7 έκτου και μπάνιο νούμερο 7, ημέρα Πέμπτη στα λιμανάκια πάντα. Απίστευτη ζέστη, έρχεται καύσωνας. Τώρα βρήκε ναρθεί κι αυτός, τόσο πρόωρα! Κι έχω καλέσει περισσότερο κόσμο απ’ ό,τι πρέπει στο πάρτι του Σαββάτου, στερούμενος κλιματισμού στη σαλοτραπεζαρία. Ανοίγω τις πόρτες των μπαλκονιών, χειρότερα. Βάζω έναν ανεμιστήρα, βοηθάει υποτυπωδώς, αλλά ρίχνει κάτω όλες τις φωτογραφίες από τη βιβλιοθήκη. Και μετά τινάζει και τις ασφάλειες. Πω πω ούτε μια γιορτή της προκοπής δεν μπορεί να κάνει κανείς. Λαχταράω για κόσμο και τώρα βγαίνουν τα προβλήματα της παλιατζούρας οικίας. Και το θερμόμετρο έδειξε 34 σήμερα. Ευτυχώς που δεν έχω κατσαρίδες όπως η Λουτσιάνα. Πάω στο Καλογρίδη τον ψυκτικό απέναντι: Αμάν Καλογρίδη ένα κλιματιστικό για να σωθούμε. Δεν υπάρχει τίποτα μου λέει, ούτε εννιάρα, ούτε δωδεκάρα. Τίποτα. Τίποτα; Δεύτερο χέρι δεν ψάχνεις; Όχι βρε καινούρια συσκευή θέλω. Έχω, είναι στα 400 ευρώ. Ο.Κ, σε δυο δόσεις. Πιστωτική έχεις; Έχω. Ο.Κ. Θα μου την τοποθετήσεις το Σάββατο όμως. Δεν γίνεται. Πως δεν γίνεται; Δεν έχω προσωπικό, δεν βλέπεις τι γίνεται. Ωχ θα ψηθούν οι άνθρωποι στο φούρνο της Δεριγνύ.

Απόχτησα καινούριο πονοκέφαλο πώς θα τα βγάλουμε πέρα μ’ αυτό το πανηγύρι, η Λουτσιάνα μου δίνει τις καρέκλες της, η Μπουμπού κάνει τυροπιτάκια, καρυδοσκορδαλιά και σουβλάκια με κολοκύθια και αρνί(!) ξεχνάω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και δεν βλέπω πώς εξελίσσεται ένα παιχνίδι κρίκετ στην οδό Ελπίδος όπου μία δυναμική πακιστανοπούλα, με μισό πόδι, παίζει χρησιμοποιώντας το δεύτερο δεκανίκι σαν όπλο για να χτυπήσει το μπαλάκι. Το παιδί και τα τραύματά του.

8.6.18 Μήτε μπάνιο μήτε βουτιές σήμερα. Συναγερμός για τους καλεσμένους του αύριο, ποιητές και δημοσιογράφους, αλλά έπρεπε να είχα καλέσει κανα ποιητή ηλεκτρολόγο ή ψυκτικό. Ο κόκκινος κινέζικος πολυέλαιος στη σάλα καπούτ, έκαψε όλες τις λάμπες. Θα πρέπει να φωνάξω επειγόντως κάποιον ηλεκτρολόγο να απλώσει καλούμπα. Μέσα στο σκοτάδι και στον καύσωνα θα γίνει το πάρτι. Πάρτι χωρίς κιθάρες και Ευρυδίκη δε γίνεται.

Πήγα να βρω ψυκτικό μηχάνημα και μου λένε ότι θέλουν τουλάχιστον τρεις μέρες για να το τοποθετήσουν αμέσως. Χρειάστηκε να μπω στο λεωφορείο κι αισθάνθηκα ότι μας πηγαίνουν για ντουφέκι. Όλοι οι αδέκαροι αλλοδαποί και οι εξοβελισμένες κοινωνικές ομάδες που δεν μπορούν περάσουν τις μπάρες του μετρό στοιβάζονται στα καμιόνια, και στα τρόλεϊ μπας. Δεύτερο αιρκοντίσιον στο σπίτι δεν πρόκειται να μπει μέχρι αύριο, αλλά τουλάχιστον, έχουμε άπλετο φως καθώς: ο Αλβανός ηλεκτρολόγος του Αγίου Παντελεήμονος, εν αντιθέσει με τον τεμπέλη Έλληνα συνάδελφο του, ήλθε σε ένα λεπτό.

