1. (Άτιτλο)
Τάξη, χλωρίνη και ευθυγράμμιση.
Συν πλην ένα από το περιθώριο,
Μα όχι παραπάνω.
Πληρώνουμε πολλά για μη βλέπουμε κοντά τις απέναντι πολυκατοικίες.
Δεν θα τρυπώσει είπες η κλειστοφοβία από αλλού.
Εμένα όμως μου αρέσει η φασαρία.
Μου αρέσει το κόκκινο φουλάρι στο πάτωμα,
Το πράσινο στο ταβάνι,
Και μόλις μου επιστραφεί το μπλε,
Θα το βάλω μέσα στην κατσαρόλα,
Να νιώθω πως μαγειρεύω τη θάλασσα.
Αλλά προς το παρόν σκόνταψα.
Και χρωματίστηκε το πάτωμα με το νερό της σφουγγαρίστρας.
Με αυτό το σημάδι λοιπόν,
Θα μείνεις για πάντα εκεί.
Ένα δελφίνι ζωγραφισμένο στο ξύλινο πάτωμα.
Από βρώμικο νερό και θρύψαλα γυαλιών που μικροτραυματίζουν τα πέλματα.
Και όχι,
Δεν θα καθαρίσω αυτή τη φορά.
2. (Άτιτλο)
Δρυς,
Χώμα,
Τελεία,
Κι επανάληψη.
Εγώ εδώ,
Καρτερικά να αδημονώ τις πέτρες.
Κι εσύ λίγο παρά δίπλα,
Βιαστικά να ξεφορτώνεσαι τους βράχους.
Δεν χαιρετώ τον ήλιο πια,
Γιατί μου γύρισε εριστικά την πλάτη.
Και δεν περπατώ ίσια πια,
Γιατί οι ευθείες γραμμές συχνά μου φέρνουνε ναυτία.
Στέκομαι μόνο εδώ.
το εδώ που προχωράει μαζί σου.
Κι ας μην έχω πέτρες.
Κι ας με κρύβουν οι βράχοι.
Κρατάω το εδώ μου λυχναράκι,
Και καίω μία μία τις σκιές μας.
Σε προειδοποιώ.
Όταν κλάψεις, δεν θα κοιτάς εμένα.
Θα κοιτάς ψηλά, το βουνό.
Αυτό που έχτισες κοπιαστικά βράχο βράχο.
Και σιγανά θα ξεστομίσεις
“Μπορούσα ακόμη πιο ψηλά”.
3. (Άτιτλο)
Από νωρίς με γνώρισες ρηχά,
Στην άηχη μήτρα του μυαλού σου.
Ζεστή και φασκιωμένη στην πιο γλυκιά σου φαντασία.
Και εγώ σεντούκι κράτησα,
Σφιχτά τα όνειρά σου.
Μα έβγαλα πόδια.
Και χέρια.
Και ένα χοντρό κεφάλι,
Μπάλα από ξερό γρασίδι.
Μεγάλωσα στους παλιούς ιμάντες.
Και σφιχτοδεμένοι τώρα στον λαιμό,
Μετράνε τις ανάσες μου.
Δεν με προβλέπει πλέον η μήτρα.
Ψαλιδίζω βιαστικά τη φαντασία.
Και το βαρύ σεντούκι,
Στο ξεκαθαρίζω,
Δεν θα το σέρνω για πολύ ακόμα.
4. (Άτιτλο)
Γκρεμίστηκαν οι μάλλινες σκέψεις,
Τις έφαγε ο σκόρος.
Και οι ένδοξες περικεφαλαίες,
Μας πέφτουν πλέον μεγάλες.
Από εδώ και στο εξής, ψιθυριστά θα μιλάμε.
Ίσα ίσα να ακουγόμαστε.
Και οι μικρές φυσαλίδες απ’τον αχνό της ανάσας μας,
Όχι χρυσός. Πολυτιμότερες ακόμη.
Γιατί μόνο αυτές,
Θα έχουν μείνει μεταξύ μας να ανταλλάσουμε.
***
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε την απαγγελία των ποιημάτων από την ίδια την ποιήτρια