9.9.19. Μεγάλη θλίψη σήμερα για την ξαφνική απώλεια του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Σπουδαίος τραγουδοποιός, μελωδικός, παιχνιδιάρης, χαρούμενος, άκρως πολιτικοποιημένος, άρρωστος Παναθηναϊκός. Κρίμα.
- Mετά την καταστροφή, η Σμύρνη παραδίδεται στους Τούρκους.
Ανοίγω την τηλεόραση να δω πώς καλύπτεται αυτή η θλιβερή είδηση (του Μαχαιρίτσα) και πέφτω στον υπουργό Εργασίας. «Θα αναπτύξουμε ευφυείς δραστηριότητες…» λέει στις 10:39 στο ΣΚΑΙ. Μόνο ο κ. Βαρουφάκης μπορεί να αναπτύσσει στου Κασίδη το κεφάλι τέτοιες «δραστηριότητες».
Με άδεια χέρια επιστρέφει η εθνική μπάσκετ από το μακρινό Πεκίνο. Κρίμα το αστέρι που είχε μαζί της. Άμα δεν έχεις σουτέρ και διαθέτεις μόνο ψηλούς κρεμανταλάδες που σέρνουν τα πόδια τους τι περιμένεις; Πάρτε μαύρους είναι αθλητικοί και εξελληνίστε τους. Δώστε στα παιδιά σας να πίνουνε άφθονο γάλα, όχι νουνού, φρέσκο, να ψηλώσουν. Στην ανάγκη και ξινόγαλο. Καλύτερο της γαϊδάρας.
Έλεγα να πάω για μπάνιο και μετά στο Νοσοκομείο Γεννηματά αλλά καρφώθηκα στον υπολογιστή όλη την ημέρα μέσα ακούγοντας Μαχαιρίτσα και γράφοντας αηδίες. Έβαλα λίγο το ραδιόφωνο στα αθλητικά όπου αναλύεται το πώς και γιατί δεν τροφοδοτήθηκε ο Γιάννης, στην Κίνα πώς είχαμε προπονητή εργάτη μεν αλλά δεν είχε πείρα και προσωπικότητα δε, γιατί δεν έχουμε μπάτζετ να πάρουμε κάποιον καλύτερο, αχ τα λεφτά σταύρωσαν και το Χριστό και μας αφήσανε με προπονητάς άπειρους όπως και στο ποδόσφαιρο, που ήλθαμε ισόπαλοι με το Λιχτενστάιν, ενώ κρατάει χρόνια αυτή η εξευτελιστική κολόνια αφού και με καλό προπονητή προλάβαμε να ηττηθούμε δις από τας νήσους Φερρόαι, πάντα στο τόπι. Οφείλουμε να αγαπάμε τις Εθνικές μας ομάδες, δεν συμφωνούμε με τους αναρχικούς επ’ αυτού, δηλώνουμε μέτοχοι του εθνικού μαρασμού και next time θα πάμε κι εμείς στην Κίνα.
Ελληνική προφητεία: Τρεις από τους έγκριτους μπασκετικούς αναλυτές προέβλεψαν στην ΕΡΑ σπορ ότι η Σερβία θα σηκώσει το τρόπαιο κι ο τέταρτος ήταν σίγουρος για τις ΗΠΑ υπέρ του Πόποβιτς και των μαύρων. Μα με μια βεβαιότητα!
Με πονάνε τα δάχτυλα. Η δραστηριότητα μου ως καθημερινού ανθρώπου θα είναι να πηγαίνω για τα μάτια, για τα δόντια και τα αρθριτικά στους γιατρούς και στο τέλος θα πεθάνω από γρίπη.
Κανείς δεν ξέρει να θεραπεύει τίποτα, κανείς δεν ξέρει να φτιάχνει τίποτα, κανείς δεν ξέρει να αγαπάει, δεν υπάρχει καμία πνευματική, ψυχική επαφή με κανένα και φοβάμαι ότι πια δεν υπάρχει και σωματική. «Διότι σ’ αυτό το χωράφι δεν έχει σημασία ποιος το σπέρνει πάντα φυτρώνει μοναξιά», είχε φωτογραφήσει ο Μιχάλης μία σκέψη αναρχική στον τοίχο.