 

9.6.18 Σάββατο. Έγινε και το πάρτι, τέλεια, με τη μαμά στο Νοσοκομείο. Πάντα την πιο ακατάλληλη ώρα βρίσκει να με αγχώνει. Έλειψε βέβαια η μουσική και η συζήτηση περί τα καλλιτεχνικά. Δεν είπαμε ποια έργα μας αρέσουν, τι βιβλία διαβάσαμε τελευταία, αλλά δεν πειράζει, δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Η μαμά είναι πάντως καλά, σε καλό δωμάτιο, με καλό γιατρό με την καλύτερη Μπουμπού από πάνω της. Είναι δύσκολο να συντονιστείς όταν μαζεύεται κόσμος διαφορετικών κόσμων. 24 άτομα σύνολο Ήπιαμε μπύρες, κυρίως λόγω της ζέστης, στο πεζοδρόμιο από κάτω οι Πολωνοί πίνανε από το πρωί χύμα κρασί και τα μάτια τους κλειστά κι ο γνωστός πότης με το ένα πόδι απ’ το Κόσοβο ρετάριζε όταν βγήκα για έξτρα σόδες. Χάρηκα πιο πολύ για τον Τάσο και τη φοβερή Μαρία, για τον Νενεδάκη και την Ιουλία που ήλθαν μετά από καιρό. Απουσίασε η Σχεδία κι έτσι δεν είπαμε καμιά κουβέντα παναθηναϊκή.

 

10.6.18 Κυριακή. Ανάσες μέσα. Ξεφυλλίζω τα βιβλία από ένα ολόκληρο τσουβάλι που έφερε ο Βέης. Δεν ξέρω πού να εστιάσω. Επίσης και μία σπάνια συλλογή «Ωφελίμων βιβλίων» του 1900 που μου έδωσε ο Φύσσας (θα μιλήσω λίγο γι’ αυτά παρακάτω). Ο Μπούρας φέρει ως έπαθλο το περ. POETIX τευχ. 19 όπου δημοσιεύει σε ελεύθερη απόδοση το αρχαιότερο ερωτικό ποίημα. Κλπ. κλπ. Πάνω στο τραπέζι, του χωρίς θυρωρού θυρωρείο, ανοιχτό γράμμα από ΕΥΔΑΠ: Σας ειδοποιούμε ότι υπάγεστε στο μέτρο διακοπής υδροληψίας. Για ποιο διαμέρισμα πρόκειται; Για τους ψυχικά ασταθείς, τους διαμερισματικούς, τους ξένους; Εγώ πληρώνω κανονικά το νεράκι μου. Θα γκανιάξουν οι άνθρωποι, θα βρωμίσουν άμα το κόψουν.

 

11.6.18 Δευτέρα. Πηγαίνω στον Πειραιά, βγάζω εισιτήριο Σαντορίνη, βλέπω Γ. Μιχελακάκη στην Καλλίπολη που μόλις αφίχθη από Σύδνεϋ μέσω Λονδίνου. Μαζεύει υλικό για ένα βιβλίο για το Φαντασιακό. Ζόρικα πράγματα. «Με την πραγματικότητα τα βολεύουμε», λέει ο Μαλαρμέ. «Τα φαντάσματα είναι εγκληματικά». Η σύντροφός του έβγαλε ένα βιβλίο με διηγήματα από την τριήμερη εμπειρία της στη φυλακή του Σύδνεϋ για να αποσβήσει τα πέναλτι από παράνομη στάθμευση! Το βιβλίο τυπώθηκε στην Κίνα και είναι αρκούντως προσεγμένο και φιλοξενεί σκίτσα της συγγραφέως. Ο Γιώργος μου λέει άμα ξεμπλέξω με τα τρεχάματα να έλθω να κολυμπήσουμε στην Πειραϊκή πριν πάει Ικαρία. Δεν το βλέπω.

