7.1.20 Άνοιξα, χτες βράδυ, ένα μπουκάλι ωραίο κρασί Shiraz του 2013 «το αίμα του δράκου» από την Νότια Αυστραλία. Σήμερα που κατέβηκα στο κομπιούτερ το μπουκάλι ήταν άδειο. Η Μαρία το «τσάκισε» κι αυτό δεν είναι καλό σημάδι.
Τρίτη. Του άι Γιαννιού. Άνοιξαν τα δημόσια καταστήματα στην Ελλάδα. Μιλάω με μία κυρία Βαμβακά στην Αθήνα για να δηλώσω την απώλεια της κάρτας της Εθνικής Τράπεζας. Την ακυρώνουνε και θα βγάλουν καινούρια όταν επιστρέψω οίκαδε. Θα με χρεώσουν 6 ευρώ. Σιγά το πρόβλημα. Αν και ο γίγας πρωθυπουργός είχε πει –και το παίζανε τα κανάλια– ότι συμφώνησε με τις τράπεζες για «καμία επιβάρυνση στις τραπεζικές συναλλαγές των ιδιωτών». Κολοκύθια με τη ρίγανη. 1.5 δις έχουν βγάλει οι τράπεζες μόνο από προμήθειες το 2019. Τέλος πάντων, μέχρι να επιστρέψω θα διασπαθίζουμε τα ολίγα χαρτονομίσματα που έχουν απομείνει στη βαλίτσα.
- Πριν πέντε χρόνια ακριβώς, το 2015: Δώδεκα νεκροί και έντεκα τραυματίες από την επίθεση δύο ένοπλων κουκουλοφόρων στα γραφεία της σατιρικής εφημερίδας CharlieHebdo, στο Παρίσι, μία ενέργεια χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του γαλλικού Τύπου. Οι δράστες, δύο αδέλφια αλγερινής καταγωγής, ήταν μέλη της Αλ Κάιντα και σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες φώναξαν «Πήραμε εκδίκηση για τον Προφήτη». Είναι απίστευτο να ζεις και να σκοτώνεις για έναν Προφήτη. Θα μπορούσα να σκοτώσω μόνο για μία Προφήτισσα!
- Νέες εκτιμήσεις. Σε ένα δισεκατομμύριο τα ζώα που χάθηκαν από τις πυρκαγιές στην Αυστραλία! Αγάντα θα έλεγε κι ο ναυτικός που μιλούσε στο μικρόφωνο πάνω από τα καμένα μετά των άλλων φίλων.
8.1.20 Έφυγε η οικογένεια Χωραφά για το Γούλογκογκ. Μαρία, γαμπρός, παιδιά με τα κουβαδάκια τους στο παραθαλάσσιο Γούλογκογκ για πέντε μέρες. Ήλθε και με πήρε ο Δημήτρης Μαστροκώστας να πάμε κι εμείς παραθαλάσσια, για φαγητό. Μα έχουμε μαγειρέψει, λέω.
Μου μιλούσε, οδηγώντας τη μαούνα του, για το ξενοδοχείο που χτίζει στην Εύβοια και σε μια στιγμή μετά, ενώ βλέπαμε τους γλάρους στο Μπαλμόραλ, ανεφέρθη στον παππού του ο οποίος «ήταν ομορφάντρας και να φανταστείς ότι οι πατεράδες κλείνανε τα παντζούρια για να μη τον βλέπουν οι κόρες και παθαίνουνε». Επίσης μου διηγήθηκε τις συνευρέσεις του ως ναυτικός με διάφορα κορίτσια των λιμανιών στην Ιαπωνία και πόσο ωραία και αξέχαστα ήταν στη Νότιο και Κεντρική Αμερική.
- Απίστευτο υπόδειγμα ήθους. Μόνο στην Αυστραλία! Μέσα στο χρηματοκιβώτιο εξπρές ένα γράμμα από άγνωστο αποστολέα στο όνομα μου. Ανοίγω κι είναι μέσα άθικτο το πορτοφολάκι με τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, τις κάρτες και όλα τα χρήματα! Ο άνθρωπος πλήρωσε δέκα δολάρια για να μου το ταχυδρομήσει και δεν κράτησε ούτε ένα δολάριο. Ούτε τη διεύθυνσή του για να τον ευχαριστήσω! Ένιωσα πιο μαλάκας τώρα που το έλαβα παρά όταν το έχασα! Γιατί αν ήμουν εγώ αυτός που το έβρισκε θα ήθελα να εισπράξω τουλάχιστον ευχαριστίες και «τι καλός άνθρωπος που είμαι»!
9.1.20 Κέρκυρα: 63χρονη πέθανε από το κρύο μέσα στο σπίτι της. «Ο θάνατος της άτυχης γυναίκας επήλθε από κρυοπληξία», είπε ο ιατροδικαστής. Έμενε μόνη της, σε ένα μικρό σπίτι χωρίς θέρμανση, στην Εβραϊκή συνοικία, στην Παλιά Πόλη της Κέρκυρας.
Δεν είναι η μόνη τραγωδία στην πατρίδα, ξυλιάζουν οι άνθρωποι από το κρύο. Εκεί πληρώνουν με τη ζωή τους τις πολιτικές της λιτότητας, εδώ καίγονται για τα συμφέροντα των ορυχείων λιγνίτη των απογόνων του Ρότσδιλδ.
- Ένταση με την Αreti που είναι πάντα στην τσίτα. «Έτσι γίνονται τα εγκλήματα, αν είχα ένα σφυρί θα σου έσπαζα το κεφάλι που θα μου πεις ότι δεν μ’ έφερες εσύ στην καταραμένη Aυστραλία», λέει. «Μα ήταν ο αδερφός σου εδώ, μην το ξεχνάς». «Σκάσε». Σκάω.
- Οι σαύρες έχουν μεγαλώσει στην αυλή. Μία τρώει τα μπισκότα του γάτου αυτή τη στιγμή. Βέβαια δεν είναι σαν αυτές τις δίμετρες που είχαμε δει τον προηγούμενο αιώνα να κυκλοφορούν στην αυλή μας στο Βόρειο Σύδνεϋ και πάθαμε. Αυτή ζήτημα αν πιάνει τους τριάντα με σαράντα πόντους και μου φαίνεται και διψασμένη, σχεδόν σκασμένη όπως η Αρετή.
- Ανεβάζω πίεση και δεν έχω τα χάπια μου. Τρώω ένα σκόρδο, πίνω κι ένα φασκόμηλο κι ένα δεύτερο μετά, αλλά τρώω άτσαλα, χιμάω και σε κάτι φιστίκια αλμυρά που κυκλοφορούν στο σπίτι αδέσποτα και νιώθω τάση για εμετό, το στομάχι μου θα σπάσει. Όλη τη νύχτα το παλεύω.
Δημήτρης Τζουμάκας