Ο Ευρωπαίος βουλευτής μας Παπαδημούλης κοινοποιεί στο τουίτερ ένα «Αιδώς αχρείοι» προς κυβερνητικούς. Τόσα χρόνια στις Βρυξέλλες άρχισε επιτέλους να μαθαίνει ξένες γλώσσες.
Όταν θέλουμε να μειώσουμε κάποιον επώνυμο με αξία λέμε διάβασες το βιβλίο που έγραψε η γυναίκα του (ή η ιδιαιτέρα του ή η καμαριέρα του) γι αυτόν; «Να δεις τι γράφει για τον Μπονιουέλ η γυναίκα του» είχε πει κάποιος φίλος, «ήταν σατράπης στο σπίτι αυτός ο προοδευτικός». Εντάξει, μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος σύζυγος και….. να του άρεσε να βάζει τη γυναίκα του να στέκεται όρθια στο ένα της πόδι, πρωτοποριακό είναι κι αυτό. Αυτή γιατί καθόταν; Για να γράψει ύστερα το εναντίον του βιβλίο;
1926 στις εννέα του Σεπτέμβρη: Εκδηλώνεται στην Αθήνα το κίνημα του Κονδύλη με 300 νεκρούς.
10.9.19 Μιλάει στη Βουλή ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Χρήστος Οικονόμου με το χέρι στην τσέπη. Δέστε τον! Δεν το βγάζει καθόλου. Φοβάμαι ότι είναι κουλοχέρης. Το ίδιο πρόβλημα είχε και κάποιος Αλογοσκούφης. Αυτός πραγματικά ήταν κουλός, περπατούσε με το κουστούμι του και το χέρι στην τσέπη. Αυτό το τουπεδάκι έδειχνε την «ανωτερότητά» του. «Και τι λέει ο Οικονόμου; Δεν έχει σημασία. Έχει, πως δεν έχει: «Για να γίνει ένα ρυμοτομικό σχέδιο στην Ελλάδα χρειάζονται 20-30 χρόνια. Εμείς θα κάνουμε…». Δεν θα κάνετε τίποτα και μην κάνετε τίποτα. Φτάνει, έχετε κάνει πολλά. Έχει δίκιο ο λαός, το πόπολο, η μάζα, έχουν δίκιο οι λαϊκιστές, οι συνωμοσιολόγοι, οι λούμπεν, οι λιμοκοντόροι και οι παραθεριστές που ξέμειναν από φράγκα στους κουλοχέρηδες : Στη σούβλα κουστουμάτους θέλουν με το χέρι στην τσέπη να ψήνουν υπουργούς.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1925 υπογράφεται και δημοσιεύεται το πρώτο Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας (αβασιλεύτου) που τίθεται αμέσως σε ισχύ.
«Ναι μεν αλλά». Όλως τυχαία στις έντεκα η ώρα το βράδυ άρχισα να βλέπω με καχυποψία μία ασπρόμαυρη ελληνική ταινία στην τηλεόραση, γιατί μου φάνηκε περιόδου χούντας και ήταν (1972). Η ταινία όμως είχε ωραία φωτογραφία και ρεαλισμό φάνηκε να μοιάζει με ταινία του Αλέξη Δαμιανού , έπαιζε ο Δαμιανός και στο Ιντερνέτ είδα ότι επρόκειτο για ταινία του Παύλου Τάσιου ο οπoίος έχει σκηνοθετήσει δύο ακόμη ωραίες ταινίες το «Βαρύ Πεπόνι» και το «Νοκ άουτ», αυτές τις έχω δει. Να που υπήρξε και κινηματογράφος επί δικτατορίας που δείχνει τον νεκροθάφτη να κάνει έρωτα με μία ύπαρξη που προσποιείται την πεθαμένη στο Γραφείο Τελετών. Συμβολικό.
Δημήτρης Τζουμάκας