12.6.18 Φεύγουμε με την Μπέμπα για Σαντορίνη με μπάτζετ τριημέρου. Πλήθος κινέζων τουριστών στο πλοίο. Κυκλοφορούν σαν τις κατάρες, σαν τις μοίρες, καχεκτικές φιγούρες στο κατάστρωμα με τα φτηνιάρικα, κακόγουστα ρούχα τους, βγάζουν φωτογραφίες μπροστά στην τηλεόραση και τρώνε από κονσέρβες που έχουν φέρει μαζί με τα ξυλάκια τους. Ανακοινώσεις και στην κινεζική από τα μεγάφωνα του Μπλου Σταρ στη διαπασών. Η απόλυτη κινεζοποίηση. Σκύλοι στο κατάστρωμα, όχι κινέζοι σκύλοι, διάφοροι. Άμα δουν να παρελαύνει άλλο τετράποδο τα πιάνει υστερία. Τι θέλω εγώ στη Θήρα με τη Μπέμπα αγκαλιά να κοιτάζει με τα γουρλωμένα της μάτια το πειραγμένο τοπίο, όπου η επικινδυνότητα πιθανών τοξικών αερίων είναι οπωσδήποτε υψηλότερη από εκείνη της πτώσης της πυροκλαστικής στάχτης και των λασποβροχών.

Mόλις φτάνουμε καταπεπονημένοι και παραπαίοντες μας αναλαμβάνει ένας ξενοδόχος να μας μεταφέρει στην Περίσα, περιοχή που χτίζεται ιλιγγιωδώς, όπως όλη η Σαντορίνη. Ξεχερσώνουν τα αμπέλια και χτίζουν αβέρτα, αλλά ο Μπουτάρης πρόλαβε και καπάρωσε καμπόσα. Διασώζεται κάπως η αμπελογραφική συλλογή, που περιλαμβάνει άπειρες ποικιλίες αμπέλου ορισμένες από τις οποίες είναι σπάνιες και έχουν μοναδικά αμπελογραφικά και οινολογικά χαρακτηριστικά. Έτσι ώστε ο καρπός που σέρνεται στο εύφορο θηραϊκό ηφαιστειακό έδαφος η Γαϊδουριά, η Άσπρη Βάφτρα, η Ασπρομαντηλαριά, η Γλυκάδα, το Κατσανό, να είναι περιζήτητος στα οινοποιεία και να πουλιούνται τα κρασιά, με τις εξωτικές ονομασίες τους, αλμυρά στα τουριστικά μαγαζιά. Αυτά τα είδαμε στη συνέχεια γιατί μείναμε μία ώρα καρφωμένοι στις στροφές, στη γκρεμίλα από το μποτιλιάρισμα. Ούτε να νοικιάσεις αυτοκίνητο δεν μπορείς με τέτοιο τράφικ. Φαντάσου τι θα γίνεται τον Αύγουστο. Τρέχω να ξεφύγω από τον τουρισμό, να περάσω απέναντι στη Θηρασιά θέλω. Χτυπάω την πόρτα στο Λιμενικό που ανοίγει μετά από αρκετά κουδουνίσματα. Μία ευειδής και ευτραφής μαζί αξιωματικός μας ενημερώνει για τη λάντζα που πηγαίνει στη Θηρασία με ένα ευρώ εξυπηρετώντας τους λίγους κατοίκους του μικρού νησιού. Αύριο το πρωί έχει δρομολόγιο το πλεούμενο. Το απόγευμα περιμένουμε το λεωφορείο στη στάση να πάμε στην Οία. Το λεωφορείο καθυστερεί κι ας είναι εξπρές.

–Μαύρο εξπρές, λέω στην εισπρακτόρισσα.

–Δεν είναι μαύρο εξπρές κύριε, απλώς κολλήσαμε ένα τέταρτο εδώ παραπάνω.

