Κούμπωσε το πουκάμισο, καθαρό, πολύ καλά σιδερωμένο– παράξενος με τα ρούχα του, απαιτητικός – γυάλισε άλλη μια φορά τα παπούτσια κι έδεσε τη γραβάτα, στενή με μια λεπτή ρίγα. Βγαίνοντας από το σπίτι, κράτησε το σακάκι του στο χέρι – δεν ήθελε να το τσαλακώσει μέσα στο αυτοκίνητο. Το ακούμπησε προσεκτικά στο πίσω κάθισμα – δερμάτινη επένδυση σκούρα γκρι, όχι αλκαντάρα και άλλες ιμιτασιόν λύσεις – και κάθισε στο τιμόνι ανασαίνοντας βαθιά. Η πολυτέλεια του σαλονιού, το εξαιρετικό καντράν, η άνεση στην οδήγηση, τον αποζημίωναν για όλες τις αβαρίες.
Έτσι κάνουν όλοι. Έτσι είναι οι δουλειές. Αν ήθελε να φοράει ακριβό πουκάμισο, αν ήθελε να οδηγεί αυτό το αμάξι.
Έφτασε στην εταιρία πριν απ’ τους άλλους. Μόνο οι καθαρίστριες και ο επιστάτης. Ανέβηκε στον ημιόροφο, κάθισε στο γραφείο του – στενός ο χώρος αλλά το γραφείο φαρδύ – κι ακούμπησε τα χέρια του στη γυαλιστερή επιφάνεια.
Το ήξερε πως ήταν επιδέξιος. Αλλιώς, δεν θα τα κατάφερνε να σπουδάσει ολομόναχος και να πάρει και τα δυο του πτυχία με άριστα.
Τώρα, έπρεπε πάλι να αποδείξει την επιδεξιότητά του. Μισούσε όσους το παίζανε επανάσταση με ξένες πλάτες και όσους – χάιδεψε το φίνο πουκάμισό του – κάνανε επανάσταση γιατί δεν είχανε τίποτα να χάσουν.
Το στήθος του ανεβοκατέβηκε μια στιγμή κι ύστερα έσφιξε το στυλό ανάμεσα στα δάχτυλά του. Στο δεξί χέρι, ο αντίχειρας, ο δείκτης και ο μεσαίος. Ακούμπησε το στυλό στο κάτω μέρος της λίστας κι έβαλε την υπογραφή του.
–Κύριε Πέτρο!
Η νεαρή βοηθός του ανέβαινε λικνιστή τη μεταλλική σκαλίτσα και του χαμογελούσε. Η κοντή της φούστα αποκάλυπτε δυο στρογγυλά λεπτά γόνατα και η γόβα της τόνιζε την καμπύλη της γάμπας.
–Θα πρέπει σήμερα να μείνετε στο πόδι μου δεσποινίς. Έχω να τακτοποιήσω κάτι υποθέσεις και θα λείπω για όσο διάστημα χρειαστεί. Αν με ζητήσουν, κρατήστε σημειώσεις για να με ενημερώσετε.
Η κοπέλα κάθισε πίσω από το γραφείο της – μικρότερο αυτό, στριμωγμένο στη γωνία – άνοιξε τον υπολογιστή, καφές, κινητό, και μετά οι σιγανοί ήχοι από τα πλήκτρα, γρήγορα-γρήγορα τα δάχτυλά της.
Την άφησε εκεί – δεν έδωσε σημασία στα στρογγυλά γόνατα ούτε στη λεπτή γάμπα που τη μόστραρε με νάζι απλώνοντάς την έξω από το μικρό της γραφείο. Κάτω οι υπάλληλοι τακτοποιούσαν το εμπόρευμα, οι όροφοι γεμάτοι.
Ελένη Γ.