατριώτης ανάθεμά με, εκπροσώπησα τη χώρα μου μέσα στα όρια της μετριότητάς μου, αγάπησα την ελληνική γλώσσα και μετέδωσα την αγάπη σε παιδιά αποδήμων, αλλά στο τέλος κατάντησα θλιβερός εγγαστρίμυθος, γιατί πίστεψα και υπηρέτησα λαϊκιστές πολιτικούς, που τώρα τους διαδέχονται θλιβερές φιγούρες, τις οποίες εκλέγουν θλιβερότεροι ψηφοφόροι. Το χειρότερο γέμισε ο κόσμος από υπερόπτες ποιητές κι από φαύλους που γίνανε φαύνοι στο διαδίκτυο του κόσμου.
Το βράδυ καταιγίδα. Και δύο μέρες χωρίς Ιντερνέτ.
Δημήτρης Τζουμάκας