Το λεωφορείο είναι τίγκα κι έχει τριάντα όρθιους. Μια στραβοτιμονιά και θα γίνουμε όλοι πάστα καραμελέ. Βγαίνουμε στη μαγική Οία και τρώμε σουβλάκι, χαζεύοντας το ύψος και την ομορφιά του τοπίου. Ανορθογραφία που με ενοχλεί στην πλατεία της εκκλησίας. «Ο ναός ούτος ανηγέρθει δαπάνες των απανταχού Οιατών σε οικόπεδο που παρεχωρήθει από τους Γεώργιο και Καλλιόπη Αλαφούζου». Ορίστε, μετά τα τραύματα που προκαλέσατε στον Παναθηναϊκό και στις Ειδήσεις κ.κ. Αλαφούζοι σκοτώνετε και τη γλώσσα έναν ιστορικό, παθητικό αόριστο. Κανένας «Οιατός» δεν έχει δει ποτέ του πώς ανηγέρθη ο ναός; Κι ο ανορθόγραφος επιγραφοποιός συνεχίζει ακάθεκτος «Ο χώρος στην πλατεία εις μνήμην Γεωργίου Εμμανουήλ Μανωλέσου εδωρήθει από τα παιδιά του». Ρουά μάτ!

Τοπίο καρτ ποστάλ. Τουρίστες, τουρίσται ακρίδες. Πάλι στήσιμο για λεωφορείο επιστροφής στο ξενοδοχείο, ουρίσται όμως, ένας τύπος μας πλησιάζει «να σας πετάξω εγώ μ’ ένα τάληρο όσο και το λεωφορείου;». Να μας πετάξεις. Είναι σκοπιανός (δική του έκφραση) 15 χρόνια στο νησί δουλεύει σε καφετέρια κάνει και τον ταξιτζή στο αντάρτικο. Φυλάει σκοπιά να πιάσει ’κανα πελάτη. Υπάρχουν πολλοί Σκοπιανοί στα πέριξ; Ρωτάω. Όχι μου λέει, υπάρχουν πολλοί Αλβανοί, 7.000. Εφτά χιλιάδες; Ναι αλλά οι Έλληνες είναι διπλοί το χειμώνα. Διπλάσιοι, λέω. Διπλάσιοι λέει.

Πάμε για βραδινό μπάνιο νούμερο οκτώ, λίγο επικίνδυνο. Μπαίνουμε και βγαίνουμε.

13.6.18 Στο καΐκι για τη Θηρασιά. Οι επιβάτες του είναι φυσιολογικοί μεροκαματιάρηδες. Νιώθεις επιτέλους μία ανθρωπίλα. Από την τοποθεσία Ρίβα ανεβαίνουμε πεζή στην πρωτεύουσα στον Μανωλά. Το θέαμα προς το κυρίως νησί και το ηφαίστειο είναι εντυπωσιακό. Ο ιστορικός Πλίνιος αναφέρει ότι το 237 π.Χ. η Θηρασία αποσχίσθηκε από τη Θήρα μετά από σεισμό. Κάθομαι στην άκρη του γκρεμού και δεν ζαλίζομαι. Γκρεμοί ύψους ή βάθους αν προτιμάτε 300 μέτρων, παράκτιες αποθέσεις, θόλοι κι απολιθωμένα ρεύματα από την πορεία της λάβας. «Ποθώ την έρημη γη, την άγρια, την κόκκινη γη που διδάσκει/με φωτιές και καπνούς και βροντές με τι πόνους χτίζεται η ζωή» Νικόλας Κάλας από το ποίημα Σαντορίνη (1933)με κομμουνιστικό προσανατολισμό.

Στον Μανωλά δεν υπάρχει ψυχή ζώσα. Κι όμως σε μια στιγμή αντικρίζουμε δυο ξένους εργάτες να μαστορεύουν μία οικοδομή στο γκρεμό. Δεν συνεννοούμαστε παρ’ όλη την καλή προσπάθεια και των δύο μερών και την κοσοβάρεια προφορά μου. Ευτυχώς από το Πουθενά μία γαλλίς κάτοικος περιοχής μας στέλνει στο Πανόραμα για σίτιση και διαμονή. Απολαμβάνουμε θέα. Γι αυτό είμαστε εδώ. Ανασύρουμε κατατοπιστικά εγχειρίδια: Η Σαντορίνη, λόγω του ιδιαίτερου σχήματός της είχε ονομαστεί στην αρχαιότητα Στρογγύλη, όνομα που είχε διατηρηθεί ως τους ιστορικούς χρόνους. Κατά την διάρκεια της Ενετοκρατίας η Σαντορίνη πήρε την σημερινή της ονομασία ως αναφορά στην Αγία Ειρήνη (Saint Irene). Στην Εποχή του Χαλκού (περίπου 1600 π.χ.) μια μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη κατέστρεψε το νησί με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί μια κεντρική καλδέρα, η οποία θεωρείται μία από τις πιο μεγάλες και πιο εντυπωσιακές καλδέρες του κόσμου (Bond and Sparks, 1976, Heiken and McCoy, 1984). Αυτή η τρομερή έκρηξη ονομάστηκε Μινωική έκρηξη, επειδή έχει συσχετιστεί με την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού. Από την έκρηξη δημιουργήθηκε το σύμπλεγμα των νησιών υπολείμματα του αρχικού νησιού που περικλείουν την καλδέρα.

“Η τελευταία ηφαιστειακή έκρηξη του εικοστού αιώνα στη Σαντορίνη εκδηλώθηκε στις αρχές του Ιανουαρίου του 1950. Μετά από μερικές φρεατικές εκρήξεις, εξωθητική και εκχυτική δραστηριότητα δημιουργεί τις λάβες Λιάτσικα, τα πιο νέα πετρώματα του ηφαιστειακού κέντρου της Σαντορίνης (Fytikas 1990). Στις 9 Ιουλίου 1956 σημειώθηκε κοντά στην Αμοργό σεισμός μεγέθους 7,8 ρίχτερ, ο οποίος ήταν ο ισχυρότερος που έλαβε χώρα στην Ευρώπη κατά τον 20ο αιώνα. Ο κύριος σεισμός, μαζί με ένα μετασεισμό 6,9 ρίχτερ που ακολούθησε 12 λεπτά αργότερα, προκάλεσαν εκτεταμένες καταστροφές σε Σαντορίνη, Αστυπάλαια, Ανάφη, Κάλυμνο, Λέρο, Αμοργό και Πάτμο 53 θανάτους, καθώς και ένα από τα μεγαλύτερα τσουνάμι στο Αιγαίο, με ύψος μέχρι 25 μέτρα”.

Φυσικά μετά από αυτό το γεγονός μεγάλο μέρος του πληθυσμού εγκατέλειψε το νησί. Πολλοί θα επιστρέψουν μετά από χρόνια ως θριαμβευτές, ιδιοκτήτες ακριβών τουριστικών καταλυμάτων πλέον.

Δοκιμάζουμε ένα κρασί Νυχτέρι Σαντορίνης με ντοματοκεφτέδες, τοπικό χλωρό τυρί και άγρια σπαράγγια. Η σοβαρή ανομβρία και οι σφοδροί βοριάδες αλλά και η πυκνή νυχτερινή ομίχλη που «ανεβαίνει» από την καλντέρα προσφέρει την αναγκαία υγρασία για τα αμπέλια. Μας προσφέρεται ένα γλυκό κουταλιού από μούρα. Το συκαμνόγλυκο. Μα αφού είναι από μούρα τι «συκαμνόγλυκο»; Έτσι το λένε; Ο.Κ. Γρήγορο μπάνιο Νο 9 ενώ έρχεται το καραβάκι, να μας γυρίσει στην κανονική Θήρα. Να βρούμε ’κανα χριστιανό να μας ανεβάσει στην Οία γιατί έχουμε ξεθεωθεί στο περπάτημα.

-Ακούω το βράδυ στην τηλεόραση το διάγγελμα του πρωθυπουργού για τη συμφωνία στο Μακεδονικό. Πάντα όταν λείπω γίνονται πράγματα. Αυτά που λέει δεν αγγίζουν σχεδόν κανένα, καθώς οι περισσότεροι Έλληνες διαδήλωσαν τουλάχιστον μία φορά υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας και τώρα έρχονται τα πάνω κάτω. Κοιτάζω στην τηλεόραση του ξενοδοχείου τους δύο πρωθυπουργούς, δύο νέους ανθρώπους που καταφέρανε να γεφυρώσουν ένα χάσμα κόντρα στις επιθυμίες των ψηφοφόρων τους. Φιλία και ειρήνη, λέξεις που προσπαθούν να αποκτήσουν νόημα απέναντι στη γενικευμένη δυσπιστία, στο φανατισμό και στη μισαλλοδοξία μέσα από συμφωνίες με το υποδεκάμετρο, με χαμένα και ξανακερδισμένα ονόματα, με χαμένα και ξανακερδισμένα σύμβολα και ιδέες μεγάλες. Η Μακεδονία ανήκει στις αρκούδες της. Μόνο να βάλουμε μπαταρίες στις κυψέλες, όπως έχουν κάνει στο χωριό του Τιμ, να μη μας τρώνε το μέλι.

«Το έθνος, η εθνικότητα και η φυλή είναι κοινωνικές κατασκευές». Τόμας Γκρούμσε

 

14.6.18 Φεύγουμε από Σαντορίνη. Αdios Pampamia. Συντροφιά με τα κοπάδια θα κοιμάμαι. Φυσικά ούτε απόδειξη από το τουριστικό τσαντίρι ζητήσαμε εξαρτώμεθα δια την ασφαλή μεταφορά μας στο λιμάνι από αυτούς και το βανάκι τους. Στις 17:00 φεύγουμε από το λιμάνι της Σαντορίνης και στις 23:20 φτάνουμε στο λιμάνι του Πειραιά. Τέλος το ταξίδι-αστραπή. Στο καράβι είδαμε την έναρξη του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου στη Μόσχα τους Ρώσους να κερδίζουν τους Άραβες με πολλά γκολ. Το Μουντιάλ θα μας απασχολήσει ένα μήνα. Ο Πούτιν στη μικρή οθόνη, μικρούλης και σπαστικός, φαίνεται να παρηγορεί τον χαμένο Σαουδάραβα με την κελεμπία και o Κουφοντίνας να παίρνει την τρίτη του άδεια αφού έκανε μια πολυήμερη απεργία πείνας. «Αφήνουν τον εγκληματία ελεύθερο», λέει ο υπέρβαρος δίπλα μου με την κομπολόγα ντάκα ντούκα. Μα στην Ιταλία αφήσανε το μαφιόζο που βούταγε και σκότωνε παιδάκια στο οξύ, του λέω.

 

15.6.18 Πεθαίνει ο Μάνος Χατζιδάκις (1994). Ολημερίς παρακολουθώ τη συνεδρίαση για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η αντιπολίτευση για το Μακεδονικό. “Το κράτος γεννάει το έθνος και το έθνος τους φόβους μας”. (Γκράφιτι στην οδό Φυλής δίπλα από το σούπερ μάρκετ Βερόπουλος που άλλαξε όνομα). Βγαίνοντας από το μαγαζί με μακαρόνια στα χέρια σκοντάφτω στην τεραστίων διαστάσεων (πρώην) Πρόεδρο των τραβεστί. Καλημέρα πρόεδρε, λέω. Καλημέρα και σε σας.

-Διεκόπη για την Τρίτη 19 Ιούνη η συνεδρίαση για την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο Αθηνών της υπόθεσης της δολοφονίας του Σαχζάτ Λουκμάν από τους Λιακόπουλο και Στεργιόπουλο. Όλο κάτι θα βρίσκουνε και θα διακόπτεται, όπως και με τη δολοφονία Φύσσα. Η δίκη έχει αυξημένο ενδιαφέρον, λέει η σχετική αντιφασιστική ανακοίνωση που κυκλοφόρησε καθώς οι δολοφόνοι δικάζονται και στη μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής.

-Ψωνίζω από τον Αλβανό εφημερίδα (τα ψιλικατζίδικα τα έχουν πια όλα οι Αλβανοί). Ετούτος στον Άγιο Παντελεήμονα, δίπλα από το αναρχικό στέκι Δίστομο που έχει κατεβασμένα τα ρολά, είναι γλυκύτατος, μου θυμίζει τον πατέρα μου. Η πλατεία του Αγίου έχει εντελώς τσιμεντοποιηθεί, το λένε ανάπλαση αυτό, αλλά διατηρείται το άγαλμα του επαίτη από το 1937 δια χειρός Λ. Δούκα εντελώς μαυρισμένο με κάρβουνο από τους αναρχικούς.

Πάω στην Τράπεζα, αργότερα στον Πανελλήνιο όπου παίζονται άγριες παρτίδες σκάκι (γρήγορου), δεν παίζω όμως γιατί θέλω να δω Ισπανία-Πορτογαλία το σώου του Ρονάλντο. Ο Ρονάλντο ισοφαρίζει στο τέλος με φάουλ αφού έχει βάλει κι άλλα δύο. Ο προπονητής Σάντος μοιάζει με καντηλανάφτη, είχα την εντύπωση ότι τον είδα στην Θηρασιά να ανάβει τα κεράκια. Στο σπίτι άδειο το ψυγείο, πρέπει να πάρω κάποια πράγματα, ίσως λίγο λίπασμα και για τα λουλούδια, τα βλέπω εξασθενισμένα και απότιστα.

 

16.6 Σάββατο καιρικά φαινόμενα σπαστικά. Νο μπάνιο. Βλέπουμε ποδόσφαιρο παγκόσμιο Ισλανδία-Αργεντινή. Περιμένω από το Μέσι μία ανάλογη του Ρονάλτο απόδοση, να απαντήσει κι αυτός με χτυπήματα πέναλτι και φάουλ . Ο Μέσι όμως είναι αγχωμένος. Και το αποκορύφωμα χάνει πέναλτι.

-Βρέχει κρουνηδόν, όχι πολύ συνηθισμένο για Ιούνιο στην Αττική. Σημειώνω αύριο το μπάσκετ ΠΑΟ-Ολυμπιακός είναι ο τελικός της σειράς των πλέι οφ. Όποιος κερδίσει στέφεται πρωταθλητής.

17 Κυριακή καιρικά φαινόμενα επίσης σπαστικά. Εντελώς. Πάλι όχι μπάνιο. Βλέπουμε ποδόσφαιρο παγκόσμιο. Σερβία –Κόστα Ρίκα. Βρέχει με το τουλούμι και χάνεται η σύνδεση. Είναι μία άσχημη μέρα. Σταματάω το γράψιμο γιατί με πονάει το δεξί χέρι. Αλλοίμονο αν αχρηστευτεί κι αυτό. Γίνονται πολλές εκδηλώσεις αλλά πάω στην πλατεία Βικτωρίας να δω στην καλωδιακή το κρίσιμο τελευταίο ματς στο μπάσκετ που θα ανακηρύξει τον πρωταθλητή Ελλάδος. Μας έφερε στο αμήν ο Ολυμπιακός. Έχει βρέξει και η υπαίθρια τηλεόραση δεν παίζει. Ο Μολδαβοπολωνός καταστηματάρχης προσπαθεί να τη βάλει μπρος με κάτι κατσαβίδια μα δεν φτιάχνεται η ριμάδα. Τέλος πάντων πιάνουμε θέση στο πεζοδρόμιο και βλέπουμε μέσα. Έρχονται και στέκονται κι άλλοι όρθιοι, διαφόρων εθνικοτήτων κάνουμε εξέδρα. Διακόπηκε το παιχνίδι γιατί έπεσε μπουκαλάκι με νερό (στο γήπεδο). Στο τέλος ο ΠΑΟ θα νικήσει και ο υιός Γιαννακόπουλος θα σηκώσει το τρόπαιο. Οι ομάδες είναι των ιδιοκτητών. Χρειάζονται τα πλήθη για τους δικούς τους λόγους. Τα πλήθη ακολουθούν και στοιχηματίζουν. Φοράνε πράσινα ή κόκκινα, φανατίζονται, βρίζονται στο γήπεδο και στις πλατείες, πειράζονται στο χώρο εργασίας. Οι ιδιοκτήτες τη δουλειά τους. Εμπορεύονται το παιχνίδι, το όνομα της φίρμας και της καταγωγής, το συναίσθημα.

18.6 Μεθαύριο έρχονται μάνα, κόρη, εγγόνια από Αυστραλία. Η αστροναύτης Σάλλυ Ράιντ γίνεται η πρώτη Αμερικανίδα που πετά στο διάστημα (1983). Ενώ κάποιοι άστεγοι φιλοξενούνται σε παλιά καταφύγια. Βρέχει. Όχι πολύ συνηθισμένο. Σε περιμένω όπως οι Αλβανοί που πίνουν μπίρες έξω από μίνι μάρκετ περιμένοντας κανένα μεροκάματο, αλλά αυτό δεν είναι αναμονή η αποσύνθεση της ύπαρξης είναι.

19.6 Αύριο έρχεται η Αυστραλία. Ο Ερατοσθένης υπολογίζει την περίμετρο της Γης (το 240 π.Χ). Θα βρούνε σκουπίδια καθώς κατέρρευσε η χωματερή στη Φυλής και μέχρι να την επαναλειτουργήσουν θα μαζευτούν βουνό τα σκουπίδια στους δρόμους και τα απορριμματοφόρα ουρά κάνουν στη Φυλή. Οι σύγχρονες πόλεις είναι βρώμικες, τοξικές και μολυσμένες. Για την επιβίωση όσων πραγματικά δεν κατέχουν τίποτα για τους απόβλητους και τους ανέστιους αλλά και για το σύνολο των αυτοεγκλωβισμένων κατοίκων είναι απαραίτητη η δημιουργία ανοιχτών δομών για την προσωπική τους υγιεινή πριν η μητρόπολη καταστρέψει τα σώματά τους.

Το καπιταλιστικό σύστημα και η καταναλωτική κουλτούρα είναι αντικειμενικά ανίκανα να πετύχουν οικολογική αρμονία με την φυσική διαδικασία. Για αυτό παράγονται τόνοι σκουπιδιών και τοξικών απόβλητων, που καταστρέφουν το περιβάλλον και δημιουργούν μη-αντιστρέψιμες ζημιές στους ανθρώπους και στη γη. Με την ανατροπή του καπιταλισμού, μια καινούργια κουλτούρα πρέπει να δημιουργηθεί σαφώς εναντίον των σκουπιδιών.

Σφίγγει τη θηλιά το Βερολίνο. Σφίξε, σφίξε. Την έσφιγγε ο Σόιμπλε, την έσφιγγε ο Ντράγκι, Πάνε πίσω για το χρέος οι δανειστές, θέλουν όλα τα λεφτά τους. Δίκιο έχουν κι αυτοί, το έχουμε καταλάβει τόσο καιρό και κάνουμε ότι μπορούμε να τους ικανοποιήσουμε. Όμως εμείς κολυμπάμε σταθερά στα χρέη και στα ψέματα, μπάνιο νο 10, ο ουρανός χαλασμένος κι από κάτω μας χαμένοι θησαυροί, ενάλιες αρχαίες πόλεις και ναοί ναυάγια.

Δεν μ’ αρέσει να τρώω μόνος μου και να κοιμάμαι μόνος. Θέλω κάποιον δίπλα μου τη νύχτα ν΄ ακούω ροχαλητό, να τον σκουντάω.

20.6.18 Ήλθε η Αυστραλία, is my first time in Greece, λέει η ‘Ερικα που δεν έχει γίνει ακόμη τεσσάρων χρονών και πάμε στη Βάρκιζα με ένα μαύρο βανάκι Μερσεντές. Μετά το ξεφόρτωμα κατευθείαν στη θάλασσα για να πνιγούν αλλού οι αυστραλοαθηναίοι. Παγκόσμια Ημέρα για τους πρόσφυγες. Μπάνιο Νο